Ludwig Quidde

Quidde werd geboren in een rijke familie. Hij groeide op in Bremen, las veel over geschiedenis, en raakte betrokken bij de activiteiten van de Duitse Vredesgemeenschap (Deutsche Friedensgesellschaft). In zijn jongere jaren was hij al tegen de politiek van Bismarck.

In 1894 publiceerde hij een 17 pagina’s tellend pamflet getiteld Caligula. Eine Studie über römischen Caesarenwahnsinn (Caligula: Een studie naar keizerlijke dwaasheid). Dit pamflet ging geheel over het Romeinse Rijk uit de eerste eeuw na Christus, maar Quidde legde duidelijk een connectie tussen de Romeinse keizer Caligula en Wilhelm II. Hij beschuldigde beide van megalomanie. De publicatie van het pamflet betekende het einde van Quidde’s academische carrière als historicus. Toen hij zich ook kritisch uitte over de nieuwe eremedaille ter nagedachtenis van Wilhelm I van Duitsland, werd hij beschuldigd van majesteitsschennis en tot drie maanden gevangenisstraf veroordeeld.

Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog behoorde Quidde tot een groep die zich tegen het Verdrag van Versailles keerde. Hoewel de Duitse regering zich neerlegde bij het verdrag en alle nadelige gevolgen die dit voor Duitsland betekende, voorspelden Quidde en andere pacifisten reeds dat deze omstandigheden tot een nieuwe oorlog zouden leiden.

Toen in 1933 Adolf Hitler aan de macht kwam, vluchtte Quidde naar Zwitserland. Daar vestigde hij zich in Genève, alwaar hij de rest van zijn leven doorbracht. Hij bleef de rest van zijn leven een optimist. Op zijn 76e publiceerde hij zijn essay "Landfriede und Weltfriede" (1934).

In 1941 stierf Quidde aan de gevolgen van een longontsteking.

• (en) Ludwig Quidde – Nobel Lecture
• (en) Nobel biography