AFC Bournemouth

AFC Bournemouth speelt inmiddels in de Premier League maar dat de club ooit op het hoogste niveau zou mogen spelen was voor velen onwerkelijk. De club was namelijk tot 10 jaar geleden een simpele middenmoter op het derde niveau van Engeland, met sommige uitschieters omhoog maar vaker naar beneden. De club schommelde vaak tussen de Football League One en de Football League Two, het derde en vierde niveau van Engeland. Maar na de eeuwwisseling raakte Bournemouth steeds verder in de financiële problemen terecht. Dit leidde uiteindelijk in 2008 tot degradatie naar het laagste niveau in het Engelse betaalde voetbal. In de kelder van het Engelse voetbal kreeg de club ook nog eens 17 punten aftrek vanwege de financiële wanorde waardoor men moest vrezen dat Bournemouth zou verdwijnen uit het betaalde voetbal. Uiteindelijk lukte het op miraculeuze wijze om degradatie af te wenden, dit door op de slotdag in de laatste minuut te winnen en zo net boven de streep te eindigen. Een jaar later en zonder financiële zorgen eindigde Bournemouth op een tweede plaats waardoor de club promoveerde van het vierde naar het derde niveau. Terug in de vertrouwde divisie werd de club direct knap zesde, en het jaar daarop elfde. Maar in 2013, vijf jaar naar de degradatie, promoveerde de club dit keer naar de Championship, een historische prestatie. In vijf jaar tijd was de club actief op drie verschillende niveaus. Op het tweede niveau werd de club in het eerste jaar tiende, iets waar de supporters een aantal jaar ervoor nooit van hadden durven dromen. Maar het voetbalsprookje uit Bournemouth was nog niet voorbij want in het seizoen 2014/2015 steeg de ploeg nog maar eens boven zichzelf uit en promoveerde voor de derde keer in zes jaar tijd, ditmaal naar het hoogste niveau in Engeland.

Bournemouth verzekerde zich op 27 april 2015 van promotie naar de Premier League. De club won die dag met 3-0 van Bolton Wanderers dankzij doelpunten van achtereenvolgens Marc Pugh, Matt Ritchie en Callum Wilson. Daardoor was Bournemouth met nog één speelronde te gaan officieus zeker van minimaal de tweede plaats in de Football League Championship en daarmee directe promotie. Nummer drie Middlesbrough kon in punten weliswaar nog gelijkkomen, maar zou dan op de laatste speeldag drie punten en een verschil in doelsaldo van negentien goals moeten overbruggen.[1] Op de laatste speeldag werd Bournemouth door een overwinning op Charlton Athletic en een gelijkspel van titelconcurrent Watford tegen Sheffield Wednesday voor het eerst kampioen van The Championship. Hiermee is een van de meest spectaculaire sprookjes uit de Engelse voetbalgeschiedenis geschreven, maar ook na deze opmars bleef Bournemouth steeds verrassend presteren. In het eerste seizoen in de Premier League wist de club zich met goed voetbal te handhaven met een zestiende plaats in de eindrangschikking. In het tweede seizoen op het hoogste niveau waren de verwachtingen dat de club niet nog een keer een gelijke prestatie kon verrichten en dat er degradatie zou volgen, maar tegen alle verwachtingen in eindigde Bournemouth op een zeer knappe negende plaats in de Premier League. Dit mede dankzij de enorme scoringsdrift van clubtopscorer Joshua King, die in totaal 16 maal het net wist te vinden. Dankzij deze prestatie wordt de ploeg en met name de manager Eddie Howe zeer geroemd in Engeland. Voor aanvang van het derde seizoen werd oud-speler van de club en Engels international Jermain Defoe transfervrij overgenomen van het gedegradeerde Sunderland.

Ook in het derde seizoen bleef de ploeg presteren, na een moeilijke start begon de ploeg steeds beter te spelen en daarbij ook punten te pakken. Bournemouth was voor het einde van het seizoen al zeker van handhaving en eindigde net als de vorige seizoenen in de middenmoot, op de twaalfde plaats.