nasporen

• Geluid:  nasporen    (hulp, bestand)

• na·spo·ren

• samenstelling van  na bw  en  sporen ww 

nasporen

1. ergatief (verouderd) achter mens, dier of voertuig aangaan door het volgen van dezelfde, bekende route

1. • We nemen een trein later en sporen jullie na. 

2. overgankelijk het trachten te achterhalen welke weg een mens, dier of voertuig is gegaan, het natrekken van het verloop van gebeurtenissen of het vaststellen van feiten

1. • Hij spoort nu de Canadese tak van de familie na. 

• [1] achternagaan, achternazitten, achteropkomen, achtervolgen, najagen, nagaan, nakomen, nalopen, nareizen, narijden, navolgen, nazitten
• [2] nagaan, naspeuren, natrekken, navorsen, opzoeken, rechercheren, zoeken

• [1] rails, rijtuig, spoorweg, treinreis, wagenspoor, karrenspoor
• [2] bewijs, detective, feit, justitie, opsporing, opsporingsdienst, misdaad, politie, speurder, speurhond

• Het woord nasporen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'nasporen' herkend door: