Grashoek

Keltische Sierschijf

Gouden Helm

De 'Sierschijf van Helden', of 'Keltische Sierschijf', werd in 1844 gevonden bij het turfsteken in het gebied dat later Grashoek werd genoemd. Het is een verguld zilveren sierplaat die aan een schild, halster of borstkuras werd bevestigd. De schijf is gemaakt in Thracië, op de Balkan, en dateert uit de 1ste eeuw v.Chr. De schijf is in reliëf versierd met een gevecht tussen een man en een leeuw, omlijst door andere wilde dieren. De schijf kan in Nederland terecht zijn gekomen via handel tussen de Kelten en Thracië. Het kan ook buit betreffen die de Kelten mee terugnamen na hun invallen in de Balkan uit die tijd. Mogelijk is de schijf meegekomen met Romeinse hulptroepen uit Thracië die wat later in Nederland werden gelegerd.[2]

Een van de theorieën van herkomst is dat de sierschijf als uitrustingsstuk is gebruikt door een Romeinse Centurio en door hem is verloren bij een achtervolging over een hoger gelegen gebied (oa de Marisberg in Grashoek) richting de Peel. Namelijk, in 1910 is ruim een kilometer verderop, in Helenaveen, de beroemde Gouden Romeinse Helm gevonden, tezamen met enkele uitrustingsstukken.

De geschiedenis van het huidige dorp Grashoek gaat terug tot het jaar 1402. In dat jaar kreeg de leenman van het hof te Groot Mares, een burger uit Roermond, van hertog Reinoud IV van Gelre 8,5 morgen grond ter beschikking. Dat is ongeveer 7,5 hectare in Gelderse maten. Rond die plaats is nu nog een Marisstraat, Marisveldweg en Marisbaan te vinden. Op de plaats van de eerste ontginningen aan de Marisstraat staat een infobordje. In het midden van de 19e eeuw waren er vlak bij de Maris meerdere gehuchten: Scherliet, Houwenberg, Vliegert, De Spiesberg (of Spitsbergen), De Hei, Het Kwakvors, De Belgenhoek (Belzenhoek) en De Hoeve. Op de hei woonden mensen in plaggenhutten, maar al in 1843 stonden er enkele huizen in wat later de dorpskern Grashoek werd. Ook halverwege de Lorbaan tussen Beringe en Sevenum stond een zestal huizen. Overigens is de Lorbaan een van de oudste nog gebruikte doorgaande wegen in dit gebied, onderdeel van een belangrijke handelsroute. Mogelijk is de naam ook daarvan afkomstig (afgeleid van "leuren"). In de middeleeuwen was de hooggelegen landrug van de Maris ook onderdeel van de doorgaande weg van Meijel naar Sevenum. De afstand tussen deze dorpen was hemelsbreed slechts 14 kilometer. Het doel was al snel zichtbaar maar, vanwege het moeilijk begaanbare moerassige Peelgebied, duurde de reis veel langer dan gedacht.

Tot aan de periode rond 1900 bestond het huidige Grashoek grotendeels uit onontgonnen heide- bos- en veengebieden. De inwoners waren veelal arm. Pas nadat de school (1912) en de parochie (1918) waren gesticht (zie onder) kwam de ontwikkeling in een stroomversnelling.

De bloei van Grashoek als dorp is voor een belangrijk deel te danken aan Pastoor Kengen. Hij pachtte 60 ha grond en gaf deze weer uit aan ontginningsboeren. Pionier Hein Gielen liet boerderijtjes, een winkel en een café bouwen en maakte in Holland reclame voor de goedkope grond die o.a. geschikt zou zijn voor de bloembollenteelt. Hierdoor vestigde zich diverse mensen uit de Haarlemmermeer en de Bollenstreek in Grashoek, waaronder Johannes (Jan) Spruijt, waar de latere Johan Spruijtstraat naar vernoemd is. De bollenteelt bleek géén succes op deze grond. Later werd de ontginning overgenomen door mensen van eigen streek die een beter resultaat konden bereiken. Grashoek heeft na de oorlog jaren een periode bekendgestaan om zijn pluimveesector. Op het ogenblik liggen er veel kassen en varkenshouderijen en richten steeds meer bedrijven zich op de recreatieve markt, zoals minicampings en een golfbaan. Een steeds groter deel van haar inwoners is forens.

