Laurent Koscielny

Koscielny begon zijn carrière in 2004 bij EA Guingamp, waar hij in de zesenveertig wedstrijden die hij speelde voornamelijk als rechtsback uitkwam. In 2007 verkaste de Fransman naar Tours FC, waar hij wel de kans kreeg als centrumverdediger.

Op 16 juni 2009 nam FC Lorient, destijds net gepromoveerd naar de Ligue 1, Koscielny over van Tours FC voor een bedrag van 1,7 miljoen euro. Er werd tevens overeenstemming bereikt over een vierjarige verbintenis voor de verdediger. Op 7 maart 2010 maakte hij zijn eerste doelpunt in dienst van Lorient, door op bezoek bij Olympique Marseille (1–1) de gelijkmaker binnen te koppen.[1] Koscielny speelde dat seizoen vijfendertig wedstrijden voor zijn club, waarin hij vijf maal doel wist te treffen. Arsenal had interesse om hem over te nemen, maar een bod van circa vijf miljoen plus het verhuren van Francis Coquelin werd afgewezen door Lorient.[2]

De Engelsen gaven echter niet op en deden een bod van omstreeks 10,5 miljoen euro. De Franse verdediger vroeg Lorient om dit bod te accepteren en hem naar Londen te laten vertrekken.[3] Tevens had Lorient al een nieuwe centrumverdediger aangetrokken in de naam van Bruno Ecuele Manga, die overkwam van Angers SCO.[4] Zodoende kon Lorient het bod niet weigeren en Koscielny verkaste hierop naar de Londense club. Hij tekende een 'langlopend contract' en kreeg rugnummer 6, dat voorheen voor de naar Fulham FC vertrokken Philippe Senderos was.[5]

Koscielny speelde zijn eerste wedstrijd op Anfield tegen Liverpool, waar Arsenal met 1–1 gelijkspeelde. De centrumverdediger werd tijdens dit duel wel van het veld gestuurd doordat hij twee gele kaarten kreeg van scheidsrechter Martin Atkinson de rode kaart, net als Joe Cole van Liverpool, die ook rood kreeg bij zijn debuut.[6] Zijn eerste doelpunt in dienst van Arsenal viel te noteren op 11 september 2010, toen met 4–1 gewonnen werd van Bolton Wanderers. Tijdens dit duel opende de Fransman de score.[7]

Op 24 juli 2012 verlengde Koscielny zijn verbintenis bij de club met vijf jaar.[8] Aan het einde van het seizoen 2012/13 werd hij verkozen tot op-één-na belangrijkste speler van Arsenal van dat seizoen.[9] Op 9 mei 2014 verlengde de verdediger zijn contract opnieuw.[10] Op 17 mei was hij trefzeker in de finale van de FA Cup tegen Hull City. Hij scoorde de gelijkmaker, waarna Arsenal met 3–2 won van Hull.[11]

Hij werd in 2012 door bondscoach Laurent Blanc opgenomen in de selectie voor het EK 2012 in Polen en Oekraïne.[16] Tijdens dit toernooi kwam Koscielny slechts in actie tijdens de kwartfinale, waarin door twee doelpunten van Xabi Alonso met 2–0 werd verloren van de titelverdediger Spanje, dat later opnieuw het EK zou winnen.[17] Zijn toenmalige clubgenoten Wojciech Szczęsny (Polen), Andrej Arsjavin (Rusland), Tomáš Rosický (Tsjechië), Robin van Persie (Nederland), Nicklas Bendtner (Denemarken), Per Mertesacker (Duitsland), Santi Cazorla (Spanje), Theo Walcott, Alex Oxlade-Chamberlain (beiden Engeland) en Olivier Giroud (eveneens Frankrijk) waren ook actief op het toernooi.

Koscielny kreeg op 15 november 2013 zijn eerste rode kaart als speler van Frankrijk. In de uitwedstrijd bij Oekraïne (2–0 nederlaag) toonde scheidsrechter Cüneyt Çakır hem in de blessuretijd een rode kaart, die hij later ook aan Oekraïner Oleksandr Koetsjer gaf.[18] Op 13 mei 2014 werd de verdediger door bondscoach Didier Deschamps opgenomen in de selectie voor het WK 2014 in Brazilië.[19] Koscielny maakte zijn WK-debuut op 20 juni 2014, toen met 2–5 werd gewonnen van Zwitserland.[20] Tijdens dit duel verving hij de geblesseerde Mamadou Sakho in de tweede helft. In de wedstrijden hierna, tegen Ecuador (0–0) en Nigeria (2–0 winst) stond hij in de basis. In de kwartfinale tegen Duitsland mocht Koscielny opnieuw invallen voor Sakho. Er werd echter met 0–1 verloren en Frankrijk werd zo uitgeschakeld.[21] Zijn toenmalige clubgenoten Santi Cazorla (Spanje), Jack Wilshere, Alex Oxlade-Chamberlain (beiden Engeland), Olivier Giroud, Bacary Sagna (beiden eveneens Frankrijk), Mesut Özil, Lukas Podolski, Per Mertesacker (allen Duitsland) en Thomas Vermaelen (België) waren ook actief op het toernooi.

Na het wereldkampioenschap voetbal 2014 speelde Koscielny met het Frans elftal twee jaar uitsluitend vriendschappelijke interlands. Bondscoach Didier Deschamps nam hem op 12 mei 2016 op in de Franse selectie voor het EK 2016, in eigen land.[22] Hierop bereikten zijn ploeggenoten en hij de finale, die ze met 0–1 verloren van Portugal. In een voorbereidende oefeninterland tegen Schotland op 4 juni maakte Koscielny (3–0) zijn eerste interlanddoelpunt.

Koscielny maakte bekend na het WK 2018 in Rusland af te zwaaien als international. Door een zware blessure aan de achillespees moest hij het toernooi echter aan zich voorbij laten gaan. Dat Frankrijk uiteindelijk het toernooi won maakte het voor hem nog moeilijker en in oktober 2018 maakte hij zijn afscheid bij de nationale ploeg bekend.

Interlands van Laurent Koscielny voor  Frankrijk
№	Datum	Wedstrijd	Uitslag	Competitie	Goals
Als speler van Arsenal FC
1.	11 november 2011	Frankrijk – Verenigde Staten	1 – 0	Vriendschappelijk
2.	31 mei 2012	Frankrijk – Servië	2 – 0	Vriendschappelijk
3.	5 juni 2012	Frankrijk – Estland	4 – 0	Vriendschappelijk
4.	23 juni 2012	Spanje – Frankrijk	2 – 0	EK-eindronde
5.	12 oktober 2012	Frankrijk – Japan	0 – 1	Vriendschappelijk
6.	16 oktober 2012	Spanje – Frankrijk	1 – 1	Vriendschappelijk
7.	14 november 2012	Italië – Frankrijk	1 – 2	Vriendschappelijk
8.	6 februari 2013	Frankrijk – Duitsland	1 – 2	Vriendschappelijk
9.	26 maart 2013	Frankrijk – Spanje	0 – 1	Kwalificatie WK 2014
10.	5 juni 2013	Uruguay – Frankrijk	1 – 0	Vriendschappelijk
11.	14 augustus 2013	België – Frankrijk	0 – 0	Vriendschappelijk
12.	6 september 2013	Georgië – Frankrijk	0 – 0	Kwalificatie WK 2014
13.	10 september 2013	Wit-Rusland – Frankrijk	2 – 4	Kwalificatie WK 2014
14.	15 oktober 2013	Frankrijk – Finland	3 – 0	Kwalificatie WK 2014
15.	15 november 2013	Oekraïne – Frankrijk	2 – 0	Kwalificatie WK 2014
16.	27 mei 2014	Frankrijk – Noorwegen	4 – 0	Vriendschappelijk
17.	1 juni 2014	Frankrijk – Paraguay	1 – 1	Vriendschappelijk
18.	20 juni 2014	Zwitserland – Frankrijk	5 – 2	WK 2014
19.	25 juni 2014	Ecuador – Frankrijk	0 – 2	WK 2014
20.	30 juni 2014	Frankrijk – Nigeria	0 – 2	WK 2014
21.	4 juli 2014	Frankrijk – Duitsland	0 – 1	WK 2014
22.	29 maart 2015	Frankrijk – Denemarken	0 – 2	Vriendschappelijk
23.	7 juni 2015	Frankrijk – België	3 – 4	Vriendschappelijk
24.	4 september 2015	Portugal – Frankrijk	0 – 1	Vriendschappelijk
25.	13 november 2015	Frankrijk – Duitsland	2 – 0	Vriendschappelijk
26.	17 november 2015	Engeland – Frankrijk	2 – 0	Vriendschappelijk
27.	25 maart 2016	Nederland – Frankrijk	2 – 3	Vriendschappelijk
28.	30 mei 2016	Frankrijk – Kameroen	3 – 2	Vriendschappelijk
29.	4 juni 2016	Frankrijk – Schotland	3 – 0	Vriendschappelijk	39'
30.	10 juni 2016	Frankrijk – Roemenië	2 – 1	EK 2016
31.	15 juni 2016	Frankrijk – Albanië	2 – 0	EK 2016
32.	19 juni 2016	Zwitserland – Frankrijk	0 – 0	EK 2016
33.	26 juni 2016	Frankrijk – Ierland	2 – 1	EK 2016
34.	3 juli 2016	Frankrijk – IJsland	5 – 2	EK 2016
35.	7 juli 2016	Duitsland – Frankrijk	0 – 2	EK 2016
36.	11 juli 2016	Portugal – Frankrijk	1 – 0 (n.v.)	EK 2016

Bijgewerkt op 11 juli 2016.[23]