Karel IV van Frankrijk

Karel IV (Creil (Oise), 18 juni 1294 — Vincennes, 1 februari 1328), bijgenaamd de Schone (Fr.: Charles le Bel) was koning van Frankrijk en van Navarra (als Karel I) van 1322 tot aan zijn dood. Hij was de laatste koning uit het Huis Capet. Hij volgde zijn broer Filips V van Frankrijk die geen mannelijke erfgenamen had toen hij in 1322 overleed. Op grond van de Salische Wet, die Filips aan de macht bracht en verdedigde, waren namelijk zijn dochters uitgesloten van opvolging.

Karel IV
1294-1328
Koning van Frankrijk
Periode	1322-1328
Voorganger	Filips V
Opvolger	Filips VI
Koning van Navarra
Periode	1322-1328
Voorganger	Filips II
Opvolger	Johanna II
Vader	Filips IV van Frankrijk
Moeder	Johanna I van Navarra

Karel was de jongste zoon van Filips IV van Frankrijk. Hij huwde rond 1308 met Blanca van Bourgondië, dochter van graaf Otto IV van Bourgondië. Zij werd echter in 1314 samen met haar schoonzus Margaretha (de toenmalige koningin) van overspel beschuldigd (het zogenaamde "schandaal van de Tour de Nesle") en opgesloten in het Kasteel Gaillard in Les Andelys. Door een juridische spitsvondigheid werd het huwelijk van Karel en Blanca nietig verklaard en kon Blanca worden vrijgelaten. Ze trad binnen in de abdij van Maubuisson. Karel hertrouwde met Maria van Luxemburg maar zij schonk hem enkel een dochter. Na haar overlijden in 1324 huwde hij met zijn nicht Johanna van Evreux, dochter van zijn oom Lodewijk van Frankrijk maar ook deze kon hem geen zoon bezorgen.

Tijdens zijn weinig belangrijk bewind (1322-1328) had hij vooral af te rekenen met de oppositie van de Franse adel en verleende hij steun aan zijn zuster Isabella, die in onmin leefde met haar gemaal, koning Eduard II van Engeland.

Lodewijk van Nevers, graaf van Vlaanderen deed een beroep op hem in de aanloop naar de Slag bij Kassel. Ook Adolf II van der Mark, prins-bisschop van Luik verwachtte van hem militaire steun in de conflicten met zijn onderdanen.

Karel was weliswaar driemaal getrouwd, maar liet geen mannelijke erfgenamen na. Er was nog hoop want in 1327 was zijn derde vrouw Johanna in verwachting. In afwachting van de geboorte eiste koning Eduard III van Engeland, de zoon van Karels zuster Isabella, de troon op. Toen bleek dat de nakomeling een dochter was steunden de vazallen de kandidatuur van een andere neef Filips, de zoon van zijn oom Karel van Valois, die dan ook koning werd. Op die manier kwam er een einde aan het bewind van het Huis Capet. Dit was echter niet naar de zin van Eduard III, die via zijn moeder zijn rechten op de Franse kroon verdedigde. Dit conflict rond de Salische Wet in het Huis Capet zou de Honderdjarige Oorlog veroorzaken.