kundig

Nederlands

Uitspraak

Geluid: kundig (hulp, bestand)
IPA: /'kɵndəx/

Woordafbreking

kun·dig

Woordherkomst en -opbouw

In de betekenis van ‘kunde bezittend’ voor het eerst aangetroffen in 1240 [1]
afgeleid van kunde met het achtervoegsel -ig [2]

	stellend	vergrotend	overtreffend
onverbogen	kundig	kundiger	kundigst
verbogen	kundige	kundigere	kundigste
partitief	kundigs	kundigers	-

Bijvoeglijk naamwoord

kundig

in staat vaardigheden toe te passen

- Hij is een kundig onderzoeker.

Antoniemen

onkundig

Hyponiemen

krijgskundig
landbouwkundig
letterkundig
meetkundig
menskundig
naamkundig
natuurkundig
onderwijskundig
ondeskundig
onoordeelkundig
onstaatkundig

ontaalkundig
ontleedkundig
onvakkundig
oogheelkundig
oorheelkundig
opvoedkundig
oudheidkundig
plantkundig
rassenkundig
rechtskundig
redekundig

Afgeleide begrippen

kundigheid, onkundigheid

Verwante begrippen

deskundig, geschikt, verstandig, bekwaam, capabel

Vertalingen

1. in staat vaardigheden toe te passen

Engels: able ^(en), capable ^(en)

Spaans: experto ^(es), hábil ^(es), versado ^(es), perito ^(es), capaz ^(es)

Gangbaarheid

Het woord kundig staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'kundig' herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
97 %	van de Vlamingen.

Verwijzingen

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.