wezen

• Geluid:  wezen    (hulp, bestand)
• IPA: / ˈwezə(n) /; /ˈʋeː.zə(n)/

• we·zen

• zn [1]: In de betekenis van ‘schepsel’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1461 [1]
• zn [2]: In de betekenis van ‘aard, natuur’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1265 [1]

wezen

1. koppelwerkwoord hulpwerkwoord ergatief alternatieve onbepaalde wijs van zijn.

1. • Hij zal gezegend wezen. 

• De vorm gewezen wordt alleen als bijvoeglijk naamwoord gebruikt.
• De tegenwoordige tijd komt alleen voor in de gebiedende wijs: wees(t).

• wegwezen

wezen

1. meervoud verleden tijd van wijzen
   

   • Wij wezen. 
     
   • Jullie wezen. 
     
   • Zij wezen. 

wezen o

1. bestaand individu, inzonderlijk een persoon of dier

1. • Zij was een wonderbaarlijk wezentje. 

2. de aard van iets

1. • Dat is het wezen van de schilderkunst. 

• aanwezig, afwezig, onwezenlijk, wezenheid, wezenlijk, wezenloos, wezenskenmerk, wezenstrek, wezensvreemd

wezen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord wees

• Het woord wezen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'wezen' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.