commandeur

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • com·man·deur
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘laagste rang van vlagofficier bij de marine’ voor het eerst aangetroffen in 1739 [1]
  • afgeleid van het Franse commandeur (waardigheidsbekleder bij ridderorde; leider)
  • Naamwoord van handeling van commanderen met het achtervoegsel -eur [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord commandeur commandeurs
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

commandeur m [3]

  1. (militair) iemand die het bevel voert, gewoonlijk over strijdkrachten
  2. (militair) officiersrang bij de zeemacht, tussen die van kapitein en schout-bij-nacht in en commodore bij de landmacht, respectievelijk luchtmacht
  3. iemand met een ridderorde, in rang boven officier en onder grootkruis
Afgeleide begrippen
Vertalingen
    1.   

Gangbaarheid
  • Het woord commandeur staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
98 %van de Nederlanders;
92 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "commandeur" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. commandeur op website: Etymologiebank.nl
  3. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.