identiteitsbewijs
Nederlands
Woordafbreking
- iden·ti·teits·be·wijs
Woordherkomst en -opbouw
- samenstelling van identiteit en bewijs met het invoegsel -s-
| enkelvoud | meervoud | |
|---|---|---|
| naamwoord | identiteitsbewijs | identiteitsbewijzen |
| verkleinwoord | identiteitsbewijsje | identiteitsbewijsjes |
Zelfstandig naamwoord
identiteitsbewijs o
- een document waaruit de identiteit van iemand blijkt
- Zij moesten hun identiteitsbewijzen tonen.
Vertalingen
1. een document waaruit de identiteit van iemand blijkt
Gangbaarheid
- Het woord identiteitsbewijs staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'identiteitsbewijs' herkend door:
| 100 % | van de Nederlanders; |
| 100 % | van de Vlamingen. |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.