Vince McMahon

Vincent Kennedy McMahon is geboren in Pinehurst, North Carolina. Hij ging naar de Fishburne Military School in Waynesboro, Virginia, waar hij de eerste soldaat in de geschiedenis van de school werd die voor de legerrechtbank moest komen. Hij werd niet veroordeeld. Hij studeerde af van de East Carolina University in 1968 met een graad in Business Administration/Marketing. Hij trouwde met Linda Edwards, die aan dezelfde universiteit studeerde, in zijn derde jaar in 1966, werd zijn zoon Shane McMahon geboren in 1970.

Vince werd opgevoed als Vinnie Lupton. Zijn moeder Victoria 'Vicki' Lupton hertrouwde nadat haar eerste huwelijk met de befaamde worstelpromotor Vincent James McMahon mislukte tijdens de Tweede Wereldoorlog. Vince heeft ook een iets oudere halfbroer Rodney McMahon, die in de staalindustrie in Texas werkt.

Vince ontmoette zijn biologische vader Vincent James McMahon pas toen hij twaalf was. Hij woonde in een woonwagenpark in Havelock, North Carolina en had alleen een heleboel stiefvaders gekend die hem mishandelden, tot zijn moeder onthulde dat zijn vader Vincent J. McMahon was. Het bedrijf van McMahon, de WWWF (World Wide Wrestling Federation) en het moederbedrijf Capitol Wrestling Corporation hadden het professionele worstelen in het noordoosten van de Verenigde Staten gedomineerd tijdens het midden van de 20e eeuw, toen de worstelindustrie nog verdeeld was in strikte regionale onderverdelingen.

Vader en zoon kregen snel een band. De oudere McMahon gaf zijn zoon, die toen een zwoegende reizende zakenman was, een kans in Bangor, Maine. In 1971, promootte hij zijn eerste worstelshow daar. In 1972 ging McMahon jr. als toevoeging aan het promoten play-by-play televisiecommentaar leveren voor de WWWF, maar promotie had zijn werkelijke interesse.

Tijdens de jaren 70 werd McMahon een belangrijke kracht in zijn vaders bedrijf, en verdrievoudigde de televisietijd voor de WWWF en probeerde het bedrijf te hernoemen tot de World Wrestling Federation (WWF). De jonge McMahon zorgde ook voor de beroemde match tussen Muhammad Ali vs. Antonio Inoki in 1976, het jaar dat zijn dochter Stephanie werd geboren. In 1979 werd de WWWF de WWF en kocht Vincent K. het Cape Cod Coliseum, waar zowel ijshockey- als worstelevenementen gehouden werden. In 1980, begon hij Titan Sports, Inc., waarmee hij uiteindelijk de Capitol Wrestling Corporation van zijn vader zou kopen in 1982.

Tegen de wensen in, die zijn vader had geuit, begon McMahon aan een proces van nationale expansie die uiteindelijk de zaken fundamenteel zou veranderen. In 1983 had Vince de volledige controle en bezit van de WWF en zijn toekomstige richtingen, omdat hij al zijn vaders voormalige partners had uitgekocht, waaronder de legendarische Gorilla Monsoon. Als deel van deze deal, beloofde Vince Monsoon een baan voor de rest van zijn leven, en Monsoon bleef inderdaad betrokken bij de WWF tot zijn dood. Vinces vader overleed in 1984. Het eerste wat hij deed als de volledige eigenaar van de WWF was zich afscheiden van de National Wrestling Alliance, omdat zijn visie van een nieuwe, nationale worstelpromotie niet samengingen met hun ouderwetse filosofie van het promoten.

In Rocky III, begon Hulk Hogan zijn nieuwe status als beroemdheid en keerde terug naar Vince McMahons geheel nieuwe WWF. Hogan won het WWF Championship op 23 januari 1984, slechts weken na zijn terugkeer, en McMahon hield Hogan voor, een mainstream entertainment icoon te zullen worden, waarbij Hogan werd geportretteerd als de all-American goede persoon. Daar stopte het niet bij, hij nodigde rock- en popsterren zoals Alice Cooper en Cyndi Lauper uit om deel te nemen, in diverse angles, wat zou worden genoemd: "de Rock 'n' Wrestling Connection". De populariteit van de WWF groeide exponentieel toen MTV worstelen vaak in hun programmering opnam om het gebruik van muzieksterren en andere beroemdheden in de worstelwereld te volgen. McMahon noemde de inmenging van andere soorten entertainment zoals muziek en films met worstelen, Sports Entertainment. Met Hulk Hogan als deelnemer en McMahon als de promotor, brachten de twee de pro-wrestlingwereld tot een hoogte die niemand ooit voor mogelijk had gehouden.

