wond

• Geluid:  wond    (hulp, bestand)
• IPA:
  • (Noord-Nederland): /ʋɔnt/
  • (Vlaanderen, Brabant): /β̞ɔnt/
  • (Limburg): /wɔnd/

• wond

• In de betekenis van ‘kwetsuur’ voor het eerst aangetroffen in 901 [1] [2]

wond

1. (medisch) een beschadiging in of aan het lichaam

1. • Door zijn val had hij een diepe wond in zijn been. 

• wonde

• gewond, wondhaak, wondijzer, wondinfectie, wondklaver, wondkoorts, wondroos, wondverzorging, wondvocht

• zachte heelmeesters maken stinkende wonden
  een aanpak die te voorzichtig is maakt problemen erger

wond

1. enkelvoud verleden tijd van winden
   

   • Ik wond. 
     
   • Jij wond. 
     
   • Hij, zij, het wond. 

wond

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van wonden
   

   • Ik wond. 

2. gebiedende wijs van wonden
   

   • Wond! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van wonden
   

   • Wond je? 

wond [3]

1. gewond

• Het woord wond staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'wond' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.