Station Hulshorst

Station Hulshorst is een voormalig spoorwegstation in Hulshorst in Gelderland. Het werd geopend op 20 augustus 1863 en maakte deel uit van de Centraalspoorweg van de NCS. Het station is er gekomen na aandringen van een landheer, die een landgoed beheerde in de omgeving van de spoorlijn.

    Hulshorst   
Voormalig stationsgebouw van Hulshorst in 1999
AfkortingHh
Opening1863
Sluiting31 mei 1987
Perronsporen2
Lijn(en)Centraalspoorweg
Vervoerder(s)NS
Coördinaten52° 21 NB, 5° 42 OL

Portaal    Openbaar vervoer

Het station gold als het station van de High Society, dit vanwege de aanwezigheid van voorname, al dan niet adellijke families in directe omgeving. De grond was toentertijd eigendom van de familie Van Zanbergens van het landgoed De Essenburg in Hierden. Zij lieten door het bos een grindweg naar het station aanleggen (de Essenburgweg) en hadden een alleen voor hen toegankelijk hekje naar het perron. Ook de burgemeester van Harderwijk, bewoner van Huize Hulshorst, had middels eigen weg en hekje toegang.[1]

Het stationsgebouw is een uniek Centraalspoorwegstation en is uitgevoerd in de kleinste klasse. Het station ligt tussen Harderwijk en Nunspeet en had tot in de jaren zestig van de twintigste eeuw ook nog een rangeerspoor ten behoeve van de bosbouw.

De omgeving is zeer bosrijk en dat maakte het station ook uniek. Het station ligt samen met een paar huizen vrij ver van het dorp midden in de bossen. Het scheen bekend te staan als bijzonder geschikt voor een heimelijk rendez-vous van 'minnende paren'[1].

Nadat de NCS was opgegaan in de Staatsspoorwegen in 1919 bleef het station bestaan. Ook toen NS in 1938 werd opgericht bleef het station open. Na de Tweede Wereldoorlog moest het station het vooral hebben van vakantiegangers en de NS-Dagtochten, waarbij voor wandelaars in de uitgestrekte bossen routes werden uitgezet. Deze routes bestaan nog steeds: de groene en de gele (hoewel de routes een ander startpunt hebben en het station op zo'n 200 meter missen)

Het station werd net zoals station Soestduinen maar 1 keer per uur bediend door de stoptreinen Utrecht - Zwolle. Tot midden jaren tachtig was 1 keer per uur Amsterdam - Zwolle en het ander uur 1 keer Utrecht - Zwolle. Dit waren allebei stoptreinen.

Station Hulshorst en station Soestduinen lagen allebei midden in de bossen en waren door geringe reizigersaantallen niet rendabel. De belangrijkste reden voor de sluiting van station Hulshorst was de opening van station Amersfoort Schothorst waardoor er te weinig tijd overbleef voor een stop in Hulshorst. Station Hulshorst werd gesloten op 31 mei 1987. Op diezelfde dag werd bij Amersfoort het station Schothorst geopend.

Servituut

Station Hulshorst in 1999.

Het station is in 1974 op de monumentenlijst geplaatst, maar toen niet gesloten, omdat er een servituut op zou rusten. Het verhaal gaat dat meer dan 100 jaar geleden een overeenkomst is gemaakt tussen de toenmalige grondeigenaar waarop het station ligt en de spoorwegmaatschappij waarin staat dat treinen ten eeuwigen dage ten minste vier keer per dag, tweemaal in beide richtingen, station Hulshorst moeten aandoen. Toen na de oorlog de spoorwegen het station wilden opheffen, heeft de familie van Voorst van Beesd als eigenaar van Huize Hulshorst aangedrongen op het nakomen van het servituut. Een der oud-burgemeesters van Nunspeet meende zich te kunnen herinneren een overeenkomst te hebben gelezen.[1]

Culturele referentie

Gerrit Achterberg heeft een gedicht aan het station gewijd.[2] Op het stationsgebouwtje was oorspronkelijk een metalen plaquette bevestigd welke lang geleden ontvreemd is.[3] Thans is dit gedicht door stichting muurgedichten Nunspeet, opnieuw separaat links naast het station geplaatst.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.