Gerd von Rundstedt

Karl stamde uit een adellijke Pruisische familie en militair geslacht dat terugging tot de 12e eeuw. Op 12-jarige leeftijd ging hij naar de cadettenschool in Oranienstein. Hij kende al Engels van het Engelse kindermeisje dat men destijds in dienst had. Later zou Von Rundstedt het examen tolk Frans afleggen. Toen hij 16 jaar was, werd hij toegelaten tot de Haupt Kadetten Anstalt (de centrale Pruisische cadettenschool) in Groß-Lichterfelde bij Berlijn, waar hij in 1892 met succes het examen aflegde om toegelaten te worden tot de rang van aspirant-officier. In 1892 trad Von Rundstedt toe tot het 83e Infanterieregiment von Wittich (Kurhessische no. 3) te Kassel, waar hij zes maanden diende, om vervolgens aan de Kriegsschule te Hannover examen af te leggen voor de rang van Fähnrich. In 1902 trouwde hij met Louise von Götz, de dochter van een gepensioneerde officier. In datzelfde jaar slaagde hij voor het toelatingsexamen voor de Kriegsakademie, waarna het jonge paar verhuisde naar Berlijn. In 1906 werd Von Rundstedt op proef bij de Generalstab (Grote Generale Staf) aangesteld, en toen hij voor het laatste, zeer zware examen geslaagd was, werd hij in maart 1909 benoemd tot Hauptmann (Kapitein) bij de Generalstab. Hij werd geplaatst bij de staf van het hoofdkwartier van het 11e Armeekorps, en ging in september 1912 als compagniecommandant aan de slag bij het 171e Infanterieregiment in Colmar in Elzas-Lotharingen.

Hij diende reeds in de Eerste Wereldoorlog, waarbij hij uiteindelijk promoveerde tot chef-staf van het 15e Legerkorps. In de Tweede Wereldoorlog leidde hij een legergroep in de aanval op Polen (1939) en Heeresgruppe A in de veldtocht tegen Frankrijk (1940). In 1940 werd hij tot Generaal-veldmaarschalk bevorderd. Tijdens Operatie Barbarossa leidde hij Heeresgruppe Süd, de opmars in Oekraïne, tot eind november 1941. Dit vanwege het feit dat hij ontslag nam nadat Adolf Hitler weigerde om zich tactisch terug te trekken uit Rostov. Na 1943 had hij het opperbevel over alle Duitse troepen aan het westelijke front. Ondanks zijn verachting voor en botsingen met Hitler, heeft hij nooit tegen hem samengespannen. Na de mislukte aanslag op Hitler werd hij onder druk gezet om voorzitter te worden van een eretribunaal (met Heinz Guderian en Wilhelm Keitel als leden) dat de officieren onder de samenzweerders oneervol uit het leger moest ontslaan. Van mei 1945 tot 1949 verbleef hij in krijgsgevangenschap. Hij werd ten slotte vanwege zijn slechte gezondheidstoestand in 1949 vrijgelaten en stierf op 24 februari 1953 in Hannover.

Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog kreeg Von Rundstedt onmiddellijk werk bij de operationele staf van de 22. Reservedivision. Hij werd later bevorderd tot majoor dankzij het uitbreken van de oorlog. Zijn divisie vocht tijdens de slag aan de Marne aan de rechtervleugel van het westfront. Tijdens deze gevechten werd de divisiecommandant gedood waarna Von Rundstedt het bevel overnam. Aan het begin van de loopgravenoorlog verliet hij de divisie en werd hij bij de staf van Duitse militaire regering in België geplaatst. Nadien diende hij nog bij verschillende divisies. Na de oorlog werd Von Rundstedt in het sterk verkleinde Duitse leger opgenomen, de Reichswehr.

