Triple H (worstelaar)

Hij werd getraind door Killer Kowalski en begon zijn worstelcarrière in de 'International Wrestling Federation' als "Terra Ryzing". In 1994 vertrok Levesque naar World Championship Wrestling (WCW), waar hij ook worstelde onder de ringnaam "Terra Ryzing". Hij vormde een duo met een andere stagiair van Kowalski, Perry Saturn, als "The Eliminators". Hij veranderde al snel zijn ringnaam in "Jean-Paul Lévesque", een Frans-Canadees aristocraat. Levesque was één helft van een tag team met Lord Steven Regal, maar verruilde de WCW voor de rivaliserende organisatie World Wrestling Federation (WWF) (nu WWE).

Levesque maakte zijn officiële debuut als de aristocraat "Connecticut Blueblood" Hunter Hearst Helmsley tijdens een aflevering van de show WWF Wrestling Challenge op 30 april 1995 en legde meteen Henry O. Godwinn het vuur aan de schenen, die de rol van varkensboer speelde. Niet veel later won Helmsley het WWF Intercontinental Championship door Marc Mero te verslaan op 21 oktober 1996, maar hij verloor de titel vier maanden later aan Rocky Maivia, alias "The Rock". In een interview uit april 2019 keek Levesque terug op zijn begindagen in WWE.

	Ik herinner mezelf als toeschouwer bij WrestleMania XI. Ik had net mijn contract getekend, maar wilde daar op een dag ook het beste van mezelf geven. Ik werd weggeblazen. WrestleMania is een epische week van trots die voorbijgaat in een oogwenk en ik ben steeds gelukkig en enthousiast hier deel van uit te maken.
— Levesque in april 2019[2]

In het voorjaar van 1997 verkortte Levesque zijn ringnaam tot "Triple H". Men zou hem gedurende het verdere verloop van zijn loopbaan wel nog steeds aanspreken als "Hunter". Triple H debuteerde bij WrestleMania in april 1997 en versloeg Goldust bij WrestleMania 13. Triple H won dat jaar ook het King of the Ring-toernooi, in de finale versloeg hij "Mankind" Mick Foley. Hij nam het WWF European Championship over van Shawn Michaels in een gemanipuleerde wedstrijd. Triple H en Michaels waren toen reeds lid van "D-Generation X" en maakten er zowaar een grap van. Hij speelde het WWF European Championship een maand later kwijt aan Owen Hart, een verhaallijn die eindigde met een overwinning van Helmsley bij WrestleMania XIV.

Triple H en Chyna in 1999

Vanaf augustus 1997 werd Triple H de leider van de rebelse worstelgroep "D-Generation X". Het team was een belangrijk aspect van het immens populaire Attitude Era en zou uitgroeien tot een van de populairste worstelgroepen in de geschiedenis. "D-Generation X" bestond oorspronkelijk naast hijzelf uit Shawn Michaels, "Ravishing" Rick Rude (overleden in 1999) en zijn toenmalige (non-fictieve) levenspartner Chyna, terwijl Road Dogg, "Mr. Ass" Billy Gunn en X-Pac er later bij kwamen.

Het succes was van korte duur. Michaels stopte in maart 1998 tijdelijk met worstelen als gevolg van een zware rugblessure. De eerste samenstelling, maar dan zonder Michaels en Rick Rude, bleef voorts intact van 1998 tot 2000. Daarna viel "D-Generation X" uit elkaar, maar ze hielden telkens een éénmalige reünie in 2000 en 2002.

In de zomer van 1998 ging Helmsley de strijd aan met Dwayne "The Rock" Johnson, die hij versloeg in een ladder match bij het evenement SummerSlam met hulp van Chyna, waarmee Triple H het WWF Intercontinental Championship alweer op zijn naam schreef. Helmsley verdween even van het scherm. Na zijn terugkeer vocht hij opnieuw tegen The Rock en specifiek diens groep The Corporation, maar werd verraden door Chyna. Hij trad uiteindelijk zelf toe tot de groep en hielp Shane McMahon het WWF European Championship te behouden.

