Camiel Eurlings

Camiel Martinus Petrus Stephanus (Camiel) Eurlings (Valkenburg, 16 september 1973) is een voormalig Nederlands bestuurder en voormalig politicus.

Camiel Eurlings
Camiel Eurlings in 2007
Algemene informatie
Volledige naamCamiel Martinus Petrus Stephanus Eurlings
Geboren16 september 1973
PartijCDA
Titulatuurir.
Politieke functies
1994-1998Lid gemeenteraad Valkenburg
1998-2004Lid Tweede Kamer
2004-2007Lid Europees Parlement (delegatieleider)
2007-2010Minister van Verkeer en Waterstaat
Parlement.com (biografische informatie)
Portaal    Politiek
Nederland

Eurlings was namens het Christen-Democratisch Appèl (CDA) lid van de Tweede Kamer der Staten-Generaal en het Europees Parlement. Van 2007 tot 2010 was hij minister van Verkeer en Waterstaat in het kabinet-Balkenende IV. Vanaf begin 2011 was hij werkzaam bij de KLM, van juli 2013 tot oktober 2014 als president-directeur. Tussen september 2013 en januari 2018 was Eurlings lid van het Internationaal Olympisch Comité.

Biografie

Eurlings is de oudste zoon van Martin Eurlings, oud-lid van Gedeputeerde Staten van de provincie Limburg en tussen 2007 en 2017 (waarnemend) burgemeester van Valkenburg aan de Geul. Hij groeide op in Valkenburg. Na het gymnasium in Maastricht begon hij in 1991 aan een studie Technische bedrijfskunde in Eindhoven. Daarnaast was hij politiek actief in zijn woonplaats. Op 12 april 1994 werd hij, op 20-jarige leeftijd, gekozen tot gemeenteraadslid van Valkenburg aan de Geul. Dit maakte hem op dat moment het jongste gemeenteraadslid ooit van Nederland.

Tweede Kamer

In 1998 studeerde hij cum laude af aan de Technische Universiteit Eindhoven. Datzelfde jaar bereikte hij bij het CDA een plek op de kieslijst voor de Tweede Kamerverkiezingen. Hoewel hij aanvankelijk op een onverkiesbare plaats stond, kwam hij toch in het parlement terecht na een intensieve campagne met voorkeurstemmen. Hij maakte deel uit van het fractiebestuur en werd woordvoerder Europese Zaken, Buitenlandse Zaken en Verkeer en Waterstaat.

Europees Parlement

Tijdens de verkiezingen voor het Europees Parlement in 2004 was Eurlings lijsttrekker voor het CDA. Met zijn dertig jaar was hij de jongste lijsttrekker voor de Europese verkiezingen. Hij werd voorzitter van de CDA-delegatie en hield zich bezig met Buitenlandse Zaken, Burgerlijke Vrijheden, Justitie en Binnenlandse zaken.

Minister

Vanaf 2007 was Eurlings minister van Verkeer en Waterstaat in het kabinet-Balkenende IV. Hij was de jongste minister van dit kabinet en (na Jan van den Brink en Jan Pronk) derde op de lijst van jongste Nederlandse ministers na 1815. In 2009 presenteerde Eurlings de plannen voor het 'rekeningrijden': de kilometerheffing.

Eurlings werd vaak gezien als 'kroonprins' van het CDA. In de aanloop naar de Tweede Kamerverkiezingen 2010 werd hij genoemd als mogelijke opvolger van Jan Peter Balkenende als partijleider.[1][2][3] Op 11 maart 2010 gaf hij echter aan zich terug te trekken uit de politiek en zich niet verkiesbaar te stellen voor de verkiezingen, omdat hij meer tijd aan zijn privéleven wilde besteden en een gezin wilde stichten.[4] De relatie met zijn vriendin liep ruim een jaar later stuk.[5] Op het CDA-congres van 2 oktober 2010 verleende hij nog op opvallende wijze steun aan het toetreden van het CDA tot het door de PVV gedoogde kabinet-Rutte I door te salueren naar CDA-leider Maxime Verhagen.[6]

