Floorball

Een floorballteam bestaat uit vijf veldspelers en een keeper. De keeper zit op de knieën. Floorball wordt met herenteams, met damesteams en soms ook gemengd gespeeld. Een team beschikt altijd over meerdere spelers, die continu gewisseld mogen worden.

Een floorballveld is net zo groot als een zaalvoetbal- of handbalveld (40 bij 20 meter). Bij de kinderen is dat 27-15 meter. Om het veld staat een 50 cm hoge boarding, waardoor de bal vrijwel altijd in het spel blijft. Eens erover wordt de bal stilgelegd en mag er drie seconden gewacht worden om beginnen te spelen. Net als bij ijshockey staan de doelen in het veld, waardoor de spelers achter het doel door kunnen spelen. Naast het officiële floorball bestaan er ook varianten die op een kleiner veld gespeeld worden, zoals kleinveld met keeper in een halve sporthal en kleinveld zonder keeper in een halve sporthal of gymzaal. Deze varianten worden meestal met 3 tegen 3 gespeeld.

Een beknopt overzicht van de belangrijkste spelregels:

• Het doel van het spel is met behulp van de stick de bal in het doel van de tegenstander te schieten.
• Het spel begint met een face-off op de middenstip. Hierbij staan twee spelers, één van elk team, tegenover elkaar met hun stick naast de bal. Na het fluitsignaal van de scheidsrechter proberen beide spelers de bal naar hun speelhelft te spelen. Ook na elk doelpunt wordt het spel met een face-off hervat. In geval van een spelonderbreking waarbij geen sprake was van een uitbal of overtreding, wordt het spel met een face-off hervat op de dichtstbijzijnde face-offmarkering.
• De veldspelers hebben een stick waarmee ze de bal moeten spelen. De bal mag met beide kanten van het stickblad en met de schacht worden gespeeld. Het spelen van de bal met de stick is echter uitsluitend toegestaan onder de knie. De speler mag de bal opvangen en stoppen met zijn voeten, benen en romp, maar niet met zijn handen, armen of hoofd.
• De speler mag met zijn stick niet op de stick of het lichaam van de tegenstander slaan, of zijn stick tussen de benen van de tegenstander steken.
• De keeper heeft geen stick en zit meestal op zijn knieën. De keeper mag de bal met het gehele lichaam stoppen en mag de bal ook pakken of vangen. Direct voor het doel ligt een kleine doel-zone waar alleen de keeper mag komen. Veldspelers mogen dit gebied niet met hun lichaam betreden, maar wel met hun stick. Daarbuiten ligt het keepergebied. Binnen dit gebied mag de keeper de bal met de handen pakken en naar een teamgenoot gooien of schoppen.
• Lichamelijk contact is toegestaan, maar uitsluitend in de vorm van een schouderduw. Het is niet toegestaan de tegenstander tegen of over de boarding te duwen.
• Een vrije slag of inslag moet altijd zo snel mogelijk worden genomen en is altijd direct. Normaal gesproken hoeft de speler niet te wachten op een signaal van de scheidsrechter. Zodra de bal op de juiste positie stilligt, mag de vrije slag genomen worden. De tegenstanders moeten daarbij altijd 3 meter afstand bewaren.
• De doelen staan in het veld. De spelers kunnen dus achter de doelen langs spelen. Scoren is alleen mogelijk vanaf de voorzijde van het doel. In het geval van een uitbal of overtreding achter de doellijn wordt het spel hervat met een vrije slag vanaf het face-offpunt op de doellijn.
• Lichte overtredingen worden bestraft met een vrije slag. Bij zwaardere overtredingen kan de scheidsrechter een strafbal (penalty), een tijdstraf of een kaart geven.
• In het geval van een tijdstraf moet de bestrafte speler 2 of 5 minuten op de strafbank plaatsnemen en moet zijn team het gedurende deze tijdstraf met een speler minder doen.
• Een strafbal bestaat uit een 1-op-1-duel tussen een veldspeler en de keeper. De veldspeler start met de bal vanaf de middellijn. Hij beweegt met de bal richting keeper en krijgt daarbij 1 schotpoging. De veldspeler moet ervoor waken dat de bal altijd voorwaarts blijft bewegen. Een speler mag achteruit lopen, indien de bal voorwaarts beweegt. De bal mag achteruit rollen indien de speler voorwaarts beweegt. Zo moet er dus altijd 1 van de 2 voorwaarts gaan indien de andere naar achteren wilt bewegen.

Kleinveld floorball wordt gespeeld met 4 veldspelers, kleinere doelen en zonder keeper. De spelregels zijn verder vrijwel hetzelfde.

Een officiële grootveld-wedstrijd duurt 3 periodes van 20 minuten. Bij kinderen 15 minuten. Tussen de periodes geldt een rust van 10 minuten. Bij kinderen 5 minuten. In Nederland en België worden in een wedstrijd alleen met de laatste 3 minuten effectieve speeltijd gespeeld, wat wil zeggen dat bij elke spelonderbreking (doelpunt, overtreding, uitbal) de tijd wordt stopgezet. Elke wedstrijd staat onder leiding van 2 gelijkwaardige scheidsrechters. Daarnaast is er een wedstrijdsecretariaat aanwezig. Het secretariaat noteert alle doelpunten en assists, controleert de uitvoering van tijdstraffen en houdt statistieken bij, zoals het aantal schoten op doel en het aantal speelminuten, schoten en reddingen per speler/keeper.

Floorball is in de jaren 60 in Zweden ontwikkeld als een zaalvariant op bandy (vandaar de Zweedse naam innebandy, vrij vertaald zaalbandy)[1] en is sindsdien aan een geleidelijke opmars begonnen. Momenteel telt de International Floorball Federation (IFF) zo'n 49 aangesloten landen.