Annemarie Jorritsma

In Bolsward was ze van 5 september 1978 tot 1988 lid van de gemeenteraad voor de VVD. Voor de partij was ze sinds 1982 lid van de Tweede Kamer. In 1994 werd ze minister van Verkeer en Waterstaat in het eerste kabinet-Kok (veelal Paars I genoemd), en vanaf 1998 was Jorritsma minister van Economische Zaken en vicepremier in het tweede paarse kabinet.

In 2002 raakte ze in opspraak door te innige relaties met het bouwbedrijf Koop Tjuchem. Later bleek dat haar naam voorkwam in een zogeheten schaduwboekhouding. In 2003 ergerde ze de parlementaire enquêtecommissie Bouwnijverheid door haar terughoudendheid bij het beantwoorden van vragen van de commissie.

Op 18 augustus 2003 werd ze burgemeester van Almere na daarvoor korte tijd interim-burgemeester van Delfzijl te zijn geweest.

Begin 2004 werd ze voorzitter van de Raad van Commissarissen van Interpay, het latere Equens. Ze werd hiermee de eerste president-commissaris bij Interpay die niet in de bankenwereld werkte. Deze functie heeft ze inmiddels neergelegd. Sinds 2008 is zij voorzitter van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten.

In het najaar van 2009 en het voorjaar van 2010 presenteerde ze het wekelijkse zakenprogramma Jorritsma Blikt Vooruit voor RTL7. Daarnaast deed ze als burgemeester van Almere samen met Dieuwertje Blok en Jeroen Kramer verslag van de landelijke Sinterklaasintocht van 2008, die in Almere plaatsvond.

Jorritsma werd per 18 augustus 2009 opnieuw voor een periode van zes jaar benoemd als burgemeester van Almere. Zij solliciteerde in 2010 naar het burgemeesterschap van Amsterdam. Zij werd door de vertrouwenscommissie voorgedragen als de eerste keuze, maar de gemeenteraad koos uiteindelijk voor de PvdA'er Eberhard van der Laan als opvolger van Job Cohen. Vanuit Almere kreeg Jorritsma kritiek van verschillende oppositiepartijen dat zij door de sollicitatie liet zien niet genoeg betrokken te zijn bij Almere.[1]

In 2015 kwam Jorritsma in de Eerste Kamer en gaf ze aan na twee ambtstermijnen (2 keer 6 jaar) het burgemeesterschap van Almere te willen opgeven. In november 2015 volgde ze Loek Hermans op als fractievoorzitter van de VVD in de Eerste Kamer.[2] In juni 2015 werd Franc Weerwind door de gemeenteraad van Almere voorgedragen om haar op te volgen en per 9 september werd hij burgemeester van Almere.[3]

In december 2006 raakte Jorritsma opnieuw in opspraak, ditmaal vanwege het oppompen van grondwater voor de koelings/verwarmingsinstallatie van haar woning in Almere.[4] De daartoe benodigde vergunning en ontheffing bleken niet aangevraagd te zijn bij de provincie. Het oppompen zou water onttrekken aan een waterlaag van drinkwaterkwaliteit en daarvoor moest bovendien een beschermende kleilaag doorboord worden. Agrariërs in de buurt die voor soortgelijke activiteiten wel een vergunning hadden aangevraagd, hadden deze niet gekregen. Jorritsma bleek door de commissaris van de Koningin gewaarschuwd te zijn over de noodzaak van de vergunning en de ontheffing. Zij had de gemeenteraad en het college van B en W niet ingelicht.

De gemeenteraad liet een onafhankelijk onderzoek uitvoeren naar de gang van zaken,[5] vooral naar de vraag waarom geen vergunning was aangevraagd. Het op 7 februari verschenen rapport was kritisch over het gebrek aan openheid van Jorritsma[6] (ze had volgens de gemeentelijke integriteitscode de problemen moeten melden aan college en fractievoorzitters) en over de manier waarop ze als burgemeester betrokken was bij handhaving van regelgeving die haar persoonlijk trof. Tijdens de raadsvergadering op 8 februari dienden de oppositiepartijen een motie van wantrouwen in, maar de coalitiepartijen lieten weten nog wel vertrouwen te hebben in de burgemeester. Jorritsma droeg haar portefeuille Handhaving tijdelijk over aan een wethouder, om verdere belangenverstrengeling te voorkomen.

Los van het raadsonderzoek zette de provincie in januari 2007 een handhavingstraject in: de procedure die gebruikelijk is na constatering van het ontbreken van vergunningen.[7][8] Op 27 februari werd bekend dat Jorritsma definitief geen ontheffing zou krijgen voor het oppompen, een beslissing waar ze zich bij neerlegde.[9]