Santissimo Redentore e Sant'Alfonso in Via Merulana

De kerk werd tussen 1855 en 1859 gebouwd naar een ontwerp van de Schotse architect George Wigley en is een van de zeldzame voorbeelden van neogotische bouw in de stad Rome. De kerk wordt bediend door de Redemptoristen die woonachtig zijn in het bijbehorende kloostercomplex.

Het gebouw is opgetrokken uit baksteen en travertijn. De hoofdingang is te bereiken via een brede trap die uitkomt op een veranda. Daar zijn drie grote deuren. Op het timpaan boven de middelste deur is Onze Lieve Vrouwe van Altijddurende Bijstand afgebeeld in veelkleurige mozaïeken. Boven op dit timpaan staat een beeld van de Verlosser gemaakt van marmer uit Carrara. Daarboven bevindt zich in de gevel een rozetvormig raam.

De Santissimo Redentore is een driebeukige kerk, verrijkt met polychroom marmer, met zes kapellen aan weerszijden. Alle, meest neogotische decoraties stammen uit de negentiende eeuw. Veel van de schilderijen zijn gemaakt door de Beierse kunstschilder en redemptorist Max Schmalzl (1850-1930). De apsis wordt bekroond door een mozaïek, voorstellende de Verlosser, tronend tussen Sint Jozef en de Heilige Maagd. Dit mozaïek werd in 1866 aan de Redemptoristen geschonken door paus Pius IX.

De kerk werd in 1961 door paus Johannes XXIII verheven tot titelkerk. Houders van de titel waren:

• 1961–1967 Joseph Elmer Ritter
• 1967–1990 Josef Clemens Maurer
• 1991–2012 Anthony Joseph Bevilacqua
• 2014- Vincent Nichols