Helmsley won zijn eerste WWF Championship in augustus 1999, bij het evenement SummerSlam, waar hij "Mankind" Mick Foley klopte. Nadat hij de titel verloor tegen Vince McMahon in september 1999, maakte Helmsley hem te schande door te trouwen met zijn dochter Stephanie. Haar verloofde Test wist hem echter te verslaan bij het evenement Armageddon. In oktober versloeg hij The Rock in een steel cage match bij het evenement Rebellion. Rond deze periode gebruikte hij voor het eerst een voorhamer als wapen, werd hij bekend als 'The Game' en 'The Cerebral Assassin' en kwam hij steeds met een flesje water naar de ring.

In januari 2000 won hij een derde keer het WWF Championship door Big Show te verslaan tijdens een aflevering van Raw is War. Het leidde tot een confrontatie bij WrestleMania 2000 tussen Triple H, Mick Foley, The Rock en Big Show, die werd gepromoot als "A McMahon in every corner" ("Een McMahon in elke hoek"). Helmsley won de wedstrijd en verdedigde met succes zijn titel, niet in het minst omdat Vince McMahon zich tegen The Rock keerde.

Later versloeg hij The Rock bij het evenement Judgment Day in een 60 minuten durende Iron Man match in mei 2000. In de zomer kwam Kurt Angle erbij, wat leidde tot onderlinge confrontaties bij de evenementen SummerSlam – tegen Angle én The Rock –, Unforgiven en uiteindelijk Armageddon in een unieke Hell in a Cell match tegen Angle, The Rock, Stone Cold Steve Austin, The Undertaker en Rikishi, tot op vandaag de enige wedstrijd met dit concept waar zes worstelaars aan deelnamen. Daarnaast stonden Triple H en Angle tegenover elkaar bij het evenement Royal Rumble in januari 2001. Hij was enkel succesvol bij Unforgiven.

"Stone Cold" Steve Austin diende in 2000 nekchirurgie te ondergaan en werd uit de reeks geschreven. Hij werd overreden door een auto, iets waar Helmsley uiteindelijk schuldig aan werd bevonden. Rikishi bestuurde de wagen in opdracht van Triple H. Helmsley werkte vanaf de lente van 2001 samen met "Stone Cold" Steve Austin en Vince McMahon als The Power Trip om via deze weg Chris Jericho te dwarsbomen. Triple H versloeg Jericho en won zijn derde WWF Intercontinental Championship. Twee weken later liet Helmsley al een vierde zege optekenen tegen Jeff Hardy, die hem de titel eerder afhandig maakte. Uiteindelijk won hij deze titel vijf keer. Daarna veroverde hij met Austin het WWF Tag Team Championship als The Power Trip, maar toen ze op 21 mei 2001 hun titels verdedigden tegen Chris Jericho en Chris Benoit, liep hij een zware knieblessure op die hem acht maanden lang buitenspel zette.

Ten gevolge van zijn knieblessure miste Paul Levesque als "Triple H" de gehele verhaallijn die handelde over "Team WWF" en "Team Alliance", beter bekend als The Invasion. Hij zag het grootste deel van het jaar 2001 door de neus geboord. Triple H was echter nog fit op het moment van WrestleMania X-Seven in april 2001, waar hij werd verslagen door The Undertaker.

Triple H na winst van het WWF Undisputed Championship in 2002

In januari 2002 keerde Helmsley terug en won gezwind de Royal Rumble, waardoor hij mocht deelnemen aan de wedstrijd om het WWF Undisputed Championship bij WrestleMania X8. Hij bemachtigde het WWF Undisputed Championship bij het evenement, mits een overwinning tegen Chris Jericho. Stephanie McMahon bedroog hem twee jaar eerder met Jericho, scheidde van Helmsley, trouwde met Jericho en verliet hem alweer, waarna Triple H en Stephanie begonnen met een propere lei. Helmsley en McMahon zijn tot op heden fictief getrouwd, maar Levesque trouwde in 2003 evenzeer met McMahon in het echte leven. Triple H werd in mei 2002 uitgeroepen tot de allereerste World Heavyweight Champion, simultaan met de naamsverandering van WWF in de huidige bedrijfsnaam WWE. Triple H versloeg Rob Van Dam bij het evenement Unforgiven in september 2002 en een maand later verenigde hij het World Heavyweight Championship en WWF Intercontinental Championship, meer bepaald toen hij Kane versloeg bij het evenement No Mercy. Rond deze periode eindigde ook het Attitude Era en ging het Ruthless Aggression Era van start.

