Taylor Phinney

Phinney kende zijn grote doorbraak in 2007 toen hij in Aguascalientes wereldkampioen tijdrijden bij de junioren werd op de weg. In hetzelfde jaar werd hij ook nog Amerikaans kampioen individuele achtervolging op de baan.

In juli 2008 werd Phinney voor het eerst wereldkampioen op de baan, in de juniorencategorie veroverde hij het goud op de individuele achtervolging. Enkele dagen later slaagde hij er niet in zijn wereldtitel tijdrijden op de weg te verdedigen, hij veroverde het brons op acht seconden van winnaar Michał Kwiatkowski.

Nog geen maand later mocht hij de Verenigde Staten vertegenwoordigen op de Olympische Spelen in Peking. Hij werd zevende op de individuele achtervolging[1].

Bij de profs gooide hij hoge ogen bij de wereldkampioenschappen baanwielrennen 2009, hij won goud op de individuele achtervolging en zilver op de kilometer.

Later dat seizoen won hij op de weg Parijs-Roubaix voor belofterenners[2]. Hij is de eerste Amerikaan ooit die deze wedstrijd won.

In 2010 verdedigde hij bij de wereldkampioenschappen met succes zijn titel op de individuele achtervolging. In de finale rekende hij af met zijn ploeggenoot bij Trek-Livestrong Jesse Sergent[3]. Hij won ook brons om het onderdeel omnium. Op 3 september 2010 werd bekend dat verschillende wielerploegen geïnteresseerd zijn in Phinney, waaronder BMC en de nieuwe Luxemburgse wielerploeg van de broers Andy en Fränk Schleck. Hij werd per 1 augustus 2010 als stagiair toegevoegd aan de ploeg van Team RadioShack. Op 18 september werd Phinney Amerikaanse kampioen tijdrijden bij de elite. Op 29 september werd hij wereldkampioen tijdrijden voor beloften in Geelong, Australië.

Vanaf 2011 rijdt Phinney voor het Amerikaanse BMC Racing Team. Hij won de eerste etappe (een individuele tijdrit) in de Ronde van Italië van 2012 en reed daarna enkele dagen in de roze trui. Tijdens de Olympische Spelen in Londen was Phinney twee keer dicht bij een medaille: zowel in de wegrace als in de individuele tijdrit werd hij vierde. Het WK wielrennen in Limburg bracht de Amerikaan twee maal zilver: in de ploegentijdrit werd hij met zijn ploeg BMC tweede achter Omega Pharma-Quickstep en in de individuele tijdrit werd hij tweede op slechts vijf seconden van winnaar Tony Martin.

In mei 2014, tijdens het Amerikaans Kampioenschap wielrennen, liep Phinney een zware beenbreuk op. Hij maakte zijn rentree pas 15 maanden later, tijdens de Ronde van Utah in augustus 2015. Kort na zijn rentree won hij al de eerste etappe van de Ronde van Colorado.

In 2016 nam Phinney deel aan de wegwedstrijd op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro, maar reed deze niet uit. Vier dagen later eindigde hij op plek 22 in de tijdrit.

Eind 2019 liet hij weten dat hij zijn carrière beëindigde.

Taylor Phinney heeft een relatie met de Poolse wielrenster Katarzyna Niewiadoma.

• 2009 – Trek Livestrong
• 2010 – Trek Livestrong U23
• 2010 – Team RadioShack (stagiair vanaf 1-8)
• 2011 – BMC Racing Team
• 2012 – BMC Racing Team
• 2013 – BMC Racing Team
• 2014 – BMC Racing Team
• 2015 – BMC Racing Team
• 2016 – BMC Racing Team
• 2017 – Cannondale Drapac Professional Cycling Team
• 2018 – Team EF Education First-Drapac p/b Cannondale
• 2019 – EF Education First Pro Cycling

Zie de categorie Taylor Phinney van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.