mana

Nederlands
Uitspraak
  • Geluid:  mana    (hulp, bestand)
  • IPA: /'mana/
Woordafbreking
  • ma·na
Woordherkomst en -opbouw
  • komt voor in meerdere Oceanische talen [1]
enkelvoud meervoud
naamwoord mana
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

mana

  1. (religie) een bovennatuurlijke kracht die volgens Polynesiërs al het bestaande bezielt
  2. aanduiding voor magische vermogens in fantasy literatuur en computerspellen

Gangbaarheid
  • Het woord 'mana' staat niet in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Taalunie.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. mana op website: Etymologiebank.nl

Indonesisch
Woordafbreking
  • ma·na

Vragend voornaamwoord

mana

  1. welk
  1. «Tuan mau buku mana?»
    Welk boek wenst u?
  2. (voorafgegaan door di, dari, of ke) waar, waarvandaan, waarheen
  1. «Di mana pena saya?»
    Waar is mijn pen?
  1. «Engkau dari mana?»
    Waar komt U vandaan?
  1. «Mau ke mana»
    Waar wil je heen?
  2. hoe
  1. «Mana dia tahu?»
    Hoe moest hij dat weten?

Betrekkelijk voornaamwoord

mana

  1. waar
  1. «Di mana ada asap, di situ ada api»
    Waar rook is, is vuur.
  1. «di mana mungkin»
    waar mogelijk
Woordherkomst en -opbouw

Zelfstandig naamwoord

mana

  1. manna

Lets
1e persoonenkelvoudmeervoud
naamvalmvmv
nominatiefmansmanamanimanas
genitiefmanamanasmanumanu
datiefmanammanaimaniemmanām
accusatiefmanumanumanusmanas
instrumentalismanumanumaniemmanām
locatiefmanāmanāmanosmanās
vocatiefmansmanamanimanas

Bezittelijk voornaamwoord

mana

  1. mijn, van mij (bij het enkelvoud van een mannelijk woord in de genitief of van een vrouwelijk woord in de nominatief of vocatief)

Quechua

Bijwoord

mana

  1. nee

Spaans

Werkwoord
vervoeging van
manar

mana

  1. derde persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van manar
  1. gebiedende wijs (bevestigend) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd (presente) van manar
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.