Shawn Michaels keerde in augustus 2002 terug als professioneel worstelaar. Triple H was jaloers op de aandacht die Michaels kreeg en plantte een figuurlijk mes in zijn rug. Michaels daagde hem uit tot een wedstrijd bij het evenement SummerSlam, een straatgevecht (NB: reguliere wedstrijd, maar zonder regels). Hij verloor deze wedstrijd. Tot overmaat van ramp verloor hij de titelriem aan Michaels bij het evenement Survivor Series, in november 2002. Dit was de eerste Elimination Chamber match in de geschiedenis. Paul Levesque, vertolker van "Triple H", liep bij het evenement een middenrifbreuk op toen Rob Van Dam - een van zijn tegenstanders - zijn kenmerkende Five Star Frog Splash verkeerd uitvoerde (jargon: botch), waardoor Van Dam zijn slokdarm raakte met zijn knie. Levesque zette door tot het einde, waarna zijn personage "Triple H" als laatste geëlimineerd werd door winnaar Shawn Michaels.[3] Triple H herstelde vrij snel van de kwetsuur en heroverde het World Heavyweight Championship een maand later van Michaels bij het evenement Armageddon.

Triple H verdedigde de titel in 2003, waaronder tegen Scott Steiner bij het evenement Royal Rumble in januari 2003 - via diskwalificatie -, tegen Booker T bij het evenement WrestleMania XIX op 30 maart 2003 en meermaals tegen Bill Goldberg in de lente en zomer. Triple H versloeg onder andere Goldberg in de tweede Elimination Chamber match bij het evenement SummerSlam in augustus 2003. Helmsley moest de titelriem wel even doorgeven aan Goldberg bij het evenement Unforgiven in september, maar werd er een maand later terug meester van bij het evenement Armageddon nadat hij Goldberg en Kane versloeg.

Hij richtte tussendoor de zelfingenomen worstelgroep 'Evolution' op met Ric Flair, Randy Orton en Dave Batista. Helmsley verloor het World Heavyweight Championship uiteindelijk in maart 2004 aan Chris Benoit bij WrestleMania XX, een wedstrijd waarbij ook Shawn Michaels betrokken was. Rond deze periode was zijn conflict met Michaels nog steeds in volle gang. Hij versloeg Michaels bij het evenement Bad Blood in een Hell in a Cell match die meer dan 47 minuten duurde. Toen was de verhaallijn tussen Helmsley en Michaels (zo goed als) afgelopen.

Nadat Randy Orton in augustus 2004 het World Heavyweight Championship overnam van Chris Benoit bij het evenement SummerSlam, gooide een jaloerse Triple H hem uit 'Evolution' en nam hij de titel over door hem in september 2004 te verslaan bij het evenement Unforgiven. Triple H versloeg onder andere Batista en Orton in een Elimination Chamber match voor het World Heavyweight Championship bij het evenement New Year's Revolution in januari 2005. Uiteindelijk keerden ook Flair en Batista zich tegen hem, waarna hij drie keer op rij verloor van Batista op pay-per-view. Triple H moest eerst de duimen leggen voor Batista bij WrestleMania 21 en Backlash respectievelijk. Hun meest geroemde wedstrijd is evenwel een Hell in a Cell match bij het evenement Vengeance in juni 2005. Helmsley worstelde tegen Flair in een bloederige steel cage match bij het evenement Taboo Tuesday op 1 november 2005, waar Flair met de zege aan de haal ging en WWE Intercontinental Champion bleef.

Hoewel hij er in januari 2006 niet in slaagde om de Royal Rumble te winnen, verwierf Triple H desondanks een kans op het WWE Championship van John Cena. Bij WrestleMania 22 was hij de uitdager van Cena, maar verloor. Later die maand was Triple H aanwezig bij het evenement Backlash, waar hij worstelde om het WWE Championship. Hij streed er tegen Edge en Cena in een driegevecht (jargon: triple threat). Hij trok opnieuw aan het kortste eind. Een gefrustreerde en hevig bloedende Helmsley gebruikte zijn karakteristieke voorhamer en viel zowel Edge als Cena aan. Daarna probeerde hij talloze keren zonder succes het kampioenschap los te weken bij Cena, waarna Vince McMahon hem wees op zijn tekortkomingen. Dit leidde uiteindelijk tot onvrede tussen de McMahons en Triple H.