Rond diezelfde tijd, gaf McMahon publiekelijk het geheim achter kayfabe in pro wrestling prijs: dat de uitkomst van tevoren worden bepaald, bewegingen gepland en geoefend worden en dat worstelaars gimmicks spelen, zoals in Hollywood acteurs dat doen. Hoewel dit in het algemeen bekend was bij de meeste worstelfans, brak het toegeven hiervan het laatste taboe van de oude manier van worstelen en zorgde dit dat McMahon niet geliefd werd bij old-school fans, worstelaars en promotors, die toch al boos waren op McMahon omdat hij had gebroken met de oude manier van de NWA. De toenmalige NWA kampioen Harley Race uitte zijn frustraties naar McMahon en de WWF; toen hij een show in zijn thuisstad promootte, probeerde hij een WWF-ring in brand te steken. Interessant genoeg ging Race zelf twee jaar later ook over naar de WWF waar hij "King" Harley Race werd.

Het hoogtepunt van de Rock 'n' Wrestling Connection was de eerste WrestleMania in Madison Square Garden in New York. McMahon promootte dit evenement in het hele land op een gesloten tv-circuit (pay-per-viewtechnologie was nog niet voldoende ontwikkeld) en stak al het geld van het bedrijf en hemzelf in dit project wat gezien werd als een vergezocht idee. De investering loonde en de eerste WrestleMania was een gigantisch financieel succes. De show werd een jaarlijks evenement, dat ieder jaar in maart of april gehouden wordt. Wrestlemania II was een nog groter succes vooral door de wedstrijd tussen Adrian Adonis (†) en Uncle Elmer (†) en het stalen kooigevecht tussen King Kong Bundy en Hulk Hogan. Wrestelmania III werd een nog groter evenement waar Hulk Hogan als enige worstelaar ooit, Andre the Giant versloeg, in een wedstrijd om het kampioenschap. Ook de toen beruchte 'corrupte' scheidsrechter Danny Davis deed mee in een 'tag team' wedstrijd samen met de Hart Foundation met als manager Jimmy Hart tegen de British bulldogs (Davey Boy Smith {†} en the "Dynamite Kid") samen met Tito Santana. Danny Davis kreeg het pak slaag van zijn leven, maar 'pinde' toch Davey Boy Smith door hem neer te slaan met de megafoon van de manager Jimmy Hart. Dit 'resultaat' zorgde ervoor dat de onervaren Davis nog aan wat wedstrijden mocht meedoen, met echter weinig succes. Wrestlemania III, IV, etc. zaten vol met spannende wedstrijden. McMahon volgde het succes van dit evenement op door een serie van andere jaarlijkse pay-per-viewevenementen te lanceren, waaronder Survivor Series, ieder jaar rond Thanksgiving gehouden, SummerSlam in 1988 en de Royal Rumble in 1989.

McMahon breidde ook uit buiten het worstelen en richtte een bodybuilding bedrijf op, genaamd de World Bodybuilding Federation (WBF). Rond dezelfde periode werden sommige die-hard NWA-bedrijven gerund door Jim Crockett Jr., flink geschaad door McMahons tactieken om Crocketts shows te ondermijnen. Hij dreigde de PPV-bedrijven dat hij zijn WrestleMania niet aan ze zou verkopen als ze Crocketts shows zouden uitzenden en hij plaatste zijn shows direct tegenover die van Crockett (een tactiek die Ted Turner en Eric Bischoff later op McMahon zouden toepassen). Samen richtten zij WCW op.

Rond 1992 begonnen dingen te veranderen. De WBF ging failliet omdat het bedrijf verdacht werd van steroïden misbruik en zowel de worstelaars als bodybuilders van McMahon kwamen onder vuur te liggen. Rond 1994 kwamen de dingen langzaam in het voordeel van WCW te liggen, zeker toen ze een contract sloten met Hulk Hogan.