KLM

Eurlings trad in april 2011 toe tot de vierkoppige directie van KLM, de Nederlandse tak van de holding Air France-KLM, waar hij begon bij de vrachtdivisie.[7] Tevens maakte hij sindsdien deel uit van de Board of Directors van Air France-KLM. Sinds 1 juli 2013 was Eurlings de CEO en daarmee president-directeur van KLM. Bij het jaarlijkse MT500-onderzoek van Management Team werd Camiel Eurlings door zakenmensen verkozen tot 'Beste Bestuurder van 2014'.[8] Hoewel zijn contract doorliep tot april 2015, vertrok Eurlings in oktober 2014 bij de KLM.[9][10] Aanvankelijk maakte KLM bekend dat dit besluit in onderling overleg was genomen. Later bleek dat Eurlings door de raad van commissarissen was ontslagen.[11]

IOC-lid en American Express

Eurlings was van september 2011 tot en met december 2012 voorzitter van het Olympisch Plan 2028. In die hoedanigheid probeerde hij de Olympische Spelen van 2028 naar Nederland te halen.[12] Het kabinet-Rutte II wees eind 2012 de kandidatuur af vanwege de hoge kosten.

Toen nog kroonprins en IOC-lid Willem-Alexander en voormalig IOC-lid Hein Verbruggen maakten zich sterk voor de kandidatuur van Eurlings als IOC-bestuurder en op 10 september 2013 werd hij in Buenos Aires op persoonlijke titel gekozen als lid van het Internationaal Olympisch Comité.[13] Op 5 januari 2018 trad Eurlings af bij IOC. Op dat moment was hij nog voorzitter van de communicatiecommissie en lid van de financiële commissie.[14]

Eurlings vervulde tevens een bestuursfunctie bij American Express Global Business Travel. Sinds 1 januari 2017 maakt Eurlings echter geen deel meer uit van de reisorganisatie.[15]

Mishandeling en uittreden IOC en NOC*NSF

In december 2015 deed een ex-vriendin aangifte tegen Eurlings vanwege zware mishandeling. Zij zou in juli 2015 door hem zijn aangevallen. Ze zou daarbij oogletsel, gescheurde oorlellen en een gebroken elleboog hebben opgelopen,[16] alsmede een hersenschudding.[17] In juli 2016 deed Eurlings aangifte tegen haar, omdat de aangifte die zij had gedaan volgens een verklaring van Eurlings' advocaat Geert-Jan Knoops zou berusten op feitelijke onjuistheden.[17] De aangifte betrof poging tot afpersing en smaad. De aangifte van Eurlings tegen zijn ex-vriendin werd geseponeerd omdat er onvoldoende bewijs was.[18]

In september 2016 besloot het Openbaar Ministerie (OM) Eurlings te vervolgen voor "eenvoudige mishandeling" van zijn toenmalige vriendin. Voor de zitting vroeg het OM aan Eurlings om conflictbemiddeling te starten met zijn ex-vriendin - een gebruikelijke aanpak bij juridische procedures rond huiselijk geweld.[19] Het slachtoffer wilde echter niet meewerken aan mediation.[20] Eurlings ging in maart 2017 akkoord met een schikking, die hem door het OM, in plaats van openbare behandeling door de strafrechter, werd aangeboden.[18] De schikking bestond uit een taakstraf van veertig uur.[14]

Het NOC*NSF vroeg Eurlings zich als NOC*NSF-bestuurder terug te trekken. Eurlings weigerde dat omdat hij zich onschuldig achtte. Na de afwikkeling van de schikking met het Openbaar Ministerie gaf het NOC*NSF officieel te kennen de kwestie als afgedaan te beschouwen.[21] Ook het IOC nam dat standpunt in; dat zag, net als het NOC*NSF, een en ander als een 'vertrouwelijke privézaak'.[21][22] Achter de schermen bleef het echter onrustig over het aanblijven van Eurlings. Zowel in als buiten de vergaderingen werd geprobeerd hem te overtuigen uit zichzelf op te stappen. Toen dit allemaal vergeefs was, wilde de NOC*NSF een extra drempel voor hem opwerpen door te verlangen dat elk NOC*NSF-bestuurslid een Verklaring omtrent het gedrag (VOG) moest kunnen overleggen. Gehoopt werd dat Eurlings daaraan niet zou kunnen voldoen.[23] Echter, Eurlings' VOG-aanvraag werd in de zomer van 2017 gehonoreerd; de behandelende instantie Justis oordeelde dat de reden voor de oplegging van de werkstraf hem niet beperkte in de uitvoering van zijn taken bij de NOC*NSF,[24] hoewel er wel een strafrechtelijke aantekening over Eurlings is vastgelegd op grond van de transactie met het Openbaar Ministerie.[18]

