Karel VIII van Frankrijk

Karel VIII

Om Frankrijk te beschermen tegen invasies, sloot Karel verdragen met Oostenrijk en Engeland, om zo hun neutraliteit te kopen waarbij grote concessies werden gedaan. Hij legde zich erop toe om Frankrijk van een groot leger te voorzien, met daarbij ondersteuning van grote infanteriegeschutten.

In 1489 bood paus Innocentius VIII, die toen een geschil had met Ferdinand I van Napels, hem het koninkrijk Napels aan. Dit omdat Karel VIII een claim had op het koninkrijk door middel van zijn grootmoeder Maria van Anjou. In 1494 werd Ludovico Sforza, hertog van Milaan bedreigd door Ferdinands opvolger Alfons II van Napels en drong bij Karel aan om Napels in te nemen. Ook drong zijn favoriete hoveling Etienne de Vesc erop aan om een invasie te beginnen. Dit alles overtuigde Karel er van om echt een krijgstocht te beginnen naar Napels.

Karel viel Italië binnen met ca. 25.000 krijgslieden (inclusief 8.000 Zwitserse huurlingen) in 1494 en marcheerde via de Alpen richting Napels, dat bereikt werd op 22 februari 1495[1]. Het Franse leger plunderde Florence tijdens de tocht en nam Napels in zonder gevecht of belegering. Alfons II was gevlucht en Karel VIII kroonde zich tot koning van Napels.

Er waren er in de republiek Florence die de aanwezigheid van de Franse koning konden waarderen. De beroemde frater Savonarola geloofde dat koning Karel VIII een teken van God was om de corruptie in Florence tegen te gaan. Hij geloofde dat wanneer Karel alle kwade zondaars zou verdrijven uit Florence dat de stad dan het centrum van moraal zou worden. En dus bij uitstek de plek zou zijn om de kerk te hervormen. Deze situatie zou weer overslaan in een ander conflict met paus Alexander VI, die het idee niet kon verdragen dat deze Franse koning zich in Italië bevond en dat ook nog deze Savonarola naar de gunsten van de koning dong. Dit conflict leidde ertoe dat Savonarola werd beschuldigd van ketterij en werd geëxecuteerd door de Pauselijke Staat.

De snelheid, behendigheid en sterkte van de Franse krijgsmacht maakte de andere Italiaanse heersers bang, inclusief de paus en zelfs Ludovico van Milaan. Ze vormden een anti-Franse coalitie, genaamd het Venetiaans verbond. Bij Fornovo in juli 1495 versloeg het verbond de Franse koning, ondanks het verlies van 2.000 manschappen tegen de 1.000 van Karel VIII. Deze had veel buit verloren aan de campagne in Italië en moest terugkeren naar Frankrijk. Zijn garnizoen dat achtergebleven was in Napels werd al snel afgezet door Aragonese troepen, bondgenoten van Alfons II.

In de jaren erna probeerde Karel zijn leger opnieuw op te bouwen en terug te keren met een nieuwe campagne, maar door zijn grote schulden opgelopen in 1494-95 kon hij dit niet realiseren.