Er werd een rechtszaak aangespannen tegen McMahon in 1994, waarin hij ervan beschuldigd werd steroïden uit te delen onder zijn worstelaars. Vanwege wettelijke verplichtingen werd zijn vrouw Linda, de directeur van de WWF tijdens het proces. Hij werd vrijgesproken van alle aantijgingen, maar gaf later toe dat hij zelf steroïden had gebruikt in de jaren 80. De officier maakte Hulk Hogan tot zijn belangrijkste getuige en zijn verklaring in het proces schaadde de vriendschap tussen de twee, hoewel Hogans verklaring McMahon verdedigde. Na Hogans verklaring, ging McMahon naar de media en verklaarde dat hij had gewild dat Hogan niet over hem gelogen had op het getuigenbankje. McMahons reden om dit te zeggen bleek later te zijn dat hij wilde dat Hogan als een slecht mens gezien werd voor hij naar WCW ging. Ondanks het feit dat hij niet veroordeeld werd, werden McMahon en de WWF wel ernstig geschaad door het proces. De populariteit van de WWF verminderde sterk vanaf dat punt, vooral omdat er slechte ideeën en matches werden gemaakt in de gedwongen afwezigheid van Vince.

Het "Mr. McMahon" karakter heeft meerdere gimmicks die een belangrijk deel van McMahons televisiepersoonlijkheid zijn geworden.

In 2001 werd Vince McMahon geïnterviewd door Playboy voor de tweede editie van Playboy Magazine van dat jaar.

In maart 2006 (zestig jaar oud) stond McMahon op de voorkant van Muscle & Fitness magazine waarbij zijn getrainde lichaam showde. In de maanden na de publicatie was dit te zien in McMahons kantoor tijdens fragmenten achter de schermen. Een grote versie van de cover werd gebruikt als wapen tijdens McMahons match met Shawn Michaels tijdens WrestleMania 22 en werd onthoofd door D-Generation X tijdens hun reünie tijdens een aflevering van RAW.

Op 22 augustus 2006 wordt een dubbel-dvd uitgebracht over de carrière van McMahon. De dubbel-dvd is getiteld McMahon.

Vince trouwde met Linda Edwards (Linda McMahon) op 6 augustus 1966. De twee ontmoetten elkaar in de kerk toen Linda 13 was en Vince 16. Ze werden aan elkaar voorgesteld door de moeder van Vince. Ze hebben twee kinderen: Stephanie en Shane. Er waren geruchten over een derde kind, maar die waren onjuist. Deze stamden van een foto waarin Shane, Vince, Stephanie, Linda en Marissa Mazzola-McMahon stonden, Shanes vrouw. Hij heeft totaal 6 kleinkinderen, 3 kinderen van Shane, en 3 van Stephanie en haar echtgenoot, WWE worstelaar Triple H.

• Finishers
  • The MacElbow / The Corporate Elbow / Vince's Elbow (Elleboog drop)
  • The MacStunner / The Corporate Stunner (Stunner)

• Signature moves
  • Atomic Leg drop
  • Enkel Greep
  • The MacWonder (Klap in het kruis)
  • Kneeling low blow (van achteren)

McMahon als ECW Champion

• Pro Wrestling Illustrated
  • PWI Feud of the Year (1996) vs. Eric Bischoff
  • PWI Feud of the Year (1998, 1999) vs. Steve Austin
  • PWI Feud of the Year (2001) vs. Shane McMahon
  • PWI Match of the Year (2006) vs. Shawn Michaels in een No Holds Barred match op WrestleMania 22

• World Wrestling Federation / World Wrestling Entertainment
  • WWF Championship (1 keer)
  • Royal Rumble (1999)
  • ECW World Heavyweight Championship (1 keer)

• Wrestling Observer Newsletter
  • Best Booker (1987, 1998, 1999)
  • Best Non-Wrestler (1999, 2000)
  • Best Promoter (1988, 1998–2000)
  • Feud of the Year (1998, 1999) vs. "Stone Cold" Steve Austin
  • Worst Feud of the Year (2006) met Shane McMahon vs. D-Generation X (Shawn Michaels en Triple H)
  • Wrestling Observer Newsletter Hall of Fame (Class of 1996)

• Assael, Shaun and Mooneyham, Mike, Sex, Lies, and Headlocks: The Real Story of Vince McMahon and World Wrestling Entertainment. Three Rivers Press, New York, NY (2004). ISBN 1-4000-5143-6.

• (en) Online World of Wrestling.com - profiel
• (en)  Vince McMahon in de Internet Movie Database
• (en) WWE.com - Profiel
• (en) WWE.com - Corporate Biografie

Zie de categorie Vince McMahon van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.