Resolutie 997 Veiligheidsraad Verenigde Naties

Het was van belang dat de Rwandese samenleving zich verzoende. Er waren rapporten dat leden van het vorige regime in Rwanda militaire voorbereidingen troffen en steeds vaker Rwanda binnenvielen. Er moest voor gezorgd worden dat Rwandezen vanuit de vluchtelingenkampen in de buurlanden geen militaire acties ondernamen om Rwanda te destabiliseren of te bewapenen. Er moest stabiliteit en vertrouwen komen zodat dat vluchtelingen konden terugkeren. Er was ook meer internationale steun nodig voor de rehabilitatie en de heropbouw. Verder was er een langetermijnoplossing nodig voor het vluchtelingenprobleem in het Grote Merengebied, waarover de secretaris-generaal een conferentie plande.

Het mandaat van UNAMIR werd verlengd tot 8 december. De Veiligheidsraad autoriseerde de vermindering van het aantal troepen tot 2330 binnen 3 maanden en 1800 binnen 4 maanden. Het aantal militaire waarnemers en politiepersoneel moest wel gehandhaafd blijven. Ook werd het mandaat zelf aangepast om te helpen met:

a. Nationale verzoening;

b. De terugkeer van vluchtelingen;

c. Humanitaire hulp en ontmijning;

d. De opleiding van de nationale politie;

e. De bescherming van de VN-agentschappen en het Rwanda-tribunaal.

Rwanda's buurlanden werden gevraagd stappen te zetten tegen de destabilisatie van Rwanda en te zorgen dat geen wapens de kampen op hun grondgebied binnenkwamen. De secretaris-generaal moest met die landen spreken over eventuele waarnemers om toe te zien op de wapentrafiek. Ten slotte werden donorlanden opgeroepen om hun steun aan Rwanda op te trekken en werd de secretaris-generaal gevraagd tegen 9 augustus en 9 oktober te rapporteren over de situatie.