Triple H bundelde vanaf juni 2006 opnieuw de krachten met Shawn Michaels tegen de McMahons, waardoor een reünie van D-Generation X zich aandiende. Op 13 juni 2006 was de reünie daadwerkelijk een feit. Ze versloegen Spirit Squad bij het evenement Vengeance en daarna Vince en Shane McMahon bij het evenement SummerSlam. Bij het evenement Unforgiven overwon "D-Generation X" zowel de McMahons als toenmalig ECW World Champion Big Show in een Hell in a Cell match.

Ze vestigden hun aandacht op het WWE World Tag Team Championship. "D-Generation X" won van Rated-RKO (Randy Orton & Edge) bij het evenement Survivor Series in november 2006, maar slaagden er niet in het kampioenschap te winnen. In januari 2007 kwam abrupt een einde aan hun samenwerking, want bij het evenement New Year's Revolution raakte Levesque als "Triple H" zwaar geblesseerd aan de rechterdij- en knie. Tijdens het uitvoeren van een Facebreaker Knee Smash en later een Spinebuster op Orton, overbelastte Levesque zijn dij en kwam slecht neer. Hij zette nog even door, maar uiteindelijk werd de wedstrijd (subtiel) stilgelegd. Het verdict was zwaar; een gescheurde quadriceps en kruisbandletsel. Levesque was 4 tot 6 maanden buiten strijd en moest WrestleMania 23 aan zich laten voorbijgaan. Het is vooralsnog de enige editie van WrestleMania die vertolker Paul Levesque miste door een blessure.

Helmsley keerde terug bij het evenement SummerSlam in augustus, waar hij worstelde tegen King Booker. Hij won glansrijk, wat het begin was van een nieuw tijdperk voor Triple H, dat van zijn "King of Kings"-persona.

Na zijn terugkeer in augustus 2007 won Triple H het WWE Championship bij het evenement No Mercy in oktober 2007, mits een zege tegen Randy Orton. Bij hetzelfde evenement versloeg hij ook Umaga in zijn eerste titelverdediging, dewelke hem werd opgelegd door Vince McMahon. McMahon kondigde toen aan dat Orton een herkansing zou krijgen volgens de regels van een Last Man Standing-wedstrijd in de laatste wedstrijd van het evenement, waarna Orton de regeerperiode van Triple H na slechts één avond beëindigde, de vierde kortste in de geschiedenis van de WWE.

Begin 2008 won Triple H een Elimination Chamber match bij het evenement No Way Out en verzekerde zich van een postje in de belangrijkste wedstrijd van WrestleMania XXIV. Daar behield Randy Orton echter het kampioenschap tegen Triple H en John Cena. Een maand later heroverde Helmsley het WWE Championship tegen Orton, Cena en John "Bradshaw" Layfield bij het evenement Backlash, waarmee hij The Rock evenaarde wat betreft gewonnen titels. Bij het evenement Judgment Day behield hij de titel tegen Orton in een steel cage match en opnieuw bij One Night Stand in een Last Man Standing-wedstrijd. Orton liep tijdens het duel een wezenlijke sleutelbeenblessure op, waardoor de verhaallijn voortijdig werd beëindigd.

Triple H als WWE Champion in 2008

Na succesvolle kampen tegen Edge, The Great Khali en Jeff Hardy verloor Triple H uiteindelijk de titel aan Edge bij het evenement Survivor Series in november 2008. Hij kwam in botsing met Edge en diens (fictieve) echtgenote Vickie Guerrero. Helmsley ging zo ver dat hij naaktfoto's verspreidde van Guerrero.

Hij maakte zijn opwachting in de Royal Rumble van 2009, maar verloor. Triple H werd geëlimineerd door Randy Orton, die ook de zege wegkaapte. Hij zette koers naar de Elimination Chamber match bij het evenement No Way Out, waar de wereldtitel op het spel stond. Hij versloeg The Undertaker en mocht zich voor de 13de keer WWE World Heavyweight Champion noemen, waardoor hij het vorige record van The Rock brak. Het was tevens de laatste wereldtitel van Triple H als fulltime professioneel worstelaar.

