Joe Biden

Biden, de oudste zoon van een Iers-katholieke zakenman, woonde de eerste tien jaar van zijn leven in Pennsylvania. Daarna verhuisde zijn familie naar Delaware, waar zijn vader verkoper werd van tweedehands auto's. Biden haalde zijn Bachelor of Arts aan de Universiteit van Delaware in 1965 en een graad in de rechten aan de Universiteit van Syracuse in de staat New York in 1968. Als student interesseerde hij zich meer voor sport dan voor studie. Biden werd beëdigd tot advocaat in 1969 en vestigde zich in Wilmington (Delaware). Hij werd vrijgesteld van militaire dienst in Vietnam wegens astma; hij was niet politiek actief tot hij zich in 1970 met succes kandidaat stelde voor de New Castle County Council, waar hij aanbleef tot 1972.

Joe Biden en toenmalig president Jimmy Carter in 1978.

Joe Biden samen met toenmalig president Bill Clinton aan boord Air Force One in 1997.

Joe Biden en voorganger Dick Cheney in 2008.

President Barack Obama onderscheidt Biden met de Presidential Medal of Freedom in 2017.

In 1972 werd Biden voor de eerste keer verkozen tot staatssenator van Delaware. Met zijn dertig jaar was hij een van de jongste senatoren ooit. Hij was kandidaat voor de Democratische nominatie bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen 1988. Tijdens deze campagne kwam hij in opspraak toen bleek dat hij delen van een toespraak van de Britse Labour Party-leider Neil Kinnock geplagieerd had. Biden trok zich vervolgens terug uit de race, die werd gewonnen door Michael Dukakis.

In 2002 won Biden met 58% van de stemmen een zesde senaatstermijn. Binnen de senaat was Biden voorzitter van de commissie voor buitenlandse zaken en lid (en tevens oud-voorzitter) van de commissie voor justitie. Biden was in de senaat bekend om zijn kritiek op het Irak-beleid van de regering-Bush. Biden werd gewaardeerd om zijn vele wetsvoorstellen en praktische alternatieven. Zijn voorstel om Irak in drie autonome regio's op te delen, een Koerdisch, een soennitisch en een sjiitisch deel, kreeg ook in Republikeinse kringen bijval. In het conflict tussen Israël en de Palestijnen en in het kader van het diplomatiek conflict met Iran verklaarde Biden dat hij "overtuigd Zionist" is. In een interview in 2007 zei hij: "Ik ben een zionist. Je hoeft geen Jood te zijn om zionist te zijn". Biden beschouwt Israël als de belangrijkste VS-bondgenoot in het Midden-Oosten en is een fervent voorstander van de enorme financieel-militaire steun die Washington jaarlijks aan de Joodse staat overmaakt. Biden beseft dat een militair sterk Israël van groot belang is voor de ambities van de VS in die regio. Na de aanslagen van 11 september 2001 zei Biden: "Veel Amerikanen kunnen nu proeven hoe het voor Israëlische ouders moet voelen wanneer zij hun kind naar school sturen of op de bus zetten".

Biden was een van de kandidaten voor de Democratische nominatie bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2008. Op 30 januari 2007 maakte hij via een e-mail aan zijn aanhangers bekend dat hij per 1 februari van dat jaar officieel kandidaat was. Hij stapte uit de race na minder dan 1% van de stemmen gehaald te hebben in de Iowa caucus op 3 januari 2008.

Op 23 augustus 2008 maakte presidentskandidaat Barack Obama bekend dat hij Biden had gekozen als running mate. Biden bracht veel ervaring op het gebied van buitenlands beleid mee, iets wat Obama zou missen. Bij de presidentsverkiezingen op 4 november 2008 werd Biden tot vicepresident gekozen. Hij werd tevens herkozen als senator uit Delaware. Aangezien een president of vicepresident van de Verenigde Staten geen andere functies mag bekleden volgens de Amerikaanse grondwet zou hij zich voor zijn installering op 20 januari 2009 terugtrekken uit de Senaat. De Democratische gouverneur van Delaware, Ruth Ann Minner, benoemde Ted Kaufman, jarenlang de assistent van Biden, tot zijn plaatsvervanger in de senaat.

Hij overwoog ook om zich kandidaat te stellen voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016 maar besloot uiteindelijk in oktober 2015 om dit niet te doen.

In april 2019 kondigde hij zijn kandidatuur aan voor de Amerikaanse presidentsverkiezingen 2020. In allerlei polls, debatten, enz. slaagt Biden erin om zich in dat jaar als "frontrunner" te manifesteren en te handhaven in een veld van (aanvankelijk) ruim twintig presidentskandidaten. Zijn speerpunt is meer nog dan zijn programma zijn overtuiging dat hij de persoonlijkheid en ervaring heeft om president Trump te verslaan.

Medio 2019 komt op onvoorziene wijze tot uitdrukking dat president Trump inderdaad Joe Biden als zijn grootste concurrent voor de presidentsverkiezing in november 2020 ziet. Openbaar wordt dan dat door een klokkenluider in het Witte Huis conform zijn instructie is gerapporteerd dat president Trump een persoonlijke gunst heeft gevraagd aan een buitenlandse regeringsleider. Laatstgenoemde autoriteit blijkt de kersverse president van Oekraïne., Volodymyr Zelensky te zijn. De persoonlijke gunst die Trump verlangt is dat het - zeer van de financiele en politieke steun van de V.S. afhankelijke - Oost-Europese land een corruptie-onderzoek instelt naar de Bidens.

Joe Biden's tweede zoon en jurist Hunter Biden wordt in 2014 aangesteld voor een gigantisch salaris (zeker $ 50.000 per maand) als directielid bij het Oekraiense gasbedrijf Burisma. Achteraf bezien tamelijk verbazingwekkend omdat het Hunter Biden ontbreekt aan welke kwalificatie dan ook voor deze functie in dat land. Verrassend ook omdat zijn vader Joe als toenmalig vice-president van de V.S. zich in die tijd ingrijpend politiek in Oekraïne manifesteert door het ontslag van een corrupte procureur-generaal af te dwingen.[5]

Trumps heimelijke, door zijn persoonlijke advocaat Rudy Giuliani geregisseerde, actie is voor de Democratische meerderheid in het Congres aanleiding een afzettingsprocedure tegen Trump in voorbereiding te nemen. Met uitzondering van een enkele Republikein, wordt Trump nochtans door zijn partijgenoten verdedigd, veelal met het door hem gebruikte argument: "Waarom zo moeilijk doen? Het was een uitstekend gesprek!" Van enige corruptie en/of wetsovertreding door de Bidens in Oekraïne is geen enkel bewijs geleverd. Niettemin werd in de impeachmentprocedure tegen president Trump in januari 2020 door de verdediging van Trump ernstig aan de kaak gesteld dat de zoon van de vicepresident miljoenen aan salaris ontving bij een als corrupt bekend staand bedrijf in Oekraïne voor werkzaamheden waarvoor hij geen bijzondere kwalificaties bezat. Tijdens de impeachmentprocedure daalde de steun voor Biden's presidentiele campagne. Bij de eerste voorverkiezing voor het kandidaatschap van de Democraten behaalde hij in februari 2020 een voor hem teleurstellende vierde plaats. In een poging het tij te keren bracht de Biden campagne een denigrerend filmpje over rivaal Pete Buttigieg uit.[6] De voorverkiezing in de staat South Carolina wist hij op 29 februari 2020 met ruime voorsprong te winnen. Hij kreeg veel steun van de Afrikaans-Amerikaanse kiezers. Na de voorverkiezing in South Carolina trokken Pete Buttigieg en Amy Klobuchar zich als kandidaat terug en gaven zij aan de kandidatuur van Biden te gaan steunen. Op 3 maart 2020, Super Tuesday, maakte Biden een opmerkelijke electorale comeback door in tien van de veertien staten waar voorverkiezingen voor de Democratische kandidatuur plaatvonden, de overwinning te boeken, daaronder Texas en Minnesota. Hij werd daarmee meteen 'frontrunner' in de strijd om de nominatie van de Democraten voor het presidentschap. Hij verdrong Bernie Sanders die in de grootste staat Californië wist te winnen, van de eerste plaats.