Grameen Bank

Het systeem is gebaseerd op het idee dat armen mogelijkheden hebben die onbenut blijven en dat ze onderling solidair zijn. Binnen een gemeenschap formeert de bank groepen van vijf personen die in aanmerking komen voor een lening. In het begin kunnen slechts twee van deze vijf een lening aanvragen. Pas als de eerste twee het geld plus de rente hebben terugbetaald binnen de afgesproken periode mogen de andere leden van de groep geld lenen, maar als het geld niet op tijd of niet volledig terugbetaald wordt, komen de andere leden van de groep ook niet meer in aanmerking voor een lening.[3] Het betaalgedrag van een enkeling raakt dan de groep als geheel en het komt voor dat de andere leden het resterende openstaande bedrag terugbetalen.[4] De bank beheert ook spaartegoeden, levert andere diensten en heeft verschillende ontwikkelingsgerelateerde ondernemingen zoals textiel-, telefoon- en energiebedrijven. De organisatie en haar oprichter Muhammad Yunus kregen in 2006 samen de Nobelprijs voor de Vrede.[5]

De Grameen Bank vraagt op leningen een rente van 20%[6] en slechts 5% van de cliënten ontstijgt de armoede, aldus de Wereldbank in 1998. Ook bestaat er geen duidelijke structuur van medezeggenschap voor de cliënten, die officieel mede-eigenaren zijn. Om deze reden is wel gesuggereerd dat een Nobelprijs voor economie passender was geweest voor Yunus.[7]

2006: Four Freedoms Award voor vrijwaring van gebrek

Zie de categorie Grameen Bank van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.