FC Basel

Een advertentie in de lokale krant van Basel op 12 november 1893 stond aan de basis van de oprichting van FC Basel. Er stond in dat er een voetbalteam zou worden gevormd en dat iedereen die zich erbij aan wilde sluiten, elkaar zou ontmoeten op de eerstvolgende woensdag om 8.15 uur. Op 15 november 1893 was FC Basel een feit in Bazel te Zwitserland. Een van de eerste aanvoerders was Johan Gamper, die later FC Barcelona oprichtte. FC Basel boekte in het begin weinig succes. Het duurde veertig jaar, voordat ze hun eerste prijs wonnen. Ze versloegen aartsrivalen en regerend bekerhouders, toen ze de Schweizer Cup in 1933 wonnen. Grasshopper-Club Zürich werd met 4-3 verslagen in de tot nu toe een van de beste bekerfinales van de Zwitserse voetbalgeschiedenis. Ook werd de nationale beker bemachtigd in 1947, toen ze Lausanne Sports versloegen met 3-0 (de club die het jaar ervoor nog tweede was geworden). Het eerste landskampioenschap werd gewonnen in 1953 met clublegende René Bader aan het roer als trainer. Ze eindigden drie punten voor BSC Young Boys.

Na de succesvolle jaren zeventig, was FC Basel lange tijd niet aan de top in Zwitserland terug te vinden. Dit resulteerde zelfs tot degradatie naar de Nationalliga B in 1988. Pas in 1994 keerden de Basler terug naar de Nationalliga A. Het eerste seizoen op het hoogste niveau behoedde Basel zich ternauwernood van degradatie. In 1999 werd trainer Christian Gross aangesteld en aan zijn hand won het in 2002 het eerste kampioenschap sinds lange tijd. Het was het begin van een nieuwe goede periode. Vier kampioenschappen en vier Zwitserse bekers werden er in tien jaar behaald. In 2009 kreeg Thorsten Fink de leiding in het St. Jakob Park. In het eerste seizoen onder Fink won FC Basel de dubbel. In 2011 werd FCB voor de veertiende keer kampioen van Zwitserland, nog steeds onder leiding van Fink. Na een kleine 2,5 jaar nam Hamburger SV Fink halverwege seizoen 2011/2012 over van FC Basel. De leiding werd vanaf dat moment overgenomen door Heiko Vogel, die voorheen assistent onder Fink was. Basel plaatste zich voor de groepsfase van de Champions League en wist zich op de laatste speeldag te plaatsen voor de volgende ronde, na een overwinning op Manchester United, dat hierdoor voor het eerst in jaren de groepsfase niet overleefde. In de achtste finales verloor Basel over twee wedstrijden van FC Bayern München. Op 29 april werd FC Basel, zes wedstrijden voor het einde, voor de vijftiende keer landskampioen. Dat was de derde titel op rij. Na een tegenvallende start in het seizoen 2012/2013 werd trainer Heiko Vogel in oktober 2012 ontslagen en opgevolgd door oud-FC Basel-speler Murat Yakin. De club werd dat seizoen onder leiding van Yakin alsnog kampioen van Zwitserland.

Op zaterdag 30 april 2016 behaalde de club de negentiende landstitel uit de geschiedenis door op eigen veld met 2-1 te winnen van FC Sion. Met vijf duels voor het einde van de competitie was Basel daardoor niet meer te achterhalen voor de concurrentie. Het betekende de zevende landstitel op rij. De Nederlandse aanvaller Jean-Paul Boëtius, die in de zomer van 2015 over was gekomen van Feyenoord, bleef in de kampioenswedstrijd 90 minuten op de bank. Het contract van trainer-coach Urs Fischer werd niet verlengd. Oud-international Raphaël Wicky was zijn vervanger. Hij tekende voor twee seizoenen.

Panorama St. Jakob Park tijdens de uitbreiding

St. Jakob Park buitenaanzicht

Tot en met 1954 speelde FC Basel in Stadion Landhof, waarvan het speelveld nog steeds in tact is en de hoofdtribune nog steeds overeind staat ondanks discussies in het gemeentebestuur om deze te slopen en er huizen op te bouwen. Het toeschouwersrecord werd op 21 november 1951 behaald in de wedstrijd tegen Grasshoppers. 17.982 toeschouwers bezochten deze wedstrijd.[1]

In 1954 verhuisde de club naar Stadion St. Jakob, wat zojuist verbouwd was voor het WK voetbal in dat jaar en een recordaantal toeschouwers kent van 60.000 mensen. Deze locatie is tot op heden de thuisbasis van FC Basel. Na een tweede grote verbouwing in 1998 is het stadion omgedoopt tot St. Jakob Park. In de tussenliggende jaren van de verbouwing heeft de club haar thuiswedstrijden afgewerkt in Stadion Schützenmatte. In 2001 keerde de club terug naar het St. Jakob Park, wat een capaciteit had gekregen van ruim 33 duizend zitplaatsen. De laatste uitbreiding kende het stadion in 2006. Naar aanleiding van het EK voetbal in 2008 is een ring op de lange zijde geplaatst en daardoor kent het stadion op dit moment 38.500 plaatsen (tijdens het EK tijdelijk zelfs 42.500 zitplaatsen). Op de Muttenzerkurve zijn de stoeltjes verwijderd, welke worden teruggeplaatst tijdens Europese wedstrijden van FC Basel.

De bijnaam van het stadion is Joggeli.

Basel is de club met de meeste supporters in Zwitserland. Bij thuiswedstrijden trekt het gemiddeld ongeveer 29.000 toeschouwers.[2] Vooral de wedstrijden tegen FC Zürich en Young Boys uit Bern zijn de grote publiekstrekkers. De grootste rivaal is FC Zürich.

De bekendste supporter van de club is ongetwijfeld Roger Federer. De tennisser is in Basel geboren en bezoekt nog altijd een aantal wedstrijden per seizoen van zijn favoriete voetbalclub.

De beroemde "Blaugrana" kleuren van FC Barcelona zijn rechtstreeks overgenomen van het "Rotblau" van FC Basel. De Catalaanse club is namelijk opgericht door oud FC Basel captain Johan Gamper en hij nam de kleuren van FC Basel over.

Z Basel am mym Ryy,
jo dert mecht y syy!
Wäit nit d Luft so mild und lau,
und der Himmel isch so blau
z Basel, z Basel, z Basel am mym Ryy
z Basel, z Basel, z Basel am mym Ryy

Rotblau isch hütt d Farb
spiile uff ganz stargg
Renne (Gägner) d Buude-n-y
schiesse d Gool zum nögschte Siig
rotblau, rotblau, rotblau isch hüt d Farb
rotblau, rotblau, rotblau isch hüt d Farb

dr Gegner isch grad gschoggt
wenn's ganze Joggeli roggt
s'wärde d'Bei ganz lahm und schwer
dr FCB gwünnt eimol mehr
super Basel, super FCB
super Basel, super FCB

FC Basel speelt sinds 1963 in diverse Europese competities. Hieronder staan de competities en in welke seizoenen de club deelnam:

• Champions League

2002/03, 2004/05, 2005/06, 2008/09, 2010/11, 2011/12, 2012/13, 2013/14, 2014/15, 2015/16, 2016/17, 2017/18, 2018/19, 2019/20

• Europacup I

1967/88, 1969/70, 1970/71, 1972/73, 1973/74, 1977/78, 1980/81

• Europa League

2009/10, 2010/11, 2012/13, 2013/14, 2015/16, 2018/19, 2019/20

• Europacup II

1963/64, 1975/76

• UEFA Cup

1971/72, 1976/77, 1978/79, 2000/01, 2003/04, 2004/05, 2005/06, 2006/07, 2007/08

• Intertoto Cup

1995, 1996, 1999, 2001

• Jaarbeursstedenbeker

1964/65, 1965/66, 1966/67, 1968/69

• (de) Officiële website

	FC Basel – selectie 2019/20
1 Omlin · 4 Cömert · 5 Widmer · 6 Alderete · 7 Zuffi · 8 Kuzmanović · 9 Van Wolfswinkel · 10 Campo · 13 Nikolic · 14 Stocker  · 15 Riveros · 17 Ramires · 18 von Moos · 19 Pululu · 20 Frei · 21 van der Werff · 22 Bunjaku · 28 Petretta · 30 Zhegrova · 32 Marchand · 33 Bua · 34 Xhaka · 36 Bergström · 41 Tushi · 44 Pukaj · 98 Cabral · 99 Ademi · Coach: Koller

	Super League – 2019/20
FC Basel · FC Lugano · FC Luzern · Neuchâtel Xamax · Servette · FC Sion · FC St. Gallen · FC Thun · Young Boys · FC Zürich

	Promotion League – seizoen 2019/2020
FC Basel II · FC Bavois · AC Bellinzona · FC Black Stars Basel · FC Breitenrain · SC Brühl · SC Cham · Étoile Carouge · FC Köniz · FC Münsingen · Rapperswil-Jona FC · FC Sion II · Stade Nyonnais · SC YF Juventus · Yverdon-Sport · FC Zürich II

Zie de categorie FC Basel van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.