Vlag van Azerbeidzjan

De vlag van Azerbeidzjan (Azerbeidzjaans: Azərbaycan bayrağı) bestaat uit drie gelijke horizontale banden, een blauwe, een rode en een groene. In de rode baan staan een halve maan en een achtpuntige ster; dit naar het voorbeeld van de vlag van Turkije.

Vlag van Azerbeidzjan
? Vlag van Azerbeidzjan
Details
Gebruik? Nationale vlag
Verhouding1:2
Aangenomen9 november 1918
5 februari 1991
OntwerpHorizontale driekleur met wassende maan en ster
Kleuren     Blauw
     Rood
     Groen
     Wit
Overige vlaggen
Portaal    Vlaggen en wapens

Symboliek

De kleuren blauw, groen en rood worden vaak gezien als pan-Turkse kleuren. De blauwe band staat voor de Turken (waartoe ook de Azerbeidzjanen behoren) en de wijde Azerbeidzjaanse hemel. De rode band staat voor de vrijheid van het land en de eeuwigdurende ontwikkeling van de Azerbeidzjaanse cultuur. De groene band symboliseert het vruchtbare land en verwijst ook naar de profeten van de islam.

De halve maan is overgenomen uit de Turkse vlag. De achtpuntige ster verwijst naar het islamitische symbool van de Rub El Hizb (۞) en staat ook voor de acht takken van de Turkse bevolking:

Ontwerp

De kleuren zijn als volgt gespecificeerd:[1]

CoderingBlauwRoodGroen
PantoneProcess blue C1795 C355 C
CMYKC 100 - M 10 - Y 0 - K 5C 0 - M 90 - Y 100 - K 0C 100 - M 0 - Y 90 - K 5

Geschiedenis

? Vlag van Azerbeidzjan, 1918-1920

Toen het Russische Rijk in 1917 uiteenviel, werd door Azerbeidzjan, Armenië en Georgië de Trans-Kaukasische Democratische Federatieve Republiek (TDFR) gesticht. Deze staat werd in mei 1918 ontbonden, waarna de drie landen onafhankelijk werden. De TDFR heeft in haar korte bestaan geen officiële vlaggen of emblemen gebruikt. Er zijn echter historici die aan de federatie een horizontale goud-zwart-rode driekleur toekennen.[2]

De Azerbeidzjaanse blauw-rood groene vlag met halve maan en ster werd oorspronkelijk in een ietwat andere vormgeving gebruikt tijdens de onafhankelijkheid van het land na het uiteenvallen van de TDFR. De halve maan in die vlag was links van het midden van de vlag en over alle drie de banen geplaatst. De vlag werd in het voorjaar van 1917 namens de Moslimraad in Bakoe ontworpen door de dichter Ali Bey Hussein Zade. Het blauw moest volgens de ontwerper de gewenste verturksing van Azerbeidzjan symboliseren, het groen de noodzaak van islamisering en het rood de modernisering volgens West-Europees voorbeeld.[1] Deze vlag zou in gebruik blijven totdat de troepen van de Sovjet-Unie in 1920 het Britse leger verjoegen en Azerbeidzjan door de Sovjet-Unie geannexeerd werd.

Sovjet-tijdperk

Als lid van de jonge Sovjet-Unie voerde Azerbeidzjan diverse vlaggen. De eerste vlag van de Azerbeidzjaanse SSR was een rood doek met een groen kanton waarin de initialen van de staatsnaam in goudkleurige letters stonden. Al snel werd Azerbeidzjan echter opgenomen in de Trans-Kaukasische Federatie (TFSSR), die verder bestond uit Armenië en Georgië. De vlag van de Trans-Kaukasische Federatie toonde een hamer en sikkel in een ster, omringd door de Russische letters ZSFSR (Zakavkazskaya Sovetskaya Federativnaya Socialisticheskaya Respublika, "Trans-Kaukasische Socialistische Federatieve Sovjetrepubliek").[3] In 1936 werd deze federatie weer ontbonden en gingen Georgië, Azerbeidzjan en Armenië als aparte deelrepublieken verder.

In 1936, 1952 en 1956 kreeg Azerbeidzjan een nieuwe vlag. Die van 1956 zou tot de aanname van de huidige vlag in gebruik blijven en toonde op een rode achtergrond aan de linkerkant een gouden hamer en sikkel onder een rode, goud omrande ster; onderin was een blauwe baan afgebeeld als symbool van het Turkse volk en de Kaspische Zee. Op de achterzijde van de vlag stonden geen hamer, sikkel en ster.

De huidige vlag werd aangenomen op 5 februari 1990. Dit gebeurde door de Opperste Sovjet van de Azerbeidzjaanse SSR, aangezien Azerbeidzjan op dat moment nog tot de Sovjet-Unie behoorde. Toen het land zich op 30 augustus 1991 onafhankelijk verklaarde (op 18 oktober erkend), bleef de vlag in gebruik.

Zie ook

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.