ding

• Geluid:  ding    (hulp, bestand)
• IPA: /ˈdɪŋ/

• ding

• In de betekenis van ‘zaak, voorwerp’ voor het eerst aangetroffen in 901 [1]
• [2]

ding o

1. een voorwerp dat geen dier of mens is

1. • Hij behandelde zijn vrouw altijd een ding, het verbaasde dan ook niemand toen zij van hem wegliep. 

2. (informeel) een meid

1. • De oude rijke man trouwde voor de zoveelste keer een nieuw jong ding. 

2. (informeel) een penis
3. (verouderd) een samenkomst waar recht gedaan wordt (oorspronkelijke betekenis), zie geding
4. gebeurtenis

1. • De oude vrouw dacht vaak aan dingen van vroeger. 

• [1] object
• [2] meid
• [3] geval

• onding

• [1] voorwerp
• [2] stuk, mokkel
• [3] piemel, pik, penis

• afdingen, beding, bedingen, geding, middending, prutsding, rotding

• dingboek, dingdong, dingen, dinghuis, dingvrede, dingdag, dingkamer, dingluiden, dingpand, dingplechtig, dingspel, dingstoel, dingwaarder, dingwaarderschap, dingwaardersgerecht

ding

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dingen
   

   • Ik ding. 

2. gebiedende wijs van dingen
   

   • Ding! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van dingen
   

   • Ding je? 

• Het woord ding staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'ding' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.