Het Financieele Dagblad

Het Financieele Dagblad, een uitgave van Hendrik Sijthoffs Financieele Bladen, begon zijn bestaan als beurskrant voor beleggers in het pandje van de Dagelijksche Beurscourant aan de Nieuwezijds Voorburgwal, ooit de Fleet Street van Amsterdam. Eind 1951 verhuisde het tiental redacteuren en de administratie naar het uit 1609 daterende gebouw Rokin 113. Hoofdredacteur was toen F. Spittel, die deze functie bekleedde van 1950 tot 1967. Hij was na S.G. Appeldoorn en B.H.A. Meijerink de derde hoofdredacteur van HFD.

Het was onder Spittels leiding dat Het Financieele Dagblad zich langzaam maar zeker verbreedde tot een weliswaar in het economische terrein gespecialiseerde, maar toch meer algemene krant. Dit streven kreeg onder meer vorm in de rubriek ‘Lijnen in kunst en samenleving’, waarmee halverwege de jaren zestig werd begonnen en die een voorloper is van het huidige zaterdagkatern Persoonlijk.

Net als de andere kranten uit die tijd werd Het Financieele Dagblad in lood gezet, waarvoor Linotype-zetmachines werden gebruikt. Vanaf 1960 beschikte Het Financieele Dagblad over een eigen drukkerij annex zetterij in de Beursstraat/Warmoesstraat. De krant sloot ‘s middags; het grootste deel van de oplage bereikte de circa 10.000 abonnees de volgende dag via de post. De advertentieacquisitie was uitbesteed bij A. van Weezenbeek en zijn zoons met hun Bureau voor Publiciteit Plaats in Den Haag.

Het op winstmaximalisatie gerichte beleid van eigenaar H.A.H. Sijthoff, directeur J.F. Richard en de Van Weezenbeeks legde het primaat van HFD bij de adverteerders en niet bij de redactie. Dit werd zichtbaar in de zogenoemde speciale pagina’s: een regelmatig verschijnende, paginagrote rubriek gewijd bepaalde bedrijfstak. Ongeveer de helft van de pagina was volgens een vast patroon gevuld met advertenties. Het heeft tot eind 1987 geduurd voordat deze "speciale pagina’s" met het beëindigen van het contract met Van Weezenbeek afgeschaft konden worden.

Hoofdredacteur Spittel werd in 1967 opgevolgd door drs L. Metzemaekers, die vanaf 1969 werd bijgestaan door adjunct-hoofdredacteur C. Berendsen. Onder dit duo ontwikkelde Het Financieele Dagblad zich steeds meer tot een professionele nieuwskrant. In 1977 brak een conflict uit tussen eigenaar en algemeen directeur H.A.H. Sijthoff en het personeel over de opvolging van directeur Richard. Dit conflict vormde de ouverture tot een hele reeks verwikkelingen.

Zo werden in 1978, een jaar nadat Christiaan Berendsen Louis Metzemaekers was opgevolgd als hoofdredacteur, besprekingen geopend over de mogelijke verkoop van Het Financieele Dagblad aan Sijthoff Pers in Den Haag. Het personeel van de onderneming sprak zich unaniem uit tegen deze overname en het plan was daarmee van de baan.

In 1981 deed een nieuwe directeur zijn intrede: ir J.K. Hylkema. Onder zijn leiding begon de onderneming aan een technische en commerciële inhaalslag. Per 1 april 1982 nam Het Financieele Dagblad, als laatste dagblad in Nederland, afscheid van het lood en ging over op fotografisch zetten. Als gevolg van de nieuwe techniek kon het sluitingstijdstip van de krant steeds verder naar achteren worden geschoven. Vanaf 1985 begon de traditionele bezorging per post plaats te maken voor handbezorging. Begin 1988 waren de speciale pagina’s nog maar amper afgeschaft of directeur Hylkema vertrok; zijn plannen over de richting waarin de onderneming zich zou kunnen ontplooien vonden geen vruchtbare voedingsbodem meer.

Er brak een periode van interim-management aan. Eind 1990 maakte de familie Sijthoff officieel bekend Het Financieele Dagblad te willen verkopen. Vanaf 1995 hebben commissarissen, ondersteund door interim-management, gewerkt aan wat wordt genoemd ‘de normalisering van de verhoudingen binnen HFD’. Zo werd de zaak van de firma Van Weezenbeek afgehandeld, werden er afspraken gemaakt met de familie Sijthoff, vond een reorganisatie plaats ten behoeve van de integratie van redactie en techniek en werd een nieuwe directeur benoemd (Ria Kuip), en een managementteam gevormd.

Eind 1995 werd Fred Bakker benoemd tot hoofdredacteur. Het zou nog tot 1997 duren voordat er voor de certificaten van aandelen kopers werden gevonden. Dit waren het beursgenoteerde HAL Investments en SWF Holding BV, de BV van Willem Sijthoff. HAL en SWF zeggen toe dat zij voor een periode van tien jaar hun participatie in stand zullen houden, waarbij een ondergrens geldt van 51%.

De afgelopen jaren ontwikkelde het FD zich verder in de richting van een multimediale uitgeverij. Ria Kuip werd na een interim directeurschap van hoofdredacteur Fred Bakker opgevolgd door Nico van ’t Zet. De onderneming maakte, mede door de gunstige conjunctuur, een stormachtige groei door. De krant werd veelzijdiger in haar onderwerpkeuze, op zaterdag verscheen het weekeindkatern Persoonlijk en er werd een maandageditie ingevoerd. Naast de krant werd de internetsite www.fd.nl ontwikkeld.

Na opnieuw een interim-periode trad in het najaar van 2002 nieuw management aan. Philip Alberdingk Thijm werd algemeen directeur en Ruud Bergervoet CFO. Samen met hoofdredacteur Fred Bakker, vormden zij de leiding van de FD Mediagroep.

Sinds 4 september 2007 heeft Het Financieele Dagblad een nieuw uiterlijk gekregen, zo is onder andere het logo veranderd en is het het eerste dagblad in Nederland dat wordt gedrukt op zalmroze papier.[2]

Op 25 september 2010 verscheen de eerste editie van FD Weekend, de vervanger van de zaterdageditie van Het Financieele Dagblad. Het FD Weekend wordt in tegenstelling tot de doordeweekse edities op tabloid-formaat gedrukt.

In mei 2018 passeerde de betaalde oplage van Het Financieele Dagblad vorige maand de grens van 85.000 abonnees, het hoogste ooit. De oplage van de papieren krant is daarentegen vrij stabiel gebleven [3]

Sinds 26 maart 2013 verschijnt het nieuwe FD op het berlinerformaat.[4]