In een razernij toen Orton zijn schoonfamilie had aangevallen, met name Vince McMahon, Shane McMahon en Stephanie McMahon, begon hij Orton te prikkelen alsmede hem uit te dagen voor zijn WWE Championship bij WrestleMania XXV in een poging zijn familie en zichzelf te wreken. Orton eiste dat een uitgekookte Triple H hem pas mocht "aanraken" bij WrestleMania, die laatste moest dus zijn handen thuis houden. Een sluwe Orton speelde doordachte spelletjes met Triple H en viel hem op zijn beurt aan met Cody Rhodes en Ted DiBiase Jr., beter bekend als The Legacy, wat geschiedde op 7 maart 2009. Drie dagen later reageerde hij door binnen te dringen in Orton's huis en sloeg met zijn karakteristieke voorhamer diens hebben en houden kort en klein, maar werd uiteindelijk aangehouden door de autoriteiten. Triple H won de wedstrijd en behield zijn titel, alsook verdedigde hij met succes de eer van zijn familie tegen Orton.

Bij het evenement Backlash moest Triple H het kampioenschap finaal doorgeven aan Orton nadat "The Legacy" hem, Shane McMahon en Batista versloeg. Triple H werd op een brancard weggevoerd en keerde pas terug bij de aflevering van Monday Night Raw op 8 juni 2009, toen hij "The Legacy" confronteerde. Er volgde een nieuwe reünie met Shawn Michaels als D-Generation X. Ze klopten "The Legacy" vervolgens bij het evenement SummerSlam. "The Legacy" hing de bordjes gelijk bij het evenement Breaking Point, maar bij het evenement Hell in a Cell maakte "D-Generation X" er 2-1 van in een gelijknamige wedstrijd. Triple H en Michaels focusten daarna op Chris Jericho en Big Show. Ze versloegen Jeri-Show bij het evenement Tables, Ladders & Chairs en kroonden zich tot WWE Tag Team Champions. Het duo was toen gepland om John Cena te bekampen voor diens WWE Championship bij het evenement Survivor Series, maar Triple H (en Michaels) verzuimde(n) het kampioenschap te winnen.

"D-Generation X" stopte definitief op 1 maart 2010, waarna Shawn Michaels diezelfde maand met pensioen ging op de avond van WrestleMania XXVI. Triple H versloeg Sheamus bij dat evenement. Het waren de laatste maanden van Levesque als fulltime professioneel worstelaar. Hij zou vanaf 2011 een rol achter de schermen op zich nemen. Hij kreeg meer bepaald (non-fictieve) functies als talentscout, een bestuursfunctie en werd hoofdaandeelhouder van de federatie met zijn echtgenote Stephanie McMahon. Op het scherm vertolkte Levesque als 'Triple H' de rol van COO. Tot op heden, anno 2020, doet hij dit nog steeds.

Levesque stichtte rond deze tijd het nieuwe programma WWE NXT, de opvolger van het opleidingsprogramma Florida Championship Wrestling (FCW). Daarvoor had Levesque als zijn alter ego 'Triple H' nog een erg persoonlijke verhaallijn met CM Punk, dewelke het kookpunt bereikte bij het evenement Night of Champions. CM Punk sprak hem voortdurend aan als "Paul", zijn geboortenaam. Volgens de verhaallijn zou Triple H zijn job als COO verliezen als hij van CM Punk verloor, maar Triple H zegevierde. Desalniettemin verdween Levesque lange tijd van het scherm als actieve worstelaar.

Na maandenlange afwezigheid keerde hij op 21 februari 2011 terug naar Monday Night Raw, net als The Undertaker. Hij verkondigde dat hij zou proberen The Streak van The Undertaker te verbreken bij WrestleMania, destijds een onafgebroken reeks van 18 overwinningen. Hij verloor echter van The Undertaker bij WrestleMania XXVII via submission. Het duel was een heruitgave van WrestleMania X-Seven (2001).

Enkele weken later kreeg Triple H de taak om Mr McMahon (kayfabe) van zijn functie als promotor te ontdoen. Triple H was even verantwoordelijk voor het regisseren van Raw, maar werd aanhoudend gesaboteerd door The Miz en R-Truth. Men staakte gedurende een aflevering van Raw en er werd een motie van wantrouwen uitgesproken, waardoor John Laurinaitis aan de macht kwam. Op 18 december 2011 versloeg hij Kevin Nash bij het evenement Tables, Ladders & Chairs, waar hij de voorhamer tegen Nash gebruikte.

