fonologie

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • fo·no·lo·gie
Woordherkomst en -opbouw
  • In de betekenis van ‘tak van taalwetenschap betreffende fonemen’ voor het eerst aangetroffen in 1855 [1]
  • met het voorvoegsel fono- met het achtervoegsel -logie [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord fonologie -
verkleinwoord - -

Zelfstandig naamwoord

fonologie v

  1. (taalkunde) de wetenschap die het functioneren van klanken in talen bestudeert
    • Een fonoloog weet veel van fonologie. 
  2. (taalkunde) het functioneren van klanken in een bepaalde taal
    • Zij onderzoeken de Nederlandse fonologie. 
Verwante begrippen
Vertalingen
    1. (taalkunde) de wetenschap die het functioneren van klanken in talen bestudeert   
    2. (taalkunde) het functioneren van klanken in een bepaalde taal   

Gangbaarheid
  • Het woord fonologie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
82 %van de Nederlanders;
81 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "fonologie" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. fonologie op website: Etymologiebank.nl

Tsjechisch
Uitspraak
  • IPA: /fɔnɔlɔgɪjɛ/
Woordafbreking
  • fo·no·lo·gie

Zelfstandig naamwoord

fonologie v

  1. (taalkunde) fonologie
Verbuiging
  enkelvoud meervoud
nominatieffonologiefonologie
genitieffonologiefonologií
datieffonologiifonologiím
accusatieffonologiifonologie
vocatieffonologiefonologie
locatieffonologiifonologiích
instrumentalisfonologiífonologiemi
Afgeleide begrippen
Verwante begrippen
  • fonolog m bezield
  • fonologicky (bw.)
  • fonoložka v

Meer informatie

Verwijzingen
    This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.