amicus

Latijn
Woordherkomst en -opbouw
  • Afgeleid van amare (beminnen, houden van) met het achtervoegsel -icus.

Bijvoeglijk naamwoord

amī́cus

  1. bevriend
  2. vriendelijk
Verbuiging
enkelvoud meervoud
mannelijk vrouwelijk onzijdig mannelijk vrouwelijk onzijdig
nominatiefamīcusamīcaamīcumamīcīamīcaeamīca
genitiefamīcīamīcaeamīcīamīcōrumamīcārumamīcōrum
datiefamīcōamīcaeamīcōamīcīsamīcīsamīcīs
accusatiefamīcumamīcamamīcumamīcōsamīcāsamīca
ablatiefamīcōamīcāamīcōamīcīsamīcīsamīcīs
vocatiefamīceamīcaamīcumamīcīamīcaeamīca
Vergrotende trap (comparatief) (nom. m. enk.): amīcior
Overtreffende trap (superlatief) (nom. m. enk.): amīcissimus

Zelfstandig naamwoord

amī́cus m

  1. vriend
Verbuiging
enkelvoud meervoud
nominatief amīcus amīcī
genitief amīcī amīcōrum
datief amīcō amīcīs
accusatief amīcum amīcōs
vocatief amīce amīcī
ablatief amīcō amīcīs
Verwante begrippen
Overerving en ontlening
    Overerving
    Ontlening
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.