object

Nederlands

Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘voorwerp’ voor het eerst aangetroffen in 1500 [1]
met het voorvoegsel ob-

object o

voorwerp dat fysiek bestaat
(grammatica) voorwerp
(filosofie) entiteit die behandeld wordt en waarvan het bestaan onafhankelijk wordt geacht van het subject
(informatica) in objectgeoriënteerd programmeren: een component die gegevens en/of programmacode bevat

beleggingsobject, hemelobject, kennisobject, kenobject, leerobject, lustobject, proefobject, rechtsobject, ruilobject, testobject, verzamelobject

objectcode, objectentheater, objectgeoriënteerd, objectglaasje, objectglas, objectoriëntatie, objecttaal, objecttafel, objectzin

1. voorwerp

2. grammaticaal voorwerp

3. filosofische entiteit en 4. informaticacomponent

Het woord object staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'object' herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

object

object

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	object	objecten
verkleinwoord	objectje	objectjes