aanhouden

• Geluid:  aanhouden    (hulp, bestand)
• IPA: / 'anˌhɑudə(n) /

• aan·hou·den

• samenstelling van  aan vz  en  houden ww 

aanhouden

1. overgankelijk staande houden

1. • De hardrijder werd aangehouden en bekeurd. 

2. overgankelijk, (juridisch) arresteren

1. • Tijdens de ongeregeldheden werden de ergste raddraaiers aangehouden. 

1. • Bij de supermarkt aan de Iepenlaan in Woerden heeft de politie maandagochtend een 17-jarige jongen uit Litouwen aangehouden op verdenking van diefstal van boodschappen met een winkelwaarde van € 57,-. De dief wilde die morgen rond tien uur een winkelwagen vol boodschappen zonder te betalen de winkel uitloodsen. [1] 

2. in beslag nemen
3. inergatief volhouden

1. • Het meisje bleef maar aanhouden met zeuren over het hondje dat ze wilde hebben. 

2. ergatief voortduren

1. • De pijn in de knie bleef maar aanhouden terwijl ze toch genoeg rust hield. 

2. overgankelijk niet toewijzen, niet behandelen, uitstellen

1. • De rechtbank hield de zaak aan omdat de partijen geen onderling akkoord kunnen sluiten. 

• [1] tegenhouden

• aanhouden op: gaan in de richting van

• aanhoudelijk, aanhouder, aanhouding

• Het woord aanhouden staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'aanhouden' herkend door: