kunde

Nederlands
Uitspraak
  • Geluid:  kunde    (hulp, bestand)
  • IPA: /ˈkʏndə/
Woordafbreking
  • kun·de
Woordherkomst en -opbouw
enkelvoud meervoud
naamwoord kunde -
verkleinwoord - -

Zelfstandig naamwoord

kunde v

  1. (verouderd) bekendheid met, kennis van zaken (nu vooral gangbaar als rechterdeel van samenstellingen die een gebied van studie of wetenschappelijke discipline aangeven)
  2. bekwaamheid in een vak, wetenschap of in algemene zin
Hyponiemen
   
Afgeleide begrippen
Verwante begrippen
   
  • analytische scheikunde
  • antroposofische geneeskunde
  • beschrijvende meetkunde
  • canon van de geneeskunde
  • cognitieve taalkunde
  • constructieve ruimtemeetkunde
  • discrete wiskunde
  • endodontische tandheelkunde
  • experimentele natuurkunde
  • filosofie van de wiskunde
  • geschiedenis van de wiskunde
  • hoofdstelling van de rekenkunde
  • interne geneeskunde
  • klassieke natuurkunde
  • land- en volkenkunde
  • toegepaste taalkunde
  • zuivere wiskunde
Vertalingen
    2. bekwaamheid in een vak, wetenschap of in algemene zin   

Gangbaarheid
  • Het woord kunde staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
97 %van de Nederlanders;
98 %van de Vlamingen.

Verwijzingen
  1. "kunde" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
  3. Middelnederlandsch Woordenboek
  4. Vroegmiddelnederlands Woordenboek
  5. kunde op website: Etymologiebank.nl
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.