heim

• Geluid:  heim    (hulp, bestand)
• IPA: /hɛim/

• heim

• In de betekenis van ‘woonplaats’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 709 [1]
• (erfwoord) van Middelnederlands heim; cognaat met Limburgs heim, Nynorsk heim, IJslands heim, Duits Heim, Jiddisch היים (hejm), Fries hiem, Noors en Deens hjem, Zweeds hem en Engels home, [2][3][4]

heim o

1. (verouderd) woonplaats, huis
2. (alleen als verkleinwoord) huiskrekel, zie heimpje

• heem

(hieronder staan de afleidingen met heim; zie ook verwante afleidingen onder heem en hiem

afleidingen

• [1] geheim, heimelijk, heims, te heim, van heim
• [1] heimen, aanheimen, aangeheimd

als linkerdeel van samenstellingen

• [1] heimvluchtig, heimwaarts, heimwee, heimziek, heimziekte

als rechterdeel van samenstellingen

• [1] Bergentheim, boerenheim, Diepenheim, Leuvenheim, Middelheim, Sassenheim, Windesheim, Mulheim

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• Het woord heim staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• IPA: /(x)hɛ^ɪm/ (Etsbergs)

heim o

1. thuis

1. «Ich gaon noe óp heivem aan.»

   Ik ga nu langzamerhand naar huis toe.

2. vaderland