Fort Sint Pieter
Fort Sint Pieter is een fort dat in 1701-02 tot stand kwam op de noordflank van de Sint-Pietersberg in Maastricht. Tot 1867 had het fort als onderdeel van de vestingwerken van Maastricht een militaire functie. Thans is het bouwwerk een rijksmonument en een toeristische attractie.
Ten zuidwesten van het fort lag vroeger de Grote Ingang van het Noordelijk Gangenstelsel, ten zuidoosten het Predikherengat en ten noordwesten de groeve Ancienne Brasserie.
Geschiedenis
Het fort werd in opdracht van de militaire commandant van Maastricht Daniël Wolff baron van Dopff gebouwd in een vijfhoek ter verdediging van de zuidelijke vestingmuren van Maastricht. Dit werd noodzakelijk gevonden nadat de Fransen in 1673 de Sint-Pietersberg hadden ingenomen om van hieraf met kanonnen bressen te slaan in de zuidelijke vestingmuren. Vanuit dit fort zou voortaan elke zuidelijke aanval afgeslagen kunnen worden.
In 1717 bezocht tsaar Peter de Grote de sterkte. Hij werd feestelijk rondgeleid door bovengenoemde gouverneur.
Het fort werd in 1794 door de Fransen in de rug aangevallen tijdens het beleg door Kléber. In het begin van de 19e eeuw is het nog ingrijpend gemoderniseerd om aan de eisen van de tijd te kunnen voldoen. De sterkte verloor zijn verdedigingsfunctie na het opheffen van de vesting Maastricht in 1867.
In de 20e eeuw bevond zich aan de noordkant van het fort een uitspanning, bestaande uit een café, een restaurant en een feestlocatie. Op het bijbehorende terras dronk menig pieterpadwandelaar een glaasje op de goede afloop. In 2011 is deze 20e-eeuwse aanbouw gesloopt in verband met de restauratie van het fort, die in 2014 werd afgerond.
Situatie in 1867 (maquette)
Vóór de restauratie, 2004
Voltooide zuidkant, 2008
Restauratie noordzijde, 2011
Droge gracht en uitzicht
Droge gracht
Toegangspoort
Schietgat met kanon
Zie ook
 |
Zie de categorie Fortress Sint Pieter van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |