bekwaam

• Geluid:  bekwaam    (hulp, bestand)

• be·kwaam

• In de betekenis van ‘kundig’ voor het eerst aangetroffen in 1265 [1]
• [2]

bekwaam [3]

1. (van een persoon) in staat om bepaalde taken goed uit te voeren; competent, capabel, kundig

1. • De bekwame arts wist de patiënt goed te behandelen. 

• onbekwaam, incompetent

• bedreven, behendig, capabel, geschikt, handig, kundig, vaardig

• handelingsbekwaam, rechtsbekwaam, vakbekwaam, wilsbekwaam

• bekwaamheid, bekwamen

bekwaam

1. eerste persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bekwamen
   

   • Ik bekwaam. 

2. gebiedende wijs van bekwamen
   

   • Bekwaam! 

3. (bij inversie) tweede persoon enkelvoud tegenwoordige tijd van bekwamen
   

   • Bekwaam je? 

• Het woord bekwaam staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'bekwaam' herkend door: