Philip Noel-Baker

Philip John Noel-Baker, Baron Noel-Baker (geboren als Philip John Baker, Londen, 1 november 1889 – aldaar, 8 oktober 1982) was een Brits politicus, diplomaat, academicus en atleet. Hij is vooral bekend vanwege zijn campagne voor ontwapening. In 1959 ontving hij de Nobelprijs voor de Vrede.[1]

  Philip Noel-Baker
1 november 18898 oktober 1982
Philip Noel-Baker in 1945
GeboortelandVerenigd Koninkrijk
GeboorteplaatsLonden
OverlijdensplaatsLonden
NobelprijsVrede
Jaar1959
Voorganger(s)Dominique Pire
Opvolger(s)Albert Luthuli

Achtergrond

Philip John Noel-Baker werd geboren als zoon van een Canadese Quaker, Joseph Allen Baker, die zelf diende in de London County Council en in het lagerhuis. Hij volgde zijn opleiding aan de Bootham School in York, en aan het Haverford College in de Verenigde Staten. Van 1910 tot 1912 ging hij naar het King's College, Cambridge from 1910 to 1912. Tijdens zijn studententijd was hij president van de Cambridge Union Society en de Cambridge University Athletic Club.

Atletiek

In 1912 werd Noel-Baker geselecteerd voor het team atleten dat het Verenigd Koninkrijk vertegenwoordigde op de Olympische Spelen van Stockholm. Hij nam er deel aan de 1500 m, op welk nummer hij in de finale als twaalfde eindigde.
Noel-Baker zat ook in het team van de Spelen van 1920 en 1924. Op de Spelen van 1920 won hij een zilveren medaille op de 1500 m in een tijd van 4.02,4.

Eerste wereldoorlog

Tijdens de Eerste Wereldoorlog organiseerde Noel-Baker de Friends' Ambulance Unit, welke de troepen aan het front in Frankrijk bij moest staan. Hij was van 1915 tot 1918 adjutant van de First British Ambulance Unit voor Italië. Hiervoor kreeg hij van zowel Frankrijk, Italië als Engeland militaire onderscheidingen. In 1915 trouwde Noel-Baker met Irene Noel, een veldarts. In 1943 nam hij officieel haar achternaam ook aan naast zijn eigen. De twee kregen een zoon, Francis Noel-Baker.

Volkenbond en politiek

Na de oorlog was Noel-Baker sterk betrokken bij de oprichting van de Volkenbond. Hij diende als assistent voor Robert Cecil en later Eric Drummond. Van 1924 tot 1929 was hij professor in Internationale Wetgeving aan de Universiteit van Londen. Van 1933 tot 1934 gaf hij lezingen aan de Yale-universiteit.

Noel-Bakers politieke carrière begon in 1924, toen hij namens de Labour Party een zetel in het parlement probeerde te halen. In 1929 werd hij verkozen tot parlementslid voor Coventry, maar hij verloor deze positie in 1931. In 1936 won hij in extra verkiezing in Derby.

Noel-Baker was in de jaren 40 actief als voorzitter van de Labour Party (1946-1947). Midden jaren 40 was hij tevens betrokken bij de Britse delegatie van wat uiteindelijk de Verenigde Naties zou worden. Van 1946 tot 1950 bekleedde hij diverse ministersposten; zowel hieraanvoorafgaand als hieropvolgend was hij een jaar staatssecretaris. Toen in 1950 Derby werd opgesplitst, werd hij overgeplaatst naar Derby South, alwaar hij tot 1970 bleef zitten. In 1977 werd hij tot life peer benoemd als Baron Noel-Baker van de stad Derby.

Bibliografie

Door Philip Noel-Baker'

  • Noel-Baker, Philip, The Geneva Protocol for the Pacific Settlement of International Disputes. P. S. King & Son Ltd, London (1925).
  • Noel-Baker, Philip, Disarmament. The Hogarth Press, London (1926). (Reprint 1970, New York: Kennicat Press)
  • Noel-Baker, Philip, The League of Nations at Work. Nisbet, London (1926).
  • Noel-Baker, Philip, Disarmament and the Coolidge Conference. Leonard & Virginia Woolf, London (1927).
  • Noel-Baker, Philip, The Present Juridical Status of the British Dominions in International Law. Longmans, London (1929).
  • Noel-Baker, Philip, Disarmament. League of Nations Union, London (1934).
  • Noel-Baker, Philip, Hawkers of Death: The Private Manufacture and Trade in Arms. Labour Party, London (1934). (28pp pamphlet)
  • Noel-Baker, Philip, The Private Manufacture of Armaments. Victor Gollancz, London (1936). (Reprint 1972, New York: Dover Publications)
  • Noel-Baker, Philip, Before we go back: a pictorial record of Norway's fight against Nazism. H.M.S.O., London (1944).
  • Noel-Baker, Philip, U.N., the Atom, the Veto (speech at the Plenary Assembly of the United Nations 25 oktober 1946). The Labour Party, London (1946).
  • Noel-Baker, Philip, The Arms Race : A Programme for World Disarmament. Stevens & Sons, London (1958). ASIN: B0000CJZPN
  • Noel-Baker, Philip, Nansen's Place in History. Universitetsförlaget, Oslo (1962). (26pp pamphlet)
  • Noel-Baker, Philip, The Way to World Disarmament-Now!. Union of Democratic Control, London (1963).
  • Noel-Baker, Philip, The first World Disarmament Conference, 1932-1933 and why it failed. Pergamon, Oxford (1979). ISBN 0080233651.

Geschreven samen met andere auteurs

  • Buzzard, Rear-Admiral Sir Anthony; Noel-Baker, Philip, Disarmament and Defence. United Nations [Peacefinder Pamphlet. no. 28] (1959).
  • Mountbatten, Louis; Noel-Baker, Philip, and Zuckerman, Solly, Apocalypse now?. Spokesman Books, Nottingham (1980). ISBN 0851242979.
  • Noel-Baker, Philip; et al, Challenge To Death. Constable, London (1934).

Door anderen

  • Ferguson, John, Philip Noel-Baker : the man and his message. United Nations Association, London (1983). ASIN: B0000EF3NF
  • Lloyd, Lorna: Philip Noel-Baker and the Peace Through Law in Long, David, Thinkers of the Twenty Years’ Crisis. Inter-War Idealism reassessed. Clarendon Press (1995). ISBN 0198278551.
  • Russell, Bertrand (1960) . Philip Noel-Baker: A Tribute. International Relations 2: 1–2 . DOI: 10.1177/004711786000200101.
  • Whittaker, David J., Fighter for peace : Philip Noel-Baker 1889-1982. Sessions, York (1989). ISBN 1850720568.


Winnaars van de Nobelprijs voor de Vrede

1901: Dunant, Passy · 1902: Ducommun, Gobat · 1903: Cremer · 1904: Institut de Droit International · 1905: Von Suttner · 1906: Roosevelt · 1907: Moneta, Renault · 1908: Arnoldson, Bajer · 1909: Beernaert, Balluet d'Estournelles de Constant · 1910: IPB · 1911: Asser, Fried · 1912: Root · 1913: La Fontaine · 1917: ICRC · 1919: Wilson · 1920: Bourgeois · 1921: Branting, Lange · 1922: Nansen · 1925: Chamberlain, Dawes · 1926: Briand, Stresemann · 1927: Buisson, Quidde · 1929: Kellogg · 1930: Söderblom · 1931: Addams, Butler · 1933: Angell · 1934: Henderson · 1935: Von Ossietzky · 1936: Lamas · 1937: Cecil · 1938: Office international Nansen pour les réfugiés · 1944: ICRC · 1945: Hull · 1946: Balch, Mott · 1947: Friends Service Council, American Friends Service Committee · 1949: Orr · 1950: Bunche · 1951: Jouhaux · 1952: Schweitzer · 1953: Marshall · 1954: Bureau van de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen · 1957: Pearson · 1958: Pire · 1959: Noel-Baker · 1960: Luthuli · 1961: Hammarskjöld · 1962: Pauling · 1963: ICRC, IFRC · 1964: King · 1965: UNICEF · 1968: Cassin · 1969: Internationale Arbeidsorganisatie · 1970: Borlaug · 1971: Brandt · 1973: Kissinger, Lê Đức Thọ · 1974: MacBride, Satō · 1975: Sacharov · 1976: Williams, Corrigan · 1977: Amnesty International · 1978: Sadat, Begin · 1979: Moeder Teresa · 1980: Esquivel · 1981: Bureau van de Hoge Commissaris voor de Vluchtelingen · 1982: Myrdal, Robles · 1983: Wałęsa · 1984: Tutu · 1985: IPPNW · 1986: Wiesel · 1987: Arias · 1988: VN-vredesmacht · 1989: Gyatso · 1990: Gorbatsjov · 1991: Suu Kyi · 1992: Menchú · 1993: Mandela, De Klerk · 1994: Arafat, Peres, Rabin · 1995: Rotblat, Pugwash Conferences on Science and World Affairs · 1996: Ximenes Belo, Ramos-Horta · 1997: ICBL, Williams · 1998: Hume, Trimble · 1999: AzG · 2000: Dae-jung · 2001: VN, Annan · 2002: Carter · 2003: Ebadi · 2004: Maathai · 2005: IAEA, El-Baradei · 2006: Grameen Bank, Yunus · 2007: Gore, IPCC · 2008: Ahtisaari · 2009: Obama · 2010: Liu · 2011: Johnson Sirleaf, Gbowee, Karman · 2012: Europese Unie · 2013: OPCW · 2014: Satyarthi, Yousafzai · 2015: Kwartet voor Nationale Dialoog in Tunesië · 2016: Santos · 2017: ICAN · 2018: Mukwege, Murad Basee · 2019: Ahmed

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.