Isle of Man TT 1907

De "Mouzilly Saint-Mars"-trophee van John McGuinness in 2013

Aan het begin van de 20e eeuw waren er in het Verenigd Koninkrijk nog geen circuits. Het racen op openbare wegen was verboden omdat men het niet zinvol vond de weinige goede wegen voor de hele bevolking af te sluiten voor het plezier van enkelen. George Somerset, 3rd baron Raglan, de gouverneur van het Eiland Man, had echter een grote mate van autonomie en hij zag mogelijkheden in het organiseren van een wedstrijd op Man, met name ten voordele van de plaatselijke middenstand. Hij gaf toestemming voor de eerste wedstrijd voor auto's, de Gordon Bennett Eliminating Trial in 1904, die werd gevolgd door de Gordon Bennett Tourist Trophy car races in 1905. In 1905 werd een poging ondernomen een kwalificatiewedstrijd voor het Britse motorrijdersteam voor deelname aan de Trophée International te houden. De motorfietsen konden het circuit niet helemaal gebruiken, omdat ze de steile heuvels van de "Highroads Course" niet konden beklimmen.

Het idee voor de "Tourist Trophy" van Man ontstond in een gesprek in de trein van Oostenrijk naar huis na de Trophée International van 1906, waar net als in de eerdere jaren flink gesjoemeld was met de regels. De broers Harry en Charlie Collier, de secretaris van de Auto-Cycle Union (ACU) Freddie Straight en de voorzitter van de Fédération Internationale des Clubs Motocyclistes, markies Joseph de Mouzilly Saint-Mars zonnen op een manier om op Britse grond een eerlijke race te organiseren. Alleen op het Eiland Man bood het parlement, de Tynwald, de mogelijkheid om openbare wegen af te sluiten en af te wijken van de maximumsnelheid. De markies de Mouzilly Saint-Mars stelde de "Trophy" beschikbaar: een 90 cm groot beeld van Mercurius, staand op een gevleugeld wiel (deze trophee wordt nog steeds uitgereikt aan de winnaar van de Senior TT). De winnaar kreeg 25 pond, de tweede plaats leverde 15 pond op en de derde plaats 10 pond.

Om toestemming te vergemakkelijken kreeg de wedstrijd de naam "Tourist Trophy" om het toeristische karakter te benadrukken. Door de problemen die de motorrijders ondervonden op de flanken van de Snaefell zette men een korter circuit uit aan de westkant van het eiland. Deze "St John's Short Course" liep van St John's via Kirk Michael en Peel terug naar St John's.

In 1907 werd besloten tot twee klassen in de TT: één- en tweecilinders. Het brandstofverbruik was beperkt, waardoor de Fransen met hun snelle, speciale racemotoren buitenspel stonden. De eencilinders waren sneller en betrouwbaarder dan de tweecilinders en daarom mochten de tweecilinders in de latere jaren een grotere cilinderinhoud hebben.

Er was slechts beperkt sprake van een internationale wedstrijd: Martin Geiger werd in de Single Cylinder TT vijfde met een NSU, J.P. le Grand viel uit met een Italiaanse Ghirardi & Dall’Oglio en J.D. Hamilton viel met een NSU uit. In de Twin Cylinder TT viel Harry Martin uit met een officieel Britse Kerry, die feitelijk een Belgische Saroléa was.

Dinsdag 28 mei, 10 ronden, 254,5 km

Op dinsdag 28 mei 1907 duwden twee Triumph coureurs, Frank Hulbert en Jack Marshall, hun 3½ pk eencilinders aan in St John's om richting Ballacraine te rijden. Zij waren de eersten van zeventien deelnemers in de eencilinderklasse. Hun motorfietsen moesten nog geschikt zijn voor gebruik op de weg, met normale zadels, spatborden, uitlaten enz. Harry Collier, (Matchless) reed de snelste ronde bij de eencilinders: 41,81 mph, maar zijn broer Charlie won. Bij Triumph protesteerde men omdat men vond dat Jack Marshall gewonnen zou hebben als hij net als Collier pedalen had gehad. Bovendien was de Triumph veel zuiniger geweest (brandstofverbruik speelde toen al een grote rol): de Matchless verbruikte 1 liter per 34 km, de Triumph 1 liter per 40,8 km.

Uitslag Single Cylinder TT Pos Coureur Merk Snelheid Tijd 1 Charlie Collier Matchless-JAP 3½ hp 38,21 mph 4:08.08.2 2 Jack Marshall Triumph 3½ hp 36,60 mph 4:19.47.3 3 Frank Hulbert Triumph 3½ hp 35,50 mph 4:27.49.4 4 R. M. Brice Brown 3½ hp 31,40 mph 5:03.55.2 5 Martin Geiger NSU 3½ hp 30,60 mph 5:10.26.0 6 J. C. Smyth Rex 3½ hp 29,40 mph 5:23.40.3 7 R. W. Ayrton Coventry[1] 3½ hp 29,10 mph 5:30.26.0 8 Frank W. Applebee Rex 3½ hp 27,40 mph 5:46.31.0

Niet gefinisht Coureur Merk Oorzaak J. P. Le Grand GB 3 hp Finish buiten de tijd F. Winter ROC 4 hp Stanley Webb Triumph 3½ hp Tom Silver GB 3 hp W. A. Jacobs Rex 3½ hp Ongeval G. Horner JAP 4 hp J. D. Hamilton NSU 3½ hp R. W. Duke Triumph 3½ hp Harry Collier Matchless-JAP 3½ hp Motor

Dinsdag 28 mei, 10 ronden, 254,5 km

De tweecilinderklasse werd aanvankelijk geleid door Rem Fowler met een Norton-Peugeot. Hij kreeg in de zevende ronde problemen met zijn aandrijfriem en bougies en viel met hoge snelheid bij Devil's Elbow door een lekke band. Hij had bijna opgegeven, maar hoorde van een toeschouwer dat hij al bijna een half uur voorsprong had op Billy Wells, die de race geleid had maar drie keer lek reed. Fowler zette door en won de tweecilinder race.

Uitslag Twin Cylinder TT Pos Coureur Merk Snelheid Tijd 1 Rem Fowler Norton-Peugeot 36,21 mph 4:21.52.8 2 Billy Wells Vindec-Special 32,30 mph 4:53.44.5 3 W. M. Heaton Rex 30,50 mph 5:11.03.5 4 J. A. Dent Vindec-Special

Niet gefinisht Coureur Merk Oorzaak Theodore Tessier BAT-JAP Harry Martin Kerry Oliver Godfrey Rex Frank A. Applebee Rex