Keizer Sigismund

Sigismund van Luxemburg (ook Sigismund van Hongarije) (Neurenberg, 15 februari 1368 — Znojmo (Moravië), 9 december 1437) was de derde zoon van keizer Karel IV en jongere halfbroer van rooms-koning Wenceslaus, heersers uit het Huis Luxemburg.

Keizer Sigismund door Albrecht Dürer, 16e eeuw.

Sigismund
Portret van keizer Sigismund van Luxemburg door een Boheemse meester, traditioneel toegeschreven aan Pisanello.
Rooms-Duits koning en keizer
Regeerperiode	1411 - 1437
Verkiezing	21 juli 1411 in Frankfurt
Kroning	8 november 1414 in Aken
Kroning (Italië)	25 november 1431 in Milaan
Keizerskroning	31 mei 1433 in Rome door paus Eugenius IV
Voorganger	Jobst van Moravië
Opvolger	Albrecht II
Keurvorst van Brandenburg
Regeerperiode	1e 1378 - 1388 2e 1411 - 1415
Voorganger	1e Wenceslaus 2e Jobst
Opvolger	1e Jobst 2e Frederik I
Koning van Hongarije
Regeerperiode	1387 - 1437
Kroning	31 maart 1387 in Székesfehérvár
Voorganger	Karel II
Opvolger	Albrecht
Koning van Bohemen
Regeerperiode	1419 - 1437
Voorganger	Wenceslaus
Opvolger	Albrecht II
Huis	Luxemburg
Vader	Karel IV
Moeder	Elisabeth van Pommeren
Geboren	15 februari 1368 Neurenberg
Gestorven	9 december 1437 Znojmo, Moravië
Begraven	Dom van Oradea
Echtgenotes	1e Maria van Hongarije 2e Barbara van Celje
Religie	Rooms-katholiek

Na de dood van zijn vader 1378 werd hij keurvorst van Brandenburg. Door zijn huwelijk met koningin Maria van Hongarije werd hij, ondanks tegenstand van de plaatselijke adel, in 1387 koning van Hongarije. Hij verpandde Brandenburg aan zijn neef Jobst van Moravië.

In 1396 begon hij een kruistocht tegen de Ottomanen, die het land vanuit het zuiden bedreigden. Hij werd echter vernietigend verslagen bij Nicopolis (nu Nikopol in Bulgarije).

In 1400 werd zijn broer Wenceslaus afgezet als rooms-koning en vervangen door Ruprecht van de Palts uit het Huis Wittelsbach. In 1408 richtte hij de Orde van de Draak op. In 1410 stierf Ruprecht en in 1411 stierf Jobst. In overeenstemming met zijn broer werd hij koning van Duitsland en opnieuw keurvorst van Brandenburg (1411-1415). In 1415 schonk hij het gebied aan Frederik I, burggraaf van Neurenberg, voor zijn bewezen diensten. Dit was het begin van de 400 jaar durende heerschappij van het Huis Hohenzollern over het gebied.

De memorabelste periode uit zijn leven was het Concilie van Konstanz (1414-1418). Na het Concilie van Pisa (1409) waren er drie pausen. Met dit nieuwe concilie probeerde hij het kluwen van het Westers Schisma te ontwarren, wat hem lukte. Maar naast deze pausenkwestie was er ook het proces tegen de Tsjechische godsdiensthervormer Johannes Hus, die hij een vrijgeleide had gegeven om zijn leerstellingen te komen verdedigen. Hus werd echter gevangengenomen en als ketter tot de brandstapel veroordeeld. Sigismund volgde in 1419 zijn oudere halfbroer Wenceslaus IV op als koning van Bohemen. De hussitische Bohemers weigerden Sigismund hierom als koning te erkennen en hij riep een kruistocht tegen hen uit. Deze werd echter al gauw tot een guerrillaoorlog, die tot 1434 zou duren. Pas in 1437, een jaar voor zijn dood, werd hij door de belangrijkste Bohemers als koning erkend.

In 1431 werd hij koning van Italië en twee jaar later werd hij tot keizer van het Heilige Roomse Rijk gekroond.

Sigismund had geen kinderen bij Maria. Na haar dood trouwde hij met Barbara van Celje, bij wie hij een dochter kreeg, Elisabeth (1409-1442). Elisabeth trouwde met keizer Albrecht II. Albrecht werd Sigismunds opvolger als keizer van het Heilige Roomse Rijk en koning van Hongarije en Bohemen. Met hem stierf Huis Luxemburg uit.