Rond 1900 stuurden de bewoners van dit gebied, hoewel officieel burger van de Limburgse Gemeente Helden, hun kinderen in het dichterbij gelegen Brabantse Helenaveen naar school. Na aandringen van een aantal mensen van de buurtschap de Vliegert, maar vooral ook van de gemeente Deurne (die van de gemeente Helden financiële compensatie wenste voor alle Grashoekse kinderen op de Helenaveense school) werd door de gemeente Helden op 30 december 1912 het definitief besluit genomen tot stichting van een eigen lagere school in Grashoek. De eerste steen van de nieuwe school werd anderhalf jaar later, op 16 juni 1914, gelegd door burgemeester J.W.J. Janssen van de gemeente Helden. De zegening en feestelijke ingebruikname was op 4 januari 1915. Begin 2015 was er een feestelijke reünie. Op dit moment is Basisschool De Horizon verantwoordelijk voor het basisonderwijs in Grashoek.

Gezien de behoefte aan geestelijke begeleiding in de afgelegen gebieden, bevolkt door (citaat:) "ruwe en ongeletterde boeren", werd er begin 20e eeuw een "commissie inzake stichting eener parochie te Grashoek" opgericht met als doel het stichten van een Roomsch Katholieke Parochie met een bijbehorende kerk. In 1918 werd de parochie opgericht. Hoewel er al eerder inwoners waren en al meerdere buurtschappen wordt dit jaar gezien als officieel stichtingsjaar van het dorp, omdat dit de eerste keer was dat de verschillende buurtschappen als gezamenlijk afgebakend (parochie)gebied, de naam "Grashoek" kregen. Bij besluit van 16 december 1918 heeft Bisschop Schrijnen van Roermond de parochie onder de titel "Succuviale Kerk van het Allerheiligst Hart van Jezus" te Grashoek gesticht. Hierop hebben de eerdergenoemde buurtschappen en gehuchten op ongeveer gelijke geografische afstand van elkaar samen een eenvoudige stenen kerk gebouwd. De eerste pastoor was Pastoor H.J. Henri Vullinghs. Hij is in 1945 vanwege zijn verzetsactiviteiten door de Duitse bezetter gearresteerd en gedeporteerd naar Bergen-Belsen. Hij stierf daar reeds enkele weken later.

Nadat in 1918 de eerste noodkerk werd gebouwd zamelden de inwoners van Grashoek geld in om een definitief en passend kerkgebouw op te richten. Jos en Pierre Cuypers jr. maakten daartoe de plannen, welke echter vanwege de Tweede Wereldoorlog geen doorgang konden vinden. Na de Tweede Wereldoorlog ging pastoor Van der Sterren door met het inzamelen van geld. Er was in de jaren voor de oorlog al een aanzienlijke som bijeengebracht, maar dat was niet meer toereikend. Een rondgang door het dorp bracht 39.000 gulden op. …een staaltje van prachtige offervaardigheid en overtuiging geven de Limburgse katholieken…, want Grashoek was geen rijke parochie. Het waren kleine boeren en arbeiders die dit bedrag bij elkaar brachten, aldus de Maas en Roerbode. Het plan van Cuypers was helaas niet uitvoerbaar gezien de hoge kosten die eraan verbonden waren. Er werd besloten een prijsvraag uit te schrijven onder jonge architecten. Het programma van eisen schreef voor dat er 550 zitplaatsen moesten zijn van 90 bij 50 cm. De kerk diende georiënteerd te worden en de bouwkosten mochten inclusief sacristie en toren de 185.000 gulden niet overstijgen. De keuze viel uiteindelijk op architect A. Schwencke. In 1953 werd aan de bouw begonnen. Omdat de door de gemeente Helden aangewezen bouwlocatie zeer laag gelegen was werd het hele dorp ingeschakeld om zand vanaf de Houwenberg naar de bouwplaats te brengen. Omdat de Houwenberg, naar later bleek, een archeologisch belangrijk gebied was, kan worden gesteld dat met de karrenvrachten zand helaas ook een deel van de historie van Grashoek onder het kerkgebouw ligt. De ceremoniële eerste steen werd gelegd op 25 oktober 1953 en de kerk werd op 9 oktober 1954 in gebruik genomen.[3]

Boortoren Maris, september 1914

In het begin van de vorige eeuw zijn er in Grashoek en de directe omgeving proefboringen geweest om vast te stellen of er ontginbare steenkool in de grond zat. Nadat eerst in 1906 in Helenaveen met succes steenkool is gevonden is op de Maris in Grashoek in augustus 1913 met het boorwerk begonnen.

Er is een foto van deze proefboringen. Op het bord staat:

Gluck auf Diepste boring in Nederland Maris, gemeente Helden 24 sept 1914 Einddiepte 1418,10 m Rijksopsporing van delfstoffen.

Op 6 februari 1914 raakte op een diepte van 673 meter het boortuig vastgeklemd en moesten er gedurende lange tijd, tot eind maart 1914, herstelwerkzaamheden verricht worden. Pas toen was het achtergebleven materieel, waaronder een diamantboor, weer geheel uit het boorgat verwijderd. Hierna kon de boring worden voortgezet.[5]