commanderen

• Geluid:  commanderen    (hulp, bestand)

• com·man·de·ren

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘bevelen’ voor het eerst aangetroffen in 1590 [1]
• afgeleid van het Franse commander (met het achtervoegsel -eren) of het Latijnse 'mandāre' (opdragen, toevertrouwen) met het voorvoegsel com- [2]

commanderen overgankelijk [3]

1. het bevel voeren over, door middel van korte krachtige opdrachten geven

1. • Als het erop aankomt, heeft Dafne het laatste woord. Ik heb in het eerste jaar van onze samenwerking al geleerd dat ik haar niet kan commanderen. Dat werkt niet bij Dafne. Ze geeft het ook aan als ik te dicht op haar huid zit, dat ze dingen zelf wil doen. Dat ze dat zelf in kan schatten, is iets van de laatste anderhalf jaar. In het begin hadden we veel meer een afhankelijkheidsrelatie. Ze is inmiddels zelfstandiger. Ik vind dat niet moeilijk. Een coach hoort op den duur steeds meer een adviseur te worden. En Dafne is net als ik een control freak, zelfkritisch. Dat schept vertrouwen.”[4] 

1. bevelen, gebieden, de les lezen, koeioneren, verordenen

• aanvoeren

• afcommanderen

• commandant, commandeur

• Het woord commanderen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'commanderen' herkend door: