Frans I van Frankrijk

Frans I (Cognac, 12 september 1494Kasteel van Rambouillet, 31 maart 1547) werd in 1515 tot koning van Frankrijk gekroond te Reims en regeerde tot zijn dood in 1547. Frans I was de enige zoon van Karel van Angoulême en Louise van Savoye. Margaretha van Valois was zijn zuster. Hij behoorde tot de linie Valois-Angoulême van het Huis Valois.

Frans I
1494-1547
Hertog van Angoulême
Periode1496-1515
VoorgangerKarel
OpvolgerLouise
Koning van Frankrijk
Periode1515-1547
VoorgangerLodewijk XII
OpvolgerHendrik II
VaderKarel van Angoulême
MoederLouise van Savoye
Salamander Frans I in het kasteel van Blois

Renaissance

Zijn voorgangers, Karel VIII en Lodewijk XII, hadden door de Italiaanse Oorlogen veel tijd doorgebracht in Italië en maakten daar de ontwikkeling van de renaissance mee. Ze hadden geen hoge dunk van deze nieuwe stroming, maar maakten wel de ontwikkeling van de Franse renaissance mogelijk.

Frans I wordt gezien als de eerste Franse vorst die zelf door de renaissance beïnvloed werd. Enkele van de leraren van de jonge Frans, vooral zijn leraren Latijn François Desmoulins de Rochefort en Christophe de Longueil, probeerden de nieuwe Italiaanse ideeën op hem over te brengen. Zijn moeder was geboeid door de kunst van de renaissance en bracht deze passie op haar zoon over. Men kan echter niet zeggen dat Frans een humanistische opleiding heeft gekregen, daarvoor waren te weinig van zijn leraren beïnvloed door de nieuwe ideeën, maar zijn opleiding vertoonde wel enkele humanistische aspecten. Toen Frans I in 1515 op de Franse troon kwam, stond hij met vele humanisten op goede voet. Tijdens zijn bewind kwam de culturele ontwikkeling van Frankrijk in een stroomversnelling. Aan het begin van zijn koningschap gaf hij opdracht tot de bouw van het kasteel van Chambord en betrok Leonardo da Vinci bij het ontwerp. Het ontwerp van de dubbele wenteltrap in dit paleis wordt toegeschreven aan Da Vinci, maar zeker is dat niet.

Frans I nam rond 1530 twee Italiaanse kunstenaars in dienst: Rosso Fiorentino en Francesco Primaticcio (1532).[1] Zij werkten in het Kasteel van Fontainebleau aan de decoratie, de fresco's en de gipspleister-ornamenten, die de wandtapijten moesten vervangen. Hij bracht er vervolgens een deel van zijn kunstcollectie onder - inclusief de Mona Lisa en de Maagd op de rotsen (van Leonardo Da Vinci). Tevergeefs verzocht hij bij het Vaticaan om een kopie van de Apollo van Belvedère en de Laocoöngroep. Rond 1540 kwamen Sebastiano Serlio en Benvenuto Cellini naar het kasteel en vervaardigden diverse standbeelden voor de tuin en op het dak.

Binnenlands beleid

Tijdens zijn bewind groeide de Franse centrale staat op allerlei vlakken. Krachtens het Edict van Villers-Cotterêts werd in 1539 het Frans de status van officiële bestuurstaal toegekend. Net als zijn voorgangers hield hij vast aan een politiek van interne versterking van zijn rijk. Hij slaagde er onder meer in Auvergne aan het centrale gezag te onderwerpen.

Op het gebied van onderwijs en wetenschappen gaf hij in 1539 de aanzet tot het Collège Royal, het latere Collège de France. Zo trad hij op als mecenas van verschillende kunstenaars en wetenschappers, met als bekendste Da Vinci. Ook stimuleerde Frans I de vertaling van klassieke werken in de Franse taal, onder andere door Guillaume Budé (1467-1540), op wiens suggestie de studie van het Grieks, Latijn en Hebreeuws bevorderd werd.

Zijn eigen macht kon Frans I aanzienlijk versterken dankzij het Concordaat van Bologna. Wat de koning o.a. de macht gaf om zelf kandidaten voor belangrijke functies binnen de katholieke kerk in Frankrijk te benoemen.