von Rundstedt met Blaskowitz in 1939

Op het moment dat Von Rundstedt ervan overtuigd was dat Hitler op een oorlog uit was, maakte hij duidelijk dat Duitsland nog helemaal niet klaar was voor het voeren van een moderne oorlog op korte termijn. Het gevolg was dat Hitler Von Rundstedt met pensioen stuurde. Hij haalde Von Rundstedt echter snel terug door het gebrek aan ervaren bevelhebbers. Toen de oorlog in september 1939 begon, was Von Rundstedt betrokken bij de aanval op de hoofdmacht van de Poolse strijdkrachten (Fall Weiss). Hij wist te voorkomen dat de Poolse troepen zich konden terugtrekken over de Weichsel. Voor zijn verdiensten kreeg hij het Ridderkruis van het IJzeren Kruis.

In de Duitse aanval op Frankrijk en de Lage Landen was Von Rundstedt bevelhebber van Heeresgruppe A. Samen met het grootste deel van de pantserstrijdkrachten rukte hij op door de Ardennen. Na de val van Frankrijk werd Von Rundstedt door Hitler benoemd tot Generalfeldmarschall. Toen begonnen ze met de planning van Operatie Seelöwe, de invasie van Groot-Brittannië. Deze invasie vond echter nooit plaats omdat de Luftwaffe er in de Slag om Engeland niet in slaagde het vereiste luchtoverwicht te behalen. Hitler besloot toen om te gaan plannen voor zijn hoofddoel, de verovering van de Sovjet-Unie. Heeresgruppe A. werd voorbereid op de aanstaande aanval.

In april 1941 werd Heeresgruppe A omgedoopt tot Heeresgruppe Süd. Toen op 22 juni 1941 Operatie Barbarossa begon, rukte Von Rundstedt op richting Kiev. Nadat de omsingelde Sovjets zich hadden overgegeven, rukte Heeresgruppe Süd op naar Rostov aan de Don. Von Rundstedt achtte het niet verantwoord meteen verder door te stoten naar de Wolga, zoals Hitler gewenst had, maar wilde eerst het veroverde gebied consolideren. Hitler was razend en Von Rundstedt bood zijn ontslag aan.

Gerd Von Rundstedt voor het militaire tribunaal in Neurenberg

De Generalfeldmarschall werd in mei 1945 door Amerikaanse soldaten gevangengenomen in Bad Tölz en uitgeleverd aan Groot-Brittannië. Meer dan drie jaar bracht hij in gevangenschap door vooraleer hij verscheen om te getuigen voor het militaire tribunaal in Neurenberg. Hoewel hij op het hoogste niveau betrokken was bij de meeste militaire campagnes en zelfs schriftelijk zijn instemming had betuigd met het uitroeien van 'minderwaardige rassen' hebben de Britten, wegens zijn hoge leeftijd, zijn zwakke gezondheid en om de Duitse publieke opinie te ontzien (West-Duitsland was inmiddels de facto een bondgenoot in de Koude Oorlog), afgezien van een formele strafrechtelijke vervolging en lieten hem in 1949 vrij. Hij stierf op 24 februari 1953 in Hannover.

• Fähnrich: 22 maart 1892[11][12][4]
• Sekondeleutnant: 17 juni 1893[12][4]
• Oberleutnant: 12 september 1902[12][4]
• Hauptmann i.G.: 24 maart 1909[11]- maart 1907[12][4]
• Major i.G.: 28 november 1914[11][12][4]
• Oberstleutnant i.G.: 1 oktober 1920[12][4]
• Oberst i.G.: 1 februari 1923[11][12][4]
• Generalmajor: 1 november 1927[12][4]
• Generalleutnant: 1 maart 1929[11][12][4]
• General der Infanterie: 1 oktober 1932[12][13][4]
• Generaloberst: 1 maart 1938[11][12][13][4]
• Generalfeldmarschall: 19 juli 1940[11][12][13][4]

