Isle of Man TT 1987

Zes ronden (364 km), tweetaktmotoren van 350- tot 500 cc, viertaktmotoren van 600- tot 1.000 cc.

Ook op zaterdagochtend was het weer nog slecht, maar het klaarde op en om 14.00 uur kon de Formula One TT onder zonnige omstandigheden van start gaan. Het leek er op dat Joey Dunlop een geduchte concurrent had gekregen in Phil Mellor, die tijdens de trainingen - officieus - een ronde van 118,03 mph had gereden, meer dan 15 seconden sneller dan het ronderecord. Dat gebeurde al op de eerste dag van de trainingsweek, maandag 25 mei. Op dinsdag reed Dunlop een nieuw officieel ronderecord: 19"17'00, met een gemiddelde snelheid van 117,4 mph. Mellor ging daar op donderdag weer overheen met 19"10'8, slechts vier seconden boven het absolute ronderecord van Dunlop tijdens de Senior TT van 1984. Dunlop en Mellor waren beide fabrieksrijder: Dunlop voor Honda Racing Corporation met een een Honda RVF 750 en Mellor voor Suzuki met een Suzuki GSX-R 750. In de race was Mellor aanvankelijk ook de snelste: de eerste 12 km ging hij tot bij Ballacraine aan de leiding. Daarna nam Dunlop het echter over, ondanks een veel te strak zittende kinband had hij na de eerste ronde al 22 seconden voorsprong, reed hij een nieuw ronde- en racerecord. Mellor werd wel tweede, voor Geoff Johnson met een Loctite-Yamaha.

De eerste tien finishers kregen punten voor het wereldkampioenschap wegrace, waarvan de Formula One TT deel uitmaakte. Van de belangrijke coureurs in dit wereldkampioenschap reden er slechts een klein aantal op het eiland Man: Joey Dunlop, Peter Rubatto, Paul Iddon, Anders Andersson en Phil Mellor, maar anderen boycotten de gevaarlijke Mountain Course, zoals Fred Merkel, Virginio Ferrari en Davide Tardozzi.

Drie ronden (182 km) (gekleurde achtergrond: Formule 2-klasse)

Mick Boddice won de eerste manche van de Sidecar TT ogenschijnlijk met gemak, maar toch ging het niet makkelijk. Bakkenist Don Williams had nog grote problemen omdat hij tijdens een race in Oulton Park in augustus 1986 beide benen had gebroken en al in de eerste ronde ging de koppeling stuk, waardoor Boddice in scherpe bochten zoals Ramsey Hairpin grote problemen had. Desondanks hadden ze op de finish meer dan een halve minuut voorsprong op het echtpaar Dennis en Julia Bingham. Dave Saville en Dave Hall wonnen met een 350cc-Yamaha de Formule 2-klasse.

Zes ronden (364 km), alle motoren tot 250 cc.

Steve Hislop leidde de Junior 250 cc TT met een grote voorsprong, maar in de vijfde ronde viel zijn Yamaha stil bij Glen Helen en daarna kon het EMC-duo Eddie Laycock/Brian Reid zonder problemen naar de eerste twee podiumplaatsen rijden.

Drie ronden (182 km) (gekleurde achtergrond: Formule 2-klasse)

Lowry Burton nam al sinds 1979 deel aan de Sidecar TT, maar pas in 1986 won hij op 48-jarige leeftijd zijn eerste manche. Nu, als 49-jarige, werd hij de oudste TT-winnaar uit de geschiedenis door samen met plaatsgenoot (uit Carrickfergus) Pat Cushnahan de tweede manche op zijn naam te schrijven. Burton/Cushnahan waren in de laatste ronde bij Ballaugh nog in een hevig gevecht met Mick Boddice/Don Williams, maar die vielen enkele kilometers verder stil door technische problemen. Kenny Howles/Steve Pointer werden twee en daarmee ook totaalwinnaar over twee manches, nadat ze in de eerste race vijfde waren geworden. De Formule 2-race werd opnieuw gewonnen door Dave Saville/Dave Hall.

Zes ronden (364 km), tweetaktmotoren van 250- tot 350 cc, viertaktmotoren van 400- tot 600 cc.

Steve Hislop kreeg genoegdoening in de Formula Two TT, nadat hij in de Junior 250 cc TT was uitgevallen terwijl hij aan de leiding lag. Nu volgde hij aanvankelijk Brian Reid, die een flinke voorsprong had maar die bij Ramsey met bougieproblemen moest stoppen, waardoor Hislop aan de leiding kwam. Eddie Laycock reed de snelste ronde, zelfs een nieuw ronderecord met 112,36 mph, maar werd slechts tweede, een volle minuut voor Bob Heath.

Vier ronden (243 km), alle motoren van 300- tot 1.000 cc.

Op vrijdag 5 mei kon er door de slechte weersomstandigheden niet geracet worden, en daarom werd de TT-raceweek een dag verlengd en werd de Rizla Senior TT op zaterdag 6 mei verreden. Het regende ook op die dag hevig en daarom werd de race ingekort van zes naar vier ronden. Joey Dunlop had zijn fabrieks-Honda RVF 750 mogen gebruiken, maar hij koos voor de lichtere RS 500-productieracer. Opnieuw moest hij tot bij Ballacraine een rijder voor zich dulden, dit maal was dat Trevor Nation, maar daarna nam Dunlop de leiding weer in handen. Alleen tijdens zijn pitstop mocht Phil Mellor even op kop rijden, maar hij crashte bij The Nook. Mellor kon zijn race op de tweede plaats hervatten, maar hij moest opgeven door een defecte koppeling. Zo werd Geoff Johnson tweede voor Roger Marshall en Andy McGladdery. Joey Dunlop won zo voor de tiende keer een race van de Isle of Man TT, in de slechtste omstandigheden die hij ooit ervaren had.

3 ronden (182 km), tweetaktmotoren van 401- tot 500 cc, viertaktmotoren van 601- tot 750 cc.

Geoff Johnson bewees al de hele week zijn vorm met een derde plaats in de Formula One TT en een tweede plaats in de Senior TT. In de Production Class B TT leidde teamgenoot Trevor Nation met 24 seconden, maar niet voor de eerste keer kwam Nation enkele kilometers voor de eindstreep brandstof tekort. Johnson won de race voor Brian Morrison, maar Trevor Nation pakte toch nog een podiumplaats.