Buitenlands beleid

Op buitenlands gebied maakte hij onmiddellijk grote indruk door tijdens de Oorlog van de Liga van Kamerijk in 1515 de Slag bij Marignano voor de poorten van Milaan te winnen en op die manier de controle over Lombardije te verwerven. In 1521 kwam het opnieuw tot spanningen tussen Frankrijk en de Habsburgers om de heerschappij in Noord-Italië. Tijdens de Italiaanse Oorlog van 1521-1526 verloor hij in 1525 de Slag bij Pavia en werd gevangengenomen door Karel V, die intussen keizer van het Heilige Roomse Rijk was geworden. Hij was verplicht de Vrede van Madrid (1526) te tekenen.

Op aansturen van zijn moeder Louise de Savoye, regentes tijdens zijn gevangenschap, werd de Liga van Cognac (zijn geboorteplaats), een verbond tegen Karel V, opgericht. Zij ging zo ver dat ze ook een Franco-Ottomaanse alliantie aanging met Süleyman I om Frans vrij te krijgen. Eenmaal vrij viel hij Napels aan. De oorlog werd beëindigd met de Damesvrede van Kamerijk en kwam er voor zeven jaar een einde aan de Italiaanse Oorlogen tussen Frankrijk en de Habsburgers.

Tijdens deze luwe periode stuurde hij Jacques Cartier naar de overkant van de Atlantische Oceaan om een graantje mee te pikken van de Nieuwe Wereld.

Karel V palmde het Hertogdom Milaan in na de dood van de laatste hertog Francesco II Sforza, goed voor een nieuwe oorlog, de Italiaanse Oorlog (1535-1538). Deze keer kreeg Frans I steun van het Ottomaanse Rijk, vooral de inbreng van admiraal Barbarossa was doorslaggevend. Karel V was verplicht de Vrede van Nice te ondertekenen. Karel behield Milaan en Frans kon een groot deel van Piëmont inlijven.

Waren de relaties tussen Frans en Karel nog goed in 1540, toen Karel een bezoek bracht aan Parijs, slaan die om na de moord op de Franse ambassadeur Antoine de Rincon in 1541. Antoine de Rincon kwam net terug van Constantinopel, waar hij had onderhandeld met het Ottomaanse hof, in verband met de nakende oorlog met het Heilig Roomse Rijk, toen hij werd onderschept en vermoord door de keizerlijke troepen. Op 12 juli 1542 verklaarde Frans de oorlog, het begin van de Italiaanse Oorlog (1542-1546). Geldproblemen en een tekort aan manschappen dwongen Frans aan de onderhandelingstafel. De oorlog had uiteindelijk niets opgeleverd.

Dood

Frans I leed sinds 1524 aan syfilis[2]. Eind 1530 had hij last van een fistel, waardoor hij niet meer op een paard kon zitten. Deze fistel begon te verzweren en op 31 maart 1547 stierf hij aan een bloedvergiftiging en een nierfalen ten gevolge van deze aandoening[3].

Zijn lichaam ligt begraven in de Kathedraal van Saint-Denis te Parijs.

Huwelijken en kinderen

Frans trouwde op 18 mei 1514 in Saint-Germain-en-Laye met Claude van Frankrijk (Reine Claude) die al in 1524 overleed, de oudste dochter van zijn voorganger Lodewijk XII. Hij trad voor de tweede keer in het huwelijk in 1530 met Eleonora van Habsburg (1498-1558), een dochter van Filips de Schone en Johanna van Castilië en daarmee een zuster van keizer Karel.

Voorouders

Voorouders van Frans I van Frankrijk
Overgrootouders Lodewijk I van Orléans (1372-1407)
∞ 1398
Valentina Visconti (1366-1408)
Alain IX van Rohan (-)

Marguerite van Bretagne (1392-1428)
Lodewijk van Savoye (1413-1465)
∞ 1433
Anna van Lusignan (1419–1462)
Karel I van Bourbon (1401-1456)
∞ 1425
Agnes van Bourgondië (1407-1476)
Grootouders Jan van Angoulême (1399-1467)
∞ 1449
Margaretha van Rohan ( -1496)
Filips II van Savoye (1438-1497)
∞ 1472
Margaretha van Bourbon (1438-1483)
Ouders Karel van Angoulême (1459-1496)
∞ 1488
Louise van Savoye (1476-1531)
Zie de categorie Francis I of France van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.