• Ridderkruis van het IJzeren Kruis op 30 september 1939 als Generaloberst en commandant van Heeresgruppe Süd[12][14][5][4]
• Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof (nr.519) op 1 juli 1944 als Generalfeldmarschall en opperbevelhebber West[12][14][5][4]
• Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof en Zwaarden (nr.133) op 18 februari 1945 als Generalfeldmarschall en opperbevelhebber West[12][14][5][4]
• China-Herdenkingsmunt in 1902
• Centenarmedaille[4]
• IJzeren Kruis 1914, 1e en 2e Klasse[14][15][5][4]
• Kroonorde (Pruisen), 4e klasse[15][4]
• Ridderkruis in de Huisorde van Hohenzollern met Zwaarden[4] en Kroon in 1917[12]
• Orde van Militaire Verdienste (Beieren), 4e Klasse met Zwaarden en met Kroon[4] op 9 augustus 1915[15][4]
• Ridder der Eerste Klasse in de Albrechtsorde met Zwaarden[4]
• Medaille ter Herinnering aan de 13e Maart 1938[4]
• Kruis voor Oorlogsverdienste (Lippe)[15][4]
• Ridder der Tweede Klasse in de Orde van de Witte Valk[15][4]
• Ridder der Eerste Klasse in de Saksisch-Ernestijnse Huisorde[4]
• IJzeren Halve Maan[15][4]
• Kruis voor Militaire Verdienste (Oostenrijk-Hongarije), 3e Klasse met Oorlogsdecoratie[12][15][4]
• Grootkruis in de Orde van de Italiaanse Kroon op 7 juni 1938[12][14][4]
• Erekruis voor Frontstrijders in de Wereldoorlog[4] in 1934[14]
• Dienstonderscheiding van Leger en Marine voor (25 dienstjaren)
  • Eikenloof (40 dienstjaren)[12][4]
• Orde van Michaël de Dappere, 1e (1 september 1942)[4], 2e (19 september 1941)[4] en 3e Klasse (19 september 1941)[4][14]
• Herhalingsgesp bij IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse[5] (21 september 1939)[4] en 2e Klasse[5] (16 september 1939)[4][14]
• Erekruis der Derde Klasse in het Vorstelijk Schwarzburgs Erekruis[4]
• Kruis der Vierde Klasse in de Orde van Verdienste (Waldeck)[15][4]
• Orde van de Rode Adelaar, 4e Klasse[12]
• Orde van Militaire Verdienste (Beieren), 1e Klasse[12] met Kroon en Zwaarden
• Orde van Verdienste (Hongarije), 1e Klasse op 11 augustus 1937[4]
• Kruis voor Verdienste (Saksen), 1e Klasse[12]
• Erelijst Gesp van het Leger[12]
• Hij werd meerdere malen genoemd in het Wehrmachtsbericht. Dat gebeurde op:
• 6 augustus 1941[14][4]
• 8 augustus 1941[14][4]
• 19 september 1941[14][4]
• 11 oktober 1941[14][4]
• 12 oktober 1941[14][4]
• 10 september 1943[14][4]

• Go2War
• Military History
• Baraitre,I (2006) Patton. Een generaal in de Ardennen. Lannoo
• YouTube: ondervraging van Gerd von Rundstedt tijdens de Processen in Neurenberg.

	Generaal-veldmaarschalken in nazi-Duitsland
Werner von Blomberg · Hermann Göring · Walther von Brauchitsch · Albert Kesselring · Wilhelm Keitel · Günther von Kluge · Wilhelm Ritter von Leeb · Fedor von Bock · Wilhelm List · Erwin von Witzleben · Walter von Reichenau · Erhard Milch · Hugo Sperrle · Gerd von Rundstedt · Erwin Rommel · Georg von Küchler · Erich von Manstein · Friedrich Paulus · Ewald von Kleist · Maximilian von Weichs · Ernst Busch · Wolfram von Richthofen · Walter Model · Ferdinand Schörner · Robert Ritter von Greim · Eduard von Böhm-Ermolli (titulair)

Zie de categorie Gerd von Rundstedt van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.