Dat voorkwam niet dat de roep om het vertrek van Eurlings als lid van het IOC en NOC*NSF steeds luider werd. Om daarop in te spelen liet Eurlings in december 2017 zijn advocaat Geert-Jan Knoops, op verzoek van NOC*NSF, een verklaring afleggen over het gebeurde met zijn inmiddels ex-vriendin. Daarin kwamen geen excuses voor. Zijn raadsman hield het erop mee te delen dat Eurlings geen zware mishandeling was opgelegd, dat er een schikking was overeengekomen zonder erkenning en vaststelling van schuld en dat Eurlings geen strafblad had gekregen. De media werd 'onjuiste en suggestieve beeldvorming' verweten. De formele inhoud van die verklaring en het ontbreken van excuses kwam hem op veel kritiek te staan. Verscheidene Tweede Kamerleden verklaarden dat Eurlings de eer aan zichzelf moest houden en beter kon opstappen als NOC*NSF-bestuurslid.[25][26] Dat leidde ertoe dat Eurlings op 30 december dat jaar met een nieuwe schriftelijke verklaring kwam. Deze was persoonlijker van aard. Zo schreef het IOC-lid dat hij zijn ex-vriendin al eerder excuses had aangeboden. Dezelfde dag publiceerde NRC Handelsblad een exclusief interview met Eurlings, waarin hij meedeelde dat hij van mening was dat hij ook excuses moest aanbieden aan NOC*NSF, het IOC, alle Olympische sporters, alsook aan het Nederlandse volk. In het interview gaf hij aan naast het IOC-lidmaatschap geen andere baan meer te hebben.[27] Enkele dagen later pleitte dezelfde krant in een hoofdredactioneel commentaar voor zijn vertrek als IOC-lid.[28] Ook in de sportkolommen van de Volkskrant werd zijn vertrek geëist.[29] Voormalig IOC-lid Els van Breda Vriesman stelde zich op het standpunt dat NOC*NSF bij het IOC moest aandringen op zijn vertrek.[30] De druk op Eurlings nam steeds meer toe. In haar column in dagblad De Telegraaf riep ook oud-olympisch kampioen Ellen van Langen om zijn uittreden. Voormalig schaatser Jochem Uytdehaage was een andere oud-olympisch kampioen die in de media Eurlings' vertrek voorstond. Op 5 januari 2018 gaf Eurlings toe en trad hij per direct af als IOC-lid en als bestuurslid van NOC*NSF.[31][32]

Voortzetting loopbaan

Sinds mei 2019 werkt Eurlings als 'director' voor Knighthood Capital, een investeringsfonds dat gevestigd is in onder meer Genève en Malta. In december 2019 sloot hij in deze functie een deal met de luchtvaartmaatschappijen Lufthansa, Swiss International Air Lines en Austrian.[33]

Vanaf 2020 is Eurlings CEO van het bedrijf Tairs, onderdeel van Knighthood Capital. Dit bedrijf, gevestigd in Malta, ondersteunt vliegtuigmaatschappijen, bijvoorbeeld bij het afhandelen van afgelaste vluchten en vertragingen.[34]

Privé

Eurlings is lid van de Rooms-Katholieke Kerk. In zijn vrije tijd houdt hij zich bezig met wielrennen.

Onderscheidingen

Zie de categorie Camiel Eurlings van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
Voorganger:
Karla Peijs
Minister van Verkeer en Waterstaat
2007-2010
Opvolger:
Melanie Schultz van Haegen (als minister van I&M)
Voorganger:
Peter Hartman
President-directeur van de KLM
2013-2014
Opvolger:
Pieter Elbers
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.