Daniel Oss

Als jeugdrenner combineerde hij zowel het wegwielrennen als baanwielrennen. In die laatste discipline was hij een van de smaakmakers van zijn land, zo werd hij in 2004 nationaal kampioen individuele achtervolging. Vanaf zijn periode bij de beloften richtte hij zich consequent op de weg.

Vanaf 2009 werd hij met één jaar dispensatie prof bij het Italiaanse ProTour team Liquigas. In 2010 won hij zijn eerste maal bij de profs. Dit in augustus, tijdens de Ronde van Venetië, een Italiaanse eendagswedstrijd. Oss zat in de juiste vlucht, en over het glooiende parcours sprong hij in de laatste kilometer samen met ploegmaat Peter Sagan weg, hij kreeg van deze laatste de zege cadeau. Eerder dat jaar had hij tijdens de achttiende etappe van de Ronde van Frankrijk de prijs van de strijdlust gewonnen. Dit omdat hij samen met drie anderen in de ontsnapping van de dag zat, op veertien kilometer van de streep trok Oss alleen door. Hij werd pas op drie kilometer van de streep terug ingerekend, Mark Cavendish won uiteindelijk de etappe. In de Ronde van Frankrijk 2011 reed Oss zichzelf in de kijker door zich een aantal keer in de massasprints te mengen, waarmee hij een aantal top-10 klasseringen behaalde.

Oss (2018)

De laatste jaren legt Oss zich vooral toe op de Vlaamse voorjaarsklassiekers met als uitschieter een derde plaats in de E3 Harelbeke. In 2018 maakte hij de overstap naar BORA-hansgrohe.

• 2009 – Liquigas
• 2010 – Liquigas-Doimo
• 2011 – Liquigas-Cannondale
• 2012 – Liquigas-Cannondale
• 2013 – BMC Racing Team
• 2014 – BMC Racing Team
• 2015 – BMC Racing Team
• 2016 – BMC Racing Team
• 2017 – BMC Racing Team
• 2018 – BORA-hansgrohe
• 2019 – BORA-hansgrohe
• 2020 – BORA-hansgrohe

Zie de categorie Daniel Oss van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.