In het voorjaar van 2012 keerde The Undertaker terug en werd Triple H opnieuw door hem uitgedaagd tot een confrontatie bij WrestleMania. Na weken van afwijzing stemde Triple H, na een pittige discussie met zijn beste vriend Shawn Michaels, in met een laatste confrontatie bij WrestleMania XXVIII. Deze wedstrijd werd gepromoot als The End of an Era (Het einde van een tijdperk). Het was een legendarische Hell in a Cell match, maar Triple H verloor opnieuw. Michaels was scheidsrechter. Hij verliet zwaar gehavend de ring, in de mate dat hij zelfs ondersteuning nodig had van Michaels én The Undertaker.

Triple H keerde na vier weken terug naar Raw om te vertellen dat hij en Brock Lesnar een contract hadden ondertekend voor een onderlinge confrontatie, voordat Lesnar (kayfabe) zijn arm brak. Later werd op de website bekendgemaakt dat Triple H er, naast een gebroken arm, ernstige schade aan zijn elleboog en pezen aan overhield. Er bleek een chirurgische ingreep voor nodig, maar in realiteit verdween zijn vertolker Paul Levesque gewoon van het scherm. Helmsley maakte twee weken later zijn rentree, maar kwam in aanvaring met Lesnar's 'manager' Paul Heyman. Die laatste kondigde aan dat Lesnar een rechtszaak had aangespannen tegen WWE omdat met contractbreuk werd gedreigd. Deze rechtszaak kwam te vervallen.

Bij het evenement No Way Out in juni daagde hij Lesnar uit tot een kamp bij SummerSlam, wat Heyman namens Lesnar afsloeg. Op 23 juli 2012, tijdens de 1000ste aflevering van Raw, accepteerde Heyman toch de uitdaging, nadat Stephanie McMahon hem aanviel. Hierna verscheen Lesnar en had een kortstondig gevecht met Triple H, voordat hij door Triple H de ring werd uitgejaagd. Bij het evenement SummerSlam moest Triple H zijn meerdere erkennen in Lesnar. Triple H en Lesnar ontmoetten elkaar opnieuw in een No Holds Barred-wedstrijd bij het evenement WrestleMania 29 in New York, waar de carrière van Triple H op het spel stond. Hij kreeg morele steun van Shawn Michaels. In deze heruitgave van SummerSlam klopte hij Lesnar, waardoor hij revanche nam.

Triple H en Stephanie McMahon in april 2014 als "The Authority"

In de winter van 2013 verruilde Triple H zijn kenmerkende lange, donkerblonde lokken voor een kaalgeschoren coupe. Hij droeg echter nog steeds zakelijke kleding als onderdeel van zijn gimmick. Met zijn vrouw Stephanie McMahon speelde hij voortaan de rol van genadeloze COO als het machtspaar 'The Authority'. Ze beweerden zich slechts te bekommeren om "wat het beste was voor het bedrijfsleven" (lees: voor WWE). Helmsley liet zich voor het eerst gelden door Daniel Bryan het WWE World Heavyweight Championship af te nemen bij het evenement SummerSlam in augustus 2013, waar hij dienstdeed als scheidsrechter. Randy Orton profiteerde door zijn Money in the Bank-koffer in te dienen en ging met de titelriem aan de haal.

Dit was het begin van een verhaallijn tussen Triple H, Stephanie McMahon en Bryan, waarbij Triple H wel Bryans bloed kon drinken. Helmsley kon hem niet luchten, achtte hem onwaardig als kampioen, noemde hem een "B-plus" worstelaar (vrij vertaald: tweederangs worstelaar) en sprak neerbuigend over Bryans volledige traject als professioneel worstelaar. Bryan was in het verleden actief bij promoties die over minder financiële mogelijkheden beschikten, iets waarmee WWE en andere grotere promoties weleens durven de spot drijven. In totaal ontnam Triple H hem drie keer het kampioenschap. John Cena zou van de situatie profiteren en zijn 15de wereldtitel pakken, waardoor hij nog een zege was verwijderd van Ric Flair.

Triple H met Stephanie McMahon en 'leerling' Seth Rollins in 2015

In het voorjaar van 2014 gooide The Shield echter roet in het eten, wat voor Helmsley het sein was zijn groep Evolution van stal te halen. Orton en Dave Batista voegden zich opnieuw bij Triple H, maar Ric Flair was de grote afwezige omdat hij drie jaar eerder zijn carrière had afgesloten. "The Shield" deed aanvankelijk dienst als persoonlijke security van Triple H en Stephanie McMahon, maar de groep had zich tegen hem gekeerd omdat ze vonden dat Daniel Bryan te hard werd gestraft. Helmsley verloor van Bryan bij WrestleMania XXX, waardoor hij een kans op het WWE World Heavyweight Championship aan zijn neus voorbij zag gaan.

Triple H wist plots van geen hout pijlen meer te maken, aangezien zijn plan om "The Shield" uit te schakelen met "Evolution" mislukte op grote schaal. Hij verloor twee keer op rij met "Evolution" van "The Shield", met name bij de evenementen Extreme Rules in april en Payback op 1 juni 2014. Een dag later zei hij mysterieus een "Plan B" te hebben. Toen Batista hem in de steek had gelaten nadat Triple H hem een kans op het WWE World Heavyweight Championship had ontzegd, was "Evolution" slechts twee man sterk. Triple H overtuigde echter "Shield"-lid Seth Rollins om zijn vrienden Roman Reigns en Dean Ambrose te verraden. Triple H beschermde Rollins en loodste hem zelfs naar winst van het WWE World Heavyweight Championship bij WrestleMania 31, toen Rollins zijn Money in the Bank-koffer indiende tegen Reigns en Brock Lesnar. Voorts won Helmsley tijdens het evenement van Sting in diens enige wedstrijd ooit op WrestleMania.

Hij nam Kane in dienst als rechterhand en stelde Joey Mercury en Jamie Noble aan als Rollins' lijfwachten. Aan de suprematie van "The Authority" kwam een einde toen eerst Orton de groep verliet, daarna Rollins in november een gescheurde kruisband opliep en tenslotte omdat Roman Reigns weigerde met "The Authority" in zee te gaan als nieuwe 'posterboy' in de plaats van de geblesseerde Rollins, wat niet in goede aarde viel. Triple H nam zelf de touwtjes in handen en zette Reigns eigenhandig op zijn plaats tijdens de Royal Rumble, waar Reigns werd gedwongen zijn WWE World Heavyweight Championship te verdedigen tegen 29 andere worstelaars inclusief Helmsley. Hetzelfde gebeurde reeds in 1992, toen Ric Flair uiteindelijk het WWF Championship in de wacht sleepte.

Helmsley won voor de tweede keer in zijn carrière de Royal Rumble nadat hij als laatste Dean Ambrose elimineerde. Triple H wist de titel te behouden tot WrestleMania 32, waar hij verloor van Roman Reigns. Met deze titel, die hij tevens met succes verdedigde tegen Dean Ambrose bij het evenement Roadblock in maart 2016, is hij een 14-voudig wereldkampioen. Sindsdien won hij geen kampioenschap meer. Dit alles wekte haatgevoelens op voor Seth Rollins, die in mei 2016 vervroegd terugkeerde uit blessure. In de lente van 2017 begon Rollins hem verbaal uit te dagen.

Triple H meende dat Rollins de schuldige was voor de ondergang van "The Authority", met name door geblesseerd te raken. Rollins raakte in november 2015 wel degelijk geblesseerd nota bene, wat dus niet berustte op fictie. Triple H weigerde meededogen te tonen voor het feit dat Rollins zich ongelukkig blesseerde en dacht enkel aan zijn eigen volgens hem beschadigd ego. Triple H zorgde er verrassend voor dat Kevin Owens de nieuwe WWE Universal Champion werd, ten nadele van Rollins. Hij viel Rollins aan en stuurde Samoa Joe op hem af. Hierdoor raakte Rollins daadwerkelijk lichtgeblesseerd en dreigde hij WrestleMania 33 – dat met rasse schreden naderde – te missen. Rollins raakte toch wedstrijdklaar en klopte een gefrustreerde Triple H.

Triple H en Stephanie McMahon bij WrestleMania 34 in 2018

Triple H, voortaan met baard, verraste op 13 november 2017 vriend en vijand met een optreden bij Monday Night Raw, waar hij Jason Jordan aanviel. Die laatste probeerde zijn (kayfabe)-vader en tevens 'Raw General Manager' Kurt Angle te overtuigen dat hij, ondanks een (kayfabe) blessure, toch kon meedoen bij het evenement Survivor Series. Triple H had evenwel een korte mededeling en zei dat niet Jordan maar hijzelf het vijfde lid van Team Raw was voor het evenement Survivor Series.

Hij maakte op zondag 19 november 2017 deel uit van "Team Raw" in de traditionele 5-tegen-5 Survivor Series-eliminatiewedstrijd. Daarin wist Triple H voor zijn team - dat voorts bestond uit Angle, Braun Strowman, Finn Bálor en Samoa Joe - de overwinning in de wacht te slepen nadat hij zijn zwager en Team SmackDown!Live-kapitein Shane McMahon als laatste kon elimineren. Hij viel daarna verrassend zijn eigen kapitein Kurt Angle aan. Op die manier kon hij zelf Shane McMahon de genadestoot toedienen. Zijn teamgenoot Braun Strowman, die samen met Triple H als laatste overbleef, werd niet meer bij de wedstrijd betrokken en Strowman kon dit niet waarderen. Strowman was niet gediend van het gedrag van Triple H en verloor de controle. Hij was ook niet onder de indruk van het feit dat Triple H met de eer leek te willen gaan strijken, waarna hij Helmsley afdreigde. Triple H toonde zowaar angst voor Strowman, maar het kwam uiteindelijk nooit echt tot een rechtstreekse confrontatie tussen Helmsley en Strowman.

In maart 2018 kwam Triple H neus aan neus te staan met Angle, wat resulteerde in een wedstrijd tussen Triple H en Angle alsmede hun vrouwelijke partners Stephanie McMahon en Ronda Rousey respectievelijk (NB: hier wordt bedoeld als tag team). Triple H en Stephanie verloren deze wedstrijd bij WrestleMania 34 in april. Het was voor Helmsley al de derde opeenvolgende nederlaag bij WrestleMania.

Triple H worstelde in oktober 2018 een allerlaatste keer tegen The Undertaker bij het evenement Super Show-Down. Ten langen leste wist hij The Undertaker te verslaan. Een maand later keerde Shawn Michaels terug uit pensioen voor een éénmalige wedstrijd als D-Generation X tegen Brothers of Destruction (The Undertaker & Kane) bij het evenement Crown Jewel. Die wedstrijd werd gewonnen door "D-Generation X".

In oktober 2018 rakelde Dave Batista hun lange geschiedenis weer op door Triple H te herinneren aan zijn drie nederlagen in 2005. Batista verwees naar het feit dat hij ongeslagen was tegen Helmsley op pay-per-view. Hij kwam er op terug bij de 1000ste aflevering van Tuesday Night SmackDown! Live, waar Evolution te gast was voor een éénmalige reünie.

Batista zette zijn ambitie luister bij door Ric Flair aan te vallen op 26 februari 2019, toen voor die laatste een verjaardagsfeest werd georganiseerd. Flair vierde zijn 70ste verjaardag, maar ook de mooiste momenten uit zijn carrière werden aangehaald. Hij kreeg echter de kans niet om naar de ring te komen omdat Batista backstage brutaal tekeer ging. Deze actie van Batista maakte Triple H razend, want eerder liet hij verstaan dat zijn woorden hem koud lieten.

Twee weken later accepteerde Triple H de uitdaging van Batista, maar insisteerde dat hij mocht bepalen onder welke condities de wedstrijd zou verlopen. Helmsley koos voor een No Holds Barred-formule, zonder regels. Op 25 maart 2019 ging Triple H een stapje verder en zette op aanvraag van Batista net als in 2013 zijn carrière op het spel. Na jarenlang te hebben gefaald kon hij Batista op 7 april 2019 verslaan bij het evenement WrestleMania 35, waardoor zijn carrière niet ten einde was. Helmsley verwijderde middenin hun confrontatie plompweg de neuspiercing van Batista.