Brabants-Limburgse overgangsdialecten

Cor Hoppenbrouwers (2001)[2] benoemt ze als gewone overgangsdialecten. Charlotte Giesbers (2008)[3] rekent de dialecten van Noord-Limburg tot het Kleverlands, waar ook het in Noord-Brabant gesproken Land-van-Cuijks onder valt. Jan Goossens neemt de isoglossen ijs/ies en houden/halten als grens tussen het Kleverlands en het Brabants.[4] Het Land-van-Cuijks valt ook volgens deze definitie nog onder het Kleverlandse taalgebied.[5] Waar men precies de grens moet trekken tussen het Noord-Limburgs en het Brabants is dus afhankelijk van de auteur.

Het taallandschap rond Venray en Venlo is erg complex. Hoewel op sommige plaatsen de isoglossen redelijk gelijk lopen, waaieren ze op andere punten weer uit elkaar. Het Venrays is daardoor bijvoorbeeld een duidelijk Brabants getint dialect, terwijl het Tegels weer een onversneden Limburgs dialect is.

Vanaf Venray naar het noorden toe zijn de verschillen niet zo groot meer. Het Venrayse stadsdialect is dan ook min of meer representatief voor alle Noord-Limburgse dialecten.

Kenmerken van de meeste varianten van de Noord-Limburgse dialecten die ook worden aangetroffen in de meeste varianten van het Brabants zijn:

1. Verbuigingen als mèrège (morgen), nij (nieuw) en het weglaten van de eind-d's en -t's (da en nie in plaats van "dat" en "niet");
2. Bij het gebruik van een persoonlijk voornaamwoord in de tweede persoon enkelvoud wordt vaak gekozen voor "gij"/"ge" (de Standaardnederlandse j is hier eigenlijk een allofoon van de g in ge). Dit "gij"/"ge" wordt op dezelfde wijze gebruikt als in het Brabants. In vragende zinnen wordt bijvoorbeeld in plaats van het Standaardnederlandse "wil je" vaak gekozen voor wil-de waarbij de uitgang -de voortkomt uit een enclise met assimilatie van "wilt ge" . Spreekt men een oudere of onbekende aan, dan versterkt men met "gij", waardoor er een tautologische uitdrukking ontstaat: kun-de gij, wil-de gij.
3. De vorming van verkleinwoorden door middel van het suffix -(s)ke.

Wat het Noord-Limburgs met de zuidelijkere Limburgse dialecten deelt is het veelvuldig voorkomen van umlautsvormen, niet alleen in verkleinwoorden en de vervoeging van sterke werkwoorden maar ook in de vorming van meervouden. Dit komt tevens voor in het Oost-Brabants. Een ander kenmerk dat sommige dialecten in Nederlands Limburg ten noorden van de Uerdinger linie gemeen hebben met de meer zuidelijke Limburgse dialecten is tweetonigheid. Deze dialecten hebben inderdaad sleep- en stoottonen, maar deze hebben geen betekenisonderscheidende functie, iets wat in veel zuidelijke Limburgse dialecten wel het geval is. In de omgeving van Venray en Gennep zijn deze tonen verdwenen.

	ich/ik	mich/mij	doe/gij	tweetonigheid	equiv. Ndl. huis	umlaut	Dialectgroep
Tegels	ich	mich	dów/dich	Ja	hoes	Ja	Oost-Limburgs
Venloos	ik	mich	dich	Ja	hoes	Ja	Mich-Kwartier
Sevenums	ik	mich	dów/dich	Ja	hoes	Ja	Mich-Kwartier
Horsters	ik	meej	geej	Ja	hoes	Ja	Kleverlands
Americaans	ik	meej	geej	Nee	hoes	Ja	Kleverlands
Venrays; Land-van-Cuijks	ik	Meej	geej	Nee	huus	Ja	Kleverlands
Genneps	ik	mi'j	gi'j	Nee	huus	Ja	Kleverlands
Nijmeegs	ik	mien	gij~jij	Nee	huus	Ja	Nijmeegs
Oost-Brabants	ik	mij	gij	Nee	huis	Ja	Oost-Brabants
West-Brabants	ik	mij(n)	gij	Nee	uis	Nee	Noordwest-Brabants

Er bestaat ook nog een beperkte, meer lokale invulling van het begrip "Noord-Limburgs", namelijk als aanduiding voor de dialecten van Venlo en omgeving. Dit beperkte gebied werd in 1907 door Jos. Schrijnen het mich-kwartier gedoopt. Schrijnen rapporteerde in 1907 dat men in Meijel, Sevenum, Horst en Lottum mij zei, en in Beringe, Grashoek, Panningen, Helden, Maasbree, Grubbenvorst en Arcen mich[6]. Naar het westen valt deze lijn samen met de Uerdinger linie .[7] Hier is het dialect duidelijk meer Limburgs dan Zuid-Gelders of Brabants. Het Venloos is zonder meer Limburgs[8], en ook de dialecten van Velden en Arcen, beide plaatsen noordelijk van Venlo rechts van de Maas gelegen, zal men eerder Limburgs dan Brabants noemen. Onderzoek heeft uitgewezen dat de , in de loop van de 20e eeuw wat naar het noorden is opgeschoven, waardoor het Limburgse mich in sommige lokale dialecten het Brabantse meej heeft verdrongen. Sevenum valt hierdoor tegenwoordig ook in het mich-kwartier.[9] het Horsters Dialect valt onder het limburgse dialect waarbij ze in Horst toch gebruik maken van ik, meej, geej, ow

Onderzoek aan de Radboud Universiteit Nijmegen heeft in 2016 vraagtekens gezet bij de bestaande grenzen tussen Kleverlands en Limburgs.[10] Uit het onderzoek blijkt dat de Uerdinger Linie niet de werkelijke grens tussen Limburgse en niet-Limburgse dialecten weergeeft. Op basis van de meeste wezenlijke woorden zoals jij (Kl.: gij, Li.: doe/dich) en verschillende klinkerverschillen (Kl.: uu, Li.: oe én Kl.: oe, Li.: oo) wordt geconcludeerd dat de werkelijke grens zich ten noorden van Venlo en zelfs ten noorden van Horst bevindt. Alleen de dialecten vanaf Venray en noordelijker moeten feitelijk bestempeld worden als Kleverlands.[10]

De bekende popgroep Rowwen Hèze uit het Peeldorp America, zingt voornamelijk teksten geschreven door Jack Poels, die schrijft in het Americaans. Dit Horsterse dialect ligt aan de westzijde van de betoningslijn en is daarmee geen Limburgs in taalkundige zin. Tren van Enckevort echter, die voor een groot deel ook de muziek schrijft, zingt op vele nummers mee als tweede stem. Zijn eigen uitspraak is niet Americaans, maar Sevenums, een variant die weer wel dit Limburgse kenmerk bezit.

• Kaart van de dialecten in Nederlands Limburg
• Detailkaart omgeving Uerdinger linie en mich-kwartier
• plattsatt - Mundart in Kleve und anderswo