Resolutie 1008 Veiligheidsraad Verenigde Naties

De Veiligheidsraad herhaalde nogmaals het belang van het vredesakkoord tussen Angola en de UNITA. Beiden hadden een akkoord bereikt over het tijdsschema voor de uitvoering van het Lusaka-Protocol. Het vredesproces in Angola was in een nieuwe en veelbelovende fase belandt. Op de meeste plaatsen in het land was de situatie rustig, ondanks schendingen van het staakt-het-vuren en de mensenrechten. Er was ook vertrouwen ontstaan tussen beide partijen.

Het mandaat van de UNAVEM III-vredesmacht werd verlengd tot 8 februari 1996. De Veiligheidsraad prees de inzet van beide partijen maar was bezorgd om de trage uitvoering van het Lusaka-Protocol en vooral de ontbinding van de troepen, ontmijning en oprichting van inkwartieringsgebieden. Ook werd het belang van het verkiezingsproces benadrukt, moest een nieuw leger worden gevormd, moesten krijgsgevangenen worden uitgewisselt en moesten huurlingen worden teruggestuurd. De twee partijen werden ook met aandrang gevraagd geen nieuwe mijnen te leggen of zonder toestemming troepen te verplaatsen. Het was evenzeer van belang dat de bevolking werd ontwapend. Ook steeg het geweld door derde groepen die gecontroleerd en ontwapend moesten worden. Angola en UNITA moesten ook zorgen dat hulpgoederen ongehinderd doorheen het land konden reizen.