Richard Virenque

Het liep echter anders. Willy Voet, verzorger van zijn ploeg Festina, werd kort voor de Tour aangehouden met een grote hoeveelheid doping (epo) in zijn auto. Toen deze voor de ploeg bestemd bleken te zijn, werd de volledige ploeg uit de ronde gezet. Tijdens verhoren door de politie bekenden alle renners en de ploegleiding het gebruik van epo, met uitzondering van Virenque en Pascal Hervé. Omdat Virenque nooit positief was bevonden, kon de UCI hem niet schorsen voor dopinggebruik. In 1999 deed hij, voor een nieuwe ploeg genaamd Team Polti, weer mee aan de Tour en won wederom het bergklassement. Dat lukte hem niet in 2000, maar toen won hij wel een etappe en werd zesde in het eindklassement.

Kort nadien bekende Virenque echter alsnog het gebruik van doping en kreeg alsnog zijn schorsing. Hij werd geschorst voor negen maanden en kreeg een geldboete opgelegd van 4000 Zwitserse franc. De schorsing ging in februari in, waardoor hij bijna het hele jaar 2001 moest missen.[1] Na afloop van zijn schorsing kreeg hij tegen de verwachting een contract bij Domo-Farm Frites en verbaasde velen met een zege in Parijs-Tours, na een monsterontsnapping met Jacky Durand. Het jaar erop keerde hij weer terug in de Tour en won prompt weer een etappe. De bolletjestrui moest hij toen nog aan zijn landgenoot Laurent Jalabert laten. In 2003 en 2004 wist hij weer de bolletjestrui te veroveren. Beide jaren won hij ook een etappe, maar in het klassement zou hij geen rol van betekenis meer spelen. Later in 2004 zette hij een punt achter zijn roerige loopbaan.

Virenques zeven zeges in het bergklassement is een absoluut record. Critici, onder wie zesvoudig winnaar Lucien Van Impe, wijzen er echter op dat Virenque zelden veel tegenstand had en zeker tegen het eind van zijn carrière de bergpunten vooral bij elkaar sprokkelde in de minder hoge bergen. Na zijn dopingaffaire werd Virenque door een groot deel van het wielerpubliek (en een deel van zijn collega's) verguisd als een verrader, maar tegelijk ongekend populair bij een ander, voornamelijk Frans, deel van het publiek dat vond dat hem onrecht was aangedaan. In Frankrijk bleef Virenque ondanks zijn dopingperikelen enorm populair en werd "Richard Leeuwenhart" genoemd.

Naast de overwinningen in de Ronde van Frankrijk bestaan de meeste van Virenques zeges uit criteriums. Hij won echter ook een etappe in de Ronde van Italië 1999 (toen leek dat de Tourdirectie hem voor de Tour van dat jaar zou uitsluiten), de klimmerstrofee in 1994, de Ronde van Piëmont in 1996 en in totaal vier etappes in de Dauphiné Libéré.

Na zijn carrière begon Virenque onder andere een lijn van sieraden, samen met zijn vrouw, onder de naam 'Le Sept'. In augustus 2006 raakte hij zwaargewond bij een valpartij tijdens een fietstocht in de buurt van Grenoble. Virenque werd na zijn sportloopbaan actief als onder meer commentator bij wielerwedstrijden bij de Franse Eurosport. Tijdens de Ronde van Frankrijk is hij de gastheer in het Village Départ en aan de aankomstlijn van Carrefour, de sponsor van de bolletjestrui.