blazen

• [A] Geluid:  blazen    (hulp, bestand)
  • IPA: / ˈblazə(n) /; /'bla.zə(n)/
• [B] Geluid:  blazen    (hulp, bestand)
  • IPA: / ˈblezə(n) /; /'ble.zə(n)/

• bla·zen

• In de betekenis van ‘met kracht uitademen’ voor het eerst aangetroffen in 1240 [1]
• [A]: van Middelnederlands blasen [2][3]
• [B]: terug ontleend van Engels  blaze ww  "wiet roken"

[A] blazen

1. inergatief een luchtstroom veroorzaken

1. • Blaas even, dan koelt het wel af. 

1. • In het zakje blazen. 

1. • Het kind moet hard blazen om de kaarsjes uit te laten gaan. 

2. overgankelijk met een luchtstroom iets vervaardigen

1. • Dit glas wordt geblazen, niet gewalst. 

1. • Bellen blazen. 

2. overgankelijk een blaasinstrument bespelen

1. • Hij blies een vrolijk deuntje. 

• hoog van de toren blazen

• Beter hard geblazen dan de mond gebrand.

• de aftocht blazen

• de kraaienmars blazen

• flink in de bus blazen

• geen veer van de mond kunnen blazen

• van toeten noch blazen weten

[B] blazen

1. (jongerentaal) roken van een sigaret of joint

1. • Hij wilde eerst blazen voor hij naar binnen ging 

blazen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord blaas

• Het woord blazen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'blazen' herkend door: