heem

• Geluid:  heem    (hulp, bestand)
• IPA: /hem/

• heem

• In de betekenis van ‘woonplaats’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 709 [1]
• o (erfwoord) van Middelnederlands heem; cognaat met Duits Heim, Jiddisch היים (hejm), Fries hiem, Nynorsk en IJslands heim, Noors en Deens hjem, Zweeds hem en Engels home, [2][3]
• m van Oudgrieks αἷμα (haima) "bloed", omdat dit type stoffen het eerst in bloed werden ontdekt [4][5]

heem o

1. (verouderd) woonplaats, geboortegrond
2. besloten erf
3. (in België) eigen ruimte van een jeugdorganisatie, honk
4. (alleen als verkleinwoord) huiskrekel, zie heempje

• heim, hiem

(hieronder staan de afleidingen met heem of verkort hem, ham of -(e)m ; zie ook verwante afleidingen onder heim en hiem

afleidingen

• [1] inheems, uitheems
• [1] hemen, ontheemd

als linkerdeel van samenstellingen

• [1] hamrik, heemblijver, heemdijk, Heemkerd, heemkamer, heemkring, heemkunde, heempark, heemperk, heemraad, heemrecht, heemschut, Heemskerk, heemstede, Heemstede, Heemswetering, heemtuin, heemwerf, heemziek
• [2] heemdeur, heemdog, heemhond, heemhuur, heemvast

als rechterdeel van samenstellingen

• [2] huisheem, molenheem

heem m

1. (wetenschap) complexe verbinding met een centraal ijzerion en een porfyrinemolecuul als ligand, bijvoorbeeld de kleurstof van hemoglobine

1. • De heem heeft een centraal gelegen ijzeratoom (...) [6]

• haem

• heeemgroep, heemijzer, heemverbinding

• Het woord heem staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'heem' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.

• heem

• via Oudnederlands hēm van Protogermaans *haima- "woonplaats"; cognaat met Middelhoogduits heim, Oudfries en Middelnederduits hēm en Middelengels ham en home

heem o

1. woonplaats, geboortegrond
2. besloten erf

• Nederlands: heem