z'n

Nederlands

	enkelvoud		meervoud
	bijvoeglijk	zelfstandig	bijvoeglijk	zelfstandig
1^e persoon	mijn m'n	mijne	ons, onze	onze
2^e persoon (informeel)	jouw je	jouwe	jullie je	-
2^e persoon (formeel) (regionaal)	uw	uwe	uw	uwe
3^e persoon (mannelijk)	zijn z'n	zijne	hun	hunne
3^e persoon (vrouwelijk)	haar d'r, 'r	hare
3^e persoon (onzijdig)	zijn (ervan)	-

Uitspraak

Geluid: z'n (hulp, bestand)
IPA: /zən/, /zṇ/

Woordafbreking

z'n

Bezittelijk voornaamwoord

z'n

de clitische, onbenadrukte vorm van 'zijn'

- Hij heeft eindelijk z'n zin gekregen.

Gangbaarheid

Het woord z'n staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'z'n' herkend door:

97 %	van de Nederlanders;
92 %	van de